سیاست خارجی

مستقل و ملی

چه نشانه هائی دارد؟

بافت تو در تو و درهم پیچ سیاست بین المللی یکی از دشواری های موجود بر سر راه اتخاذ سیاستی واقع بینانه در برابر جمهوری اسلامی است. امپریالیسم جهانی تمام دستگاه تبلیغاتی خود را برای بهره گیری از نتایج سیاست های مخرب جمهوری اسلامی به کار گرفته است تا ملت ایران را به زانو در آورده و شعار مهندس بازرگان را تکرار کند: "سه سه بار، غلط کردیم که انقلاب کردیم!"

در داخل کشور نیز جناح راست حاکم که 8 سال با دولت خاتمی و اصلاحات مقابله کرد و 8 سال در دولت احمدی نژاد یکه تاز میدان بود و همچنان در پی فلج سازی دولت روحانی است، با تشدید استبداد و فشار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی شرایط زندگی زحمتکشان و اکثریت مردم ایران را دشوارتر ساخته و می سازد. نارضایتی ها و جان به لب آمدگی ها را فزونی می بخشد و گروه ها و اقشار هر چه وسیع تری را آماده می سازد تا باور کنند و به گوش جان شعار مهندس بازرگان را پذیرا شوند. بدین طریق راه برای نفوذ و گسترش تبلیغات امپریالیستی و ارتجاعی و تضعیف روحیه مقاومت ملی هموارتر می گردد. فقدان یک استراتژی روشن و منسجم ملی در این عرصه بسیار مهم، متاسفانه درجه آسیب پذیری ها را گسترده تر می سازد و این همان کمبودی است که چپ ایران باید جبران کند. شانه به شانه نهادهای وابسته به سپاه و بیت رهبری، رادیو، تلویزیون سازمان تبلیغات اسلامی، کمیسیون های مجلس و غیره هر کدام به سهم خود در این فاجعه نقش داشته و دارند.

به دلیل نبود احزاب و گروه های مستقل و آزاد، هر ندایی که از داخل ایران به گوش رسد "دولتی" تلقی می شود و در نتیجه از میان همه تفاسیر و تعابیر، آن که بیشتر از همه نادرست و بیشتر از همه غیر منطقی و بیشتر از همه باب میل امپریالیست ها باشد، به عنوان موضع "ایران" تبلیغ می گردد. در این شرایط تفکیک و تشخیص سیاست درست "انقلابی" از "ماجراجویی" و موضع گیری اصولی از "هیاهو و بیهوده گویی" دشوارتر می گردد.

چنانکه همواره گفته ایم، ما از یک سیاست خارجی ملی، مستقل و تسلیم ناپذیر در برابر  ضد امپریالیسم جهانی پشتیبانی می کنیم.

 "مستقل" بدان معنا که اصولی و مبانی سیاست خارجی کشور و الویت های آن باید در داخل کشور و به دست مردم ایران و بر مبنای منافع همه خلق های ساکن ایران تدوین و اجرا گردد.

"ضد امپریالیست" یعنی آن که از دید ما، منافع مردم ایران از منافع بشریت مترقی در مبارزه بر علیه امپریالیسم جدا نیست و تنها در چارچوب همبستگی با همه نیروهای ضد امپریالیست است که می توان سیاست مستقل و ملی را به پیش برد.

"دمکراتیک" به معنای آن که سیاست خارجی کشور باید باز و آشکار و علنی و تحت نظارت مستقیم و دمکراتیک توده های مردم و نمایندگان واقعی آنها و به دور از هر گونه پنهان کاری و سازش های پشت پرده و توطئه چینی ها باشد.

پیگیری چنین سیاستی تنها در یک نظام دمکراتیک و متکی به خلق امکان پذیر است و ما برای برقراری چنین نظامی مبارزه می کنیم.

بدیهی است ما معتقد نیستیم که به طور کلی و در هر جامعه ای سیاست "انقلابی" آن سیاستی است که حتما راه برقراری روابط دوستانه با کشورها را باز کند، یا الزاما این یا آن کشور را برای همیشه به عنوان "دشمن" قلمداد نماید. بحث نه بر سر "جامعه کلی" و "شرایط کلی" بلکه بحث برسر دور زدن این لحظه معین است و باید دید که در شرایط مشخص کنونی کشور، چه راهی در پیش روی مردم ایران است؟ تا آنجا که به مناسبات با آمریکا مربوط می شود، ما چنان که در گذشته نیز اعلام داشته ایم با تلاش ها و تشبثاتی نظیر آنچه در دولت  احمدی نژاد جهت زد و بند با امریکا برای  بدست آوردن فرصتی جهت سرکوب نیروهای چپ، مترقی و دمکرایتک شد همچنان مخالفیم. به همان اندازه که از یک سیاست مستقل و داشتن رابطه ای عادی با امریکا حمایت می کنیم.

این واقعیت را بار دیگر نیز تکرار می کنیم که برقراری و گسترش آزادی های سیاسی و اجتماعی، تنها راه مقابله با توطئه ها و مداخله جویی های امپریالیستی در امور داخلی کشور ماست. آنان که این حقیقت را انکار می کنند و از آن بدتر در مقابلش ایستاده اند، چه بخواهند و چه نخواهند آب به آسیاب دشمن می ریزند و راه غلبه آن را هموار می کنند.