|
تاثیر جنگ ویتنام روی جنبش های اجتماعی و هنر و سیاست! |
|
جنگ ویتنام نه تنها روی تمام جنبش های رهائیبخش تاثیر قاطع داشت و مردم ویتنام به نمونه مقاومت ملی تبدیل شدند، بلکه روی جنبش های انقلابی و حتی جنبش های دانشجوئی نیز تاثیر خود را باقی گذاشت. از جمله در راهپیمائی عظیم دانشجوئی فرانسه در ماه مه 1968 که همچنان بزرگترین خیزش دانشجوئی جهان است. در اواخر جنگ ویتنام جنبش مترقی "هیپی ها" شکل گرفت که مترقی ترین ترانه ها را می خواندند. گرچه بعدها، دولت های سرمایه داری موفق شدند جنبش هیپی ها را به سمت مواد مخدر و زندگی "بی بند و بار" هدایت کرده و آن را از درون تهی کند، اما آنچه از جرقه های نخستین این جنبش باقی مانده نشان دهنده تاثیر پذیری آن از جنگ ویتنام، همدردی با مردم آن کشور، نفرت از متجاوزان (امریکا و فرانسه) و جهانی آزاد از قید و بند سرمایه داری و نوعی رهائی از استثمار انسان بود. برای نمونه ترجمه یکی از ترانه های گروه انگلیسی بنام کینگ کریسمون که سال 1969 شکل گرفت و البته بعدها از درون تهی شد را می خوانیم.
من خواهم گریست!
دیواری که دفتر پیامبران بود ترک برداشته آنها آیه های خود را بر آن نوشته بودند ابزار مرگ زیر نور خورشید برق می زنند فریادها، در سکوت خاموش شده اند دیگر کسی تاج افتخار بر سر نخواهد گذشت کابوس ها، به رویاها یورش آورده اند نوشته سنگ قبر من، آخرین نوشته من خواهد بود. خود را می کشم پیکر شکسته خود را می کشم در جاده ای که به ويرانی می رسد این جاده را ساختیم و به پایان آن لبخند زدیم من احساس می کنم فردا گریه خواهم کرد میان دروازه های آهنین تقدیر بذر زمان کاشته شده میدانیم این بذر را چه کسانی افشاندند و آبیاری کردند دانستن چه درد آور و مهلک است. به دورانی که هيچكس قانون بهتر زیستن را نمی نویسد سرنوشت انسان ها در اختیار نادان هاست ابزار ها زیر نور خورشید برق می زنند کابوس ها؛ به رویاها یورش آورده اند من احساس می کنم فردا گریه خواهم کرد |
راه توده 443 10 بهمن ماه 1392
اشتراک
گذاری:
