امر به معروف

زمینه ساز

درگیری های

آینده خیابانی

روز یکشنبه مجلس شورای اسلامی در چارچوب طرح حمایت از آمران به معروف "سازمان بسیج مستضعفین" را موظف به اجرای امر به معروف و نهی از منکر در مرتبه زبانی و اقدام عملی کرد. اجرای این طرح در واقع به معنای زدن کلید رویارویی میان مردم و بسیج در ماه‌های آینده در خیابان هاست. نمایندگان مجلس با تصویب این طرح، بسیج را از یک سازمان دفاع ملی به سطح سازمانی از چماقدارانی که بدنبال آینده‌ای برای خود می گردند تنزل دادند.

بسیج در آستانه جنگ ایران و عراق تشکیل شد، با این  فکر و این فلسفه که در لحظات خطرناک جنگ و تهاجم خارجی مردم که همان بسیج باید باشد از مملکت و کشور خود دفاع کنند. ولی اکنون با تصویب این طرح و با کشاندن بسیج سازمان یافته در کنار سپاه پاسداران به خیابان‌ها برای باصطلاح اجرای امر به معروف و نهی از منکر، عملا آن مردمی که قرار است در لحظات خطر، به قرار گرفتن در کنار بسیج فراخوانده شوند، خود رویاروی این بسیج قرار دارند. این مردم نه تنها در کنار بسیج قرار نمی گیرند، چه بسا از اینکه دیگرانی بخواهند سایه این بسیج را از سر آنان کم کنند خشنود هم بشوند. آیا مشابه آن در تاریخ ایران بارها روی نداده است؟ به گذشته‌های دور نمی رویم. در همین سده اخیر آیا بخشی از مردم ایران از سقوط رضاشاه و دستگاه امنیتی و نظامی او بدست بیگانگان خوشحال نشدند و جشن نگرفتند؟ رضاشاه هم در سال‌های آخر سلطنتش دستگاه امر به معروف به شیوه خود راه اندخته بود و پاسبان‌ها را می فرستاد تا چادر از سر زنها پائین بکشند و چه فجایعی که به ببار نیامد.

وظیفه امر به معروف را در شرایطی به بسیج سپرده اند که سردار نقدی فرمانده بسیج خود یکی از بدنام ترین و بد سابقه ترین فرماندهان نظامی در ایران است. کسانی که زیر دست او جمع می شوند خود معلوم است چه کسانی خواهند بود و امنیت زنان و دختران و جوانان خانواده‌های ما حالا قرار است زیر نظر دست پرورده‌های سردار نقدی قرار گیرد. همه اینها زمینه‌های درگیری‌های آینده را میان مردم و بسیج از یکطرف و حتی نیروهای انتظامی و مردم و بسیج از سمت دیگر فراهم خواهد کرد .

آنچه بدست مخالفان دولت در مجلس و آمران آنها در خارج از مجلس با تبدیل کردن بسیج به دستگاه امر به معروف در حال روی دادن است اگر خود جزئی از یک توطئه خارجی، در شرایط متشنج داخلی و منطقه‌ای کنونی نباشد، فراهم کننده زمینه‌های توطئه‌های خارجی قطعا هست. برخلاف توهمات بخشنامه شده وزارت اطلاعات و وزیر اطلاعات که دست‌های توطئه و جاسوسی را در میان دانشجویان و استادان دانشگاه و فلان شخصیت حزبی یا دانشگاهی جستجو می کند، جاسوس و توطئه گر را باید در کانون‌های قدرت درون نظام جستجو کرد. باید نگاه کرد که عملکرد چیست، سیاست چیست، چه نتایجی از آن گرفته می شود. وقتی ماجرای امر به معروف به تقابل، به اسیدپاشی، و به زودی به درگیری و قتل در خیابان‌ها و بردن دختران و زنان مردم توسط اوباش بسیجی می انجامد، این یعنی باید دنبال نفوذی و جاسوس در آنجایی باید گشت که چنین تصمیماتی در سطح کلان گرفته و به دست نشاندگانشان در مجلس ابلاغ می شود.

توهم امر به معروف و نهی از منکر، حتی اگر عده‌ای را با هدف کوته بینانه ناراضی کردن مردم تا انتخابات مجلس و خبرگان و جلوگیری از شکست در آن همراه کرده باشد، قدم به قدم و در نهایت طرحی است که می رود ایران را به آشوب و درگیری و رویارویی تازه ای بکشاند. هنوز التهاب اسیدپاشی‌های جنایتکارانه پایان نیافته، پای بسیج به این طرح کشانده شد و عملا به سوظن ملی که اسید پاشی کار آمران بسیجی‌ها بوده است مهر تائید زده شد. اکنون باید منتظر ماند و دید که پرده بعدی این نمایش غمبار چه خواهد بود.