پیام ها و نامه های

خوانندگان

و پاسخ های راه توده

حسن- خسته نباشید. اگه ممکنه تو شماره هفته آینده در مورد انشعاب سال 1326حزب و ایجاد حزب زحمتکشان و شخص خلیل ملکی یه مقاله ارائه بدید. آیا اقتضای شرایط زمانی ایجاب برخورد شدید حزب با ایشون رو میکرد و اگه دهه هفتاد هم زنده بود نظر کیانوری درمورش همون بود؟

راه توده: دوست عزیز. قبل از هر چیز ما از شما سئوال می کنیم که چرا افعال را اینگونه محاوره ای و شکسته می نویسید؟ این فارسی شاید در حرف زدن درست باشد، اما یقین داشته باشید که در نوشتن غلط است و متاسفانه در سالهای اخیر در جمهوری اسلامی باب شده و هیچکس هم جلو دارش نیست. چنان که معلوم نیست نسل آینده بتواند یک بیت شعر حافظ را بخواند.

اما در مورد انشعاب خلیل ملکی از حزب توده ایران. تاکنون مقالات زیادی در  این مورد از سوی حزب توده ایران منتشر شده است. با این وصف، به روی چشم. قطعا در آینده نزدیک دراین باره مطلبی را منتشر خواهیم کرد.

----------------

nozhan_etezad- با سلام لطفا مقاله ضمیمه را ملاحظه فرمائید:

"حزب توده و جنبش زنان"

http://www.kherad.info/index.php/4/401-

راه توده: در مقاله شما واقعیات بسیاری مطرح شده است و ما لینک آن را عینا در اختیار خوانندگان راه توده قرار دادیم بی آن که خود درباره آن قضاوتی را بنویسیم.

----------------

آرمان - با سلام، در ستون پاسخ به خوانندگان نوشته بوديد كه " آرمان" لينكي از گويا را برايتان فرستاده است. منظور مرا درك نكرده بوديد. به نظر مي آيد شايد لينك را تا به انتها نخوانده ايد. لينك ارسالي نوشته اي از "ف. م. سخن" در گويا بود و نوشته منتشره وي در ٣ اذر و درباره حزب توده.  وي نويسنده مستقلي است كه به تازگي از ايران به المان امده است. وي از جمله مينويسد: همان طور که شاعر گرانقدر ما سایه در گفت و گو با مهرنامه گفت کیانوری آدم با سوادی بود و اصولا افراد رهبری حزب توده ی ایران که دقیقا چهار سال بعد از انقلاب دستگیر شدند و بتدریج در زندان ها و زیر شکنجه کشته شدند افرادی با سواد و دلسوز و وطن دوست بودند. بسیاری از آن ها بیست و پنج سال در زندان های شاه اسیر بودند و به هیچ قیمت توبه نکردند. بسیاری از آن ها پیرانه سر زندگی راحت خود را در کشورهای سوسیالیستی رها کردند و برای خدمت به انقلاب به ایران باز گشتند. بسیاری از آن ها و از جمله خود دکتر کیانوری و زنده یاد مریم فیروز با همان سن و سال به زندان افتادند و وحشیانه ترین شکنجه ها را تحمل کردند. دانشمند بزرگی مانند احسان طبری٬ شاعر بزرگی مانند هوشنگ ابتهاج٬ مترجم بزرگی مانند م.ا.به آذین٬ ارتشی های شجاع و دلاور و وطن پرستی چون ناخدا افضلی و سرهنگ کبیری و عطاریان٬ روزنامه نگار و انسان بزرگی مانند رحمان هاتفی (حیدر مهرگان)٬ مترجم درجه یک آثار سوسیالیستی مانند پورهرمزان٬ به دست حکومت به وحشیانه ترین صورت شکنجه شدند و برخی از آن ها در زندان های مخوف جان باختند." و در جاي ديگري ادامه ميدهد: " حزب توده دقیقا همان راهی را در سال پنجاه و هفت تا شصت و دو پیمود که امروز بچه های جنبش سبز طی می کنند. اگر به این حزب٬ ایراد وارد است که چرا از خمینی حمایت کرده است٬ دقیقا باید ما نیز از خودمان ایراد بگیریم که چرا از مهندس موسوی و کروبی حمایت می کنیم. کاری که در جنبش سبز صورت گرفت دقیقا کاری بود که حزب توده در سال های انقلاب انجام داد. او می گفت و واقعا می خواست که میان نیروهای مذهبی و سازمان های چپ اتحاد برقرار شود. برای این کار از هیچ کوتاه آمدنی هم فرو گذار نکرد. اشکال بزرگ حزب توده دقیقا همین بود که در سیاست عملی نتوانست استقلال خود را حفظ کند. در سیاست نظری اما ضمن کوتاه آمدن های با جا و بی جا٬ هم چنان از نیروهای دمکراتیک و ملی سخن گفت٬ از آزادی بیان و رسانه ها حمایت کرد٬ برای وحدت با اکثریت مردم که آن روزها در تب و تاب انقلاب بودند کوشید."

نوشته سوم آذر "ف. م. سخن" را در اينجا بخوانيد:

http://news.gooya.com/politics/archives/2013/12/164793.php

راه توده: دوست گرامی با تشکر از شما و تذکری که داده اید. ما در گذشته نیز خوانندگان خود را به اصل مقاله ارجاع دادیم اما متن مقاله را بصورت مستقل منتشر نکردیم زیرا نظر مستقل یک نویسنده است و نه نوشته یکی از اعضای تحریریه راه توده و یا یکی از توده ایها. بار دیگر لینک این مقاله را منتشر می کنیم تا آن دسته از خوانندگان راه توده که تاکنون آن را نخوانده اند بخوانند. به سهم خود خرسندیم که از میان نسل بعد از انقلاب بتدریج افراد محقق و نویسنده ای به صحنه ورود کرده اند که بدون پیشداوری های مسموم حقایق سیاست های حزب توده ایران در برابر انقلاب 57 و جمهوری اسلامی را دریافته و در باره آن مطلب می نویسند. در همین صفحه پیام و نوشته یک روزنامه نگار نسل بعد از انقلاب نیز آمده است که خواندن آن را به شما و دیگران توصیه می کنیم.

احمد نیاسری- رفقای زحمتکش وخدوم ملت خسته نباشید

دوسوال و تقاضا. انتظار جواب آنها برای رفع ابهامم را دارم وخواستار پاسخ آنها هستم:

1- آیا درشرایط فعلی که دولت روحانی با مسایل مختلف سیاسی و اجتماعی و بخصوص اقتصادی دست به گریبان و خواهان حل انهاست انجام اعتصابات کارگری حتی اگر برای تحقق پرداخت حقوق و مزایای عقب افتاده شان باشد جایز است؟ یا باید صبرکنند تا دولت خود را کمی جمع وجورکند، آنگاه این اعتصابات و اعتراضات مطرح شود؟

2- وزیرکار و....اعلام کرده که 2.5 میلیون شغل در ایران وجود دارد که ایرانی ها حاضر به انجام آنها نبستند. آیا دراین مورد چه راه کار و راه حلی میتوان ارایه داد؟

راه توده: دوست عزیز با تشکر از این که سئوالات خود را با ما در میان گذاشتید، اجازه بدهید در مورد سئوال اول با دقت کافی یکی از نویسندگان راه توده که آشنائی بیشتری به مسائل کارگری دارد مقاله ای تحلیلی تهیه کرده و ما منتشر کنیم.

در مورد سئوال دوم نیز خواهش می کنیم در اولین فرصت لینک این اظهار نظر وزیر کار را برای ما ارسال فرمائید تا تمام مصاحبه ایشان را خوانده و همه جانبه به آن برخورد کنیم.

----------------

ش. ق

ba salam va khaste nabashid be rofaghae aziz

man shahryar az (belarus minsk) va az havadaran rahe tude mibasham... mikhastam ozviat dar rahe tude begiram lotfan dar ein mored rahnamaee konid

ba sepas

راه توده: دوست گرامی. راه توده صرفا یک نشریه توده ایست که قطعا با مواضع و سیاست های آن آشنائی دارید. ما حزب و سازمان نیستیم که عضوگیری کنیم، اما درهای راه توده به روی هر فردی که در چارچوب مشی توده ای و راه و روشن راه توده مقاله، خبر، تحلیل، ترجمه تهیه کرده و ارسال کند منتشر می کنیم و تصور می کنیم این بهترین و عملی ترین گام برای همکاری است. این نوع مسائل، یعنی عضو گیری و کارهای سازمانی را از نظر ما باید موکول کرد به شرایط مناسبی که در داخل کشور برای فعالیت فراهم می شود و یا خواهد شد. در مهاجرت و در خارج از کشور در همین حدود که ما پیشنهاد می کنیم اگر دست همت به کمر بزنید و یا دیگران دست همت به کمر بزنند کار بزرگی انجام داده اید. درعین حال که کمک مالی به این نشریه برای ادامه انتشار آن نیز کار کوچکی نیست!

----------------

جمشید-  سایت شما متعلق به یک قرن پیش است. لطفا یک آدم خیری پیدا کنید که برای رضای مردم یا خوانندگان یک بر و رویی به این سایت بدهد. علم خیلی پیشرفت کرده بابا!

راه توده: دوست عزیز و زیباپسند. گفت از تعارف کم کن و بر مبلغ افزا. آنچه منتشر می شود مهم است نه شکل و شمایل سایت که اگر خلاف این بود، این همه سایت خوش بر و رو و بقول شما مطابق قرن حاضر باید لبریز از خواننده می بودند. برای مزید اطلاع شما عرض می کنیم که هفته نامه راه توده در طول یک هفته بطور متوسط بین 18 تا 20 هزار خواننده دارد. خود می توانید در زیر صفحه اول سایت، سمت چپ، لوگوی آمار بین المللی را باز کرده و ملاحظه بفرمائید. ضمنا اگر شما طرح زیباتری دارید و به این نوع امور فنی نیز وارد هستید، نمونه ای را بفرستید تا بررسی کنیم.

برای مزید اطلاع شما، آمار شماره 440 روی صفحه فیسبوک راه توده و همچنین آمار ماه گذشته وبسایت راه توده را دراین شماره منتشر می کنیم.

mohsen tajfar- بنجشنبه امد راه توده نیامد!

راه توده: دوست عزیز- پنجشنبه ها راه توده منتشر می شود. حال ممکن است یکساعت زودتر و یا یکساعت دیرتر اما قطعا صبح پنجشنبه راه توده روی دکه اینترنت است. حال این که شما بی تاب هر چه زودتر منتشر شدن آن در روز پنجشنبه هستید موجب خوشحالی ماست! البته هفته گذشته راه توده بدلیل تعطیلات در ایران منتشر نشد.

Mani- salam agar emkanesh email khodetan ra barayam mail konid sepas

راه توده: دوست گرامی. اولا ما خبرنامه نیستیم، بلکه هفته نامه تحلیلی هستیم و به همین دلیل نیز اگر در طول هفته هم به آن مراجعه کنید، چون اخبار در آن نیست که سوخته شود، دیر نمی شود. سیستم ارسال ای میلی هم نداریم و خوانندگان خود زحمت کشیده و روی اینترنت راه توده را مطالعه می فرمایند.

نیارکی – رفقا خسته نباشید، امید که همواره درخدمت به مردم موفق باشید.

سه سوال داشتم محبت کنید درصورت امکان پاسخ دهید:

1- آیا وقتی قتل عام سال 67 انجام شد حقوق بشر اعلامیه ای صادرکرد که آنرا محکوم کند یا نه؟

2- این گفته درست است که درکشور اسراییل شهروندان عرب ساکن در آنجا حق رفت و آمد به خیلی از شهرها و روستاهای کشور خودشان را ندارند و محدودیت رفت و آمد دارند؟

3- درشرایط فعلی که برای دولت روحانی سنگ اندازی میکنند (ازاستیضاح وزرا و مطرح کردن انتقال پایتخت و...) چه راهکاری می بایستی روحانی و دولتش انجام دهد تا بتواند به وعده هایی که داده عمل کند؟

راه توده: دوست عزیر در باره پرسش شماره 2 ما سئوال شما را برای یکی از همکاران خود فرستادیم تا اطلاعات دقیقی را برای ما تهیه کند. در صورت دریافت این اطلاعات آن را منتشر خواهیم کرد.

در مورد سئوال اول نیز تا آنجا که ما میدانیم، خیر. بخش حقوق بشر سازمان ملل چنین اعلامیه ای صادر نکرد و تنها برخی سازمان های مدافع حقوق بشر که وابسته به سازمان ملل نیستند، با تاخیر بسیار در این مورد اعلامیه کمرنگی منتشر کردند اما سالها بعد که ابعاد این فاجعه بر همگان آشکار شد این مجامع و نه سازمان ملل در این مورد و در سالگردهای آن بیانیه ای منتشر کرده اند. از جمله تلاش هائی که باید ادامه یابد فشار به سازمان ملل برای در خواست رسمی از جمهوری اسلامی برای پاسخگوئی در باره این قتل عام است.

درباره فشارهائی که به دولت روحانی وارد می آید نیز هم شما و هم ما و هم مردم میدانند که مخالفان کیستند و انگیزه مقاومتشان در برابر دولت روحانی چیست. مجلسی که اکنون فعال است و عمدتا نیز علیه دولت فعالیت می کند، دولتی است که حامی احمدی نژاد بوده و هنوز فراکسیون های حامی دولت احمدی نژاد دراین مجلس نشسته اند. طبیعی است که مقاومت کنند. همه هنر ما و شما و دیگران اینست که حساسیت مردم نسبت به مجلس را برانگیخته و اهمیت تغییر ترکیب آن را به وسیع ترین حد ممکن در جامعه بوجود بیآوریم. چنان که بتوان در انتخابات مجلس آینده، اکثریت نمایندگان کنونی را از مجلس بیرون کرده و نمایندگان همسو با خواست مردم را جانشین آن کنیم. این کوشش به مراتب با اهمیت تر از یافتن راه حل های مقطعی در باره این و یا آن کارشکنی مخالفان است و تا آنجا که ما احساس می کنیم، دولت نیز خود بر اساس همین سیاست جلو می رود. در یک کلام: پیش به سوی مجلسی همسو با تحولات و خواست مردم!

Mohsen- پس ازعرض سلام . در خاطرات مرحوم  کیانوری منتشر در تهران چند سال پیش خواندم که مرحوم رزم ارا در فرار 1329  کمک کرده است نظر شما را خواستارم  بدرود.

راه توده: دوست گرامی – ما دو کتابی که با نام خاطرات و گفتگو با تاریخ از زنده یاد کیانوری منتشر شده را با دقت و چندین بار خوانده ایم. تمام مصاحبه های او چه پیش از یورش به حزب توده ایران و چه پس از آن را نیز خوانده ایم. در هیچ برگ این کتاب ها و مصاحبه ها چنین اظهار نظری که شما ذکر کرده اید را ندیده ایم زیرا اساسا این مسئله واقعیت ندارد. اما این واقعیت دارد که کیانوری در هر مصاحبه و در خاطرات خود نیز هر بار که از رزم آراء صحبت کرده، روی دانش نظامی او و پشتکار و سلامت شخصیتی اش تاکید کرده است. شما شک نکنید که اگر ادعای همکاری رزم آراء برای فرار رهبران حزب توده ایران در زندان واقعیت داشت و سندی در اختیار جمهوری اسلامی بود و یا حتی اگر می توانستند اعترافی در این زمینه در زندان از رهبران حزب بگیرند حتما با توجه به ترور رزم آراء توسط فدائیان اسلام ( که البته خود آلت دست شاه شدند در این ترور) آن را بارها در بوق کرده بودند.