فرانسه بار دیگر
پرچم ژندارمی
افریقا را بدست گرفته
روزنامه "اومانیته" – ترجمه الف. آذرفریتاش
 

  "فرانسوا هولاند" در پنجاهمین سالگرد اتحادیه افریقا که در آدیس آبابا پایتخت اتیوپی برگزار شد حضور یافت. وی درطی سخنرانی خود به این مناسبت به آینده و امنیت افریقا، توسعه اقتصادی، روابط فرانسه و اروپا با افریقا و توسعه محیط زیست و سرنوشت جهان در این قاره اشاره کرد. مفاهیمی که واقعی است و به هم مرتبط، اما شک نیست که همه مردم جهان با استدلال فرانسوا هولاند موافق نیستند .
رئیس جمهور فرانسه و وزیران کابینه او می گویند که روابط استعماری "فرانسه ــ افریقا" دیگر به پایان رسیده است. هولاند در سخنرانی خود اصرار می ورزد که "گذشته را باید به فراموشی سپرد و به آینده ای برپایه "صلح و امنیت" که وی وعده ان را به افریقا میدهد معتقد بود! آنچنان که وعده ان را به مردم فرانسه داد.
بنابراین فرانسه آمادگی خود را برای حمایت از امنیت افریقا اعلام می کند و فعالیت نظامی و ظرفیت آن را برای تجهیز نظامی ارتش های افریقا برای پاسخ به حملات و تهدیدهای خارجی تشدید می کند. البته ما آگاه هستیم که فرانسوا هولاند در کدام جبهه قرار دارد و چه سیاستی را پیش می برد :مداخله نظامی در مالی برای تبریک سال نومیلادی به مردم مالی و مداخله نظامی در افریقای مرکزی برای تبریک جشن کریسمس نمونه ای از سیاست خارجی فرانسوا هولاند است. دولت فرانسه می خواهد موقعیت خود را در افریقا تقویت و تشدید کند و در مرحله اول اعمال سیاست نطامیگری برای تقویت و ایجاد نفوذ بیشتر اقتصادی در افریقا و در مرحله دوم تصویب قطعنامه ای در دفاع وامنیت افریقا که در 29 اوریل بین کشورهای افریقا و فرانسه به امضاء رسید. همان وعده های دورغین و تعهدات توخالی گذشته سارکوزی که این بار توسط فرانسوا هولاند تکرار می شود. بنابراین، دیگر تردیدی نیست که نیروهای پاکسازی "چتربازان لژیون فرانسه" خاک افریقا را ترک نمی کنند. آنها سواحل صحرای افریقا و خلیج گینه و شاخ افریقا را مناطقی می دانند که به اولویت های اصلی و استراتژیک فرانسه مبدل شده اند. پایگاهای مختلف نظامی فرانسه در مالی و نیجر و بورکینا فاسو که بطور مستقیم بعد از مداخله نطامی در مالی احداث شد شواهدی برای کنترل نطامی و سیاسی منطقه است.
در این حال چگونه می توان در مورد استقلال سیاسی و اقتصادی صحبت کرد. در زمانی که نیروهای خارجی "فرانسه" در آن کشور مستقر هستند. به همین دلایل دوتن از برجسته ترین سران افریقا جاکوب زوبا از افریقای جنوبی و پل کاگمه از کشور رواندا با امضائ این قعطنامه "امنیت افریقا "مخالفت کردند و در اجلاس سران افریقا در پاریس حضور نیافتند. استراتژی نظامی فرانسه یعنی بدست آوردن سلطه سیاسی در افریقا و اعتباری در سطح بین المللی. سیاستی که از طرف قدرت های بزرگ غربی برای رقابت با کشورهای در حال ظهور بویژه چین و برزیل پیش می رود. رقابت بین کشورهای سرمایه داری برای منافع اقتصادی در بسیاری از کشورهایی که به استقلال خود دست یافته اند حالا بصورت نظامی ادامه دارد . کشورهائی که در گذشته حیاط خلوت فرانسه بودند و اکنون به استقلال خود دست یافته اند و اکنون فرانسه با مداخله نظامی برای اهداف اقتصادی و استخراج معادن سرشار آن دست درازی میکند. نخبگان جدید افریقا هم در بازی رقابت بین قدرتهای بزرگ و کشورهای در حال ظهور ورود کرده اند. فرانسه مواضع خود را در این شرایط جدید ژئوپلتیکی بین المللی تغییر داده است و سیاست نظامیگری، دخالت مستقیم در درگیرهای محلی برای تقویت مواضع خود را در پیش گرفته است. در نشست ماه گذشته در رابطه با "صلح و امنیت در افریقا" که در سالن وزارت دارئی در پاریس با حضور سران افریقا برگزار شد پیر موسکویچ وزیر دارئی فرانسه طرح هائی را برای یک مدل جدید اقتصادی در افریقا مطرح کرد . 15 طرح در چارچوب سیاست های نئو لیبرالیستی بود که اغلب کشورهای افریقا را تحت فشارهای سیاسی واقتصادی اجباری قرار میدهد . محتوای این طرح ها در یک جمله وی خلاصه میشود "باید به بخش خصوصی تمام امکانات لازم را برای فعالیت های اقتصادی داد". راهی برای توجیه و ادامه سیاست های فرانسه برای تعدیل ساختاری کشورهای افریقائی که چندین دهه تحت رهبری صندوق بین الملل پول و بانک جهانی برای نابودی خدمات عمومی و توسعه اقتصادی دراین کشورها ادامه دارد . افریقائیان نمی خواهند شرکت های خصوصی کنترل اقتصادی افریقا را بدست بگیرند. شرکت هائی که نقش جدید استعماری قرن بیست یکم را ایفا میکنند .