قوه قضائیه فاسد، مخالف

آگاهی مردم از عمق فساد است

دراین هفته، آیت‌الله صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه طی سخنانی به روزنامه‌ها و رسانه‌ها هشدار داد که از "بزرگنمایی فساد" که به گفته وی به "نا امید شدن مردم" می انجامد خودداری کنند. لاریجانی گفت : "متاسفانه برخی روزنامه‌های زنجیره‌ای درباره برخی پرونده‌ها که هنوز در دادسرا مطرح است و حکم آن‌ها تایید نشده است ورود می کنند و نام چند وزیر دولت قبلی را هم به عنوان متهم این پرونده‌ها می آورند. به همین علت از دادستان تهران به جد خواسته ام که این موارد را دقیقاً رصد کند."

لاریجانی نگفت که چرا این "رصد" فقط شامل متهمان فساد اقتصادی و وزیران دولت احمدی نژاد می شود، ولی افراد پاکدامنی مانند موسوی و کروبی و رهنورد هر روز توسط مقامات قوه قضائیه و روزنامه‌های زنجیره‌ای حکومتی مورد ناسزا و تهمت قرار می گیرند و رئیس قوه قضائیه به فکر "رصد" کردن نمی افتد.

به گفته رئیس قوه قضائیه "حتی مجلس در گزارشهای تحقیق و تفحص نمی تواند به پرونده‌های مختومه قضایی که جنبه محرمانه داشته باشد ورود کند."

ظاهرا اشاره رئیس قوه قضائیه به گزارش تحقیق و تفحص مفصلی است که مجلس از ابعاد فساد در کشور تهیه کرده و اجازه انتشار آن را ندارد، گزارشی که وبسایت "سحام نیوز" در هفته گذشته وعده انتشار تدریجی آن را داده است. عصبانیت و خط و نشان کشیدن آقای لاریجانی با این گزارش هم بی ارتباط نمی تواند باشد.

سخن آقای لاریجانی در واقع ادامه همان "رهنمود" رهبر در ماجرای اختلاس 3 میلیارد دلاری است که مطبوعات را تهدید می کرد آن را "کش" ندهند. در واقع به گفته هر دو، فساد وجود دارد ولی نباید آن را علنی کرد. یعنی مردم نباید از ابعاد و دامنه آن آگاه شوند.

آنچه رهبر و لاریجانی می گویند در واقع چند بخش دارد. یک بخش آن به وحشتی مربوط می شود که حکومت از فاش شدن ابعاد ارتشاء و دزدی و غارت و فسادی دارد که تا بن دندان حکومت نفوذ کرده و نگران است که آگاهی بیشتر مردم از دامنه فساد حکومتی در دوران احمدی نژاد به تقویت موقعیت میرحسین موسوی در نزد مردم بیانجامد. به هر حال هرچه باشد نظر رهبر به احمدی نژاد که وزرا و کارگزارانش متهمان فساد اقتصادی هستند نزدیکتر بوده است تا به هاشمی رفسنجانی، چه رسد به میرحسین موسوی.

مسئله دیگر کوشش برای زمین زدن دولت روحانی است. دولتی که از همان روز نخست مسئله شفافیت و پایان دادن به شیوه خودکامانه و غیرقانونی اداره کشور در دوران احمدی نژاد را در دستور کار خود قرار داد. امروز معلوم شده که در بسیاری از وزارتخانه‌ها و ارگان‌های دولتی فسادها و تخلفاتی شده که عملا جلوی کار آنها را گرفته است. فسادهایی که مثلا در سازمان میراث فرهنگی انجام شده که عملا کل بودجه این وزارتخانه در گرو چند پرونده در قوه قضائیه قرار گرفته است. همین وضع است در سازمان تامین اجتماعی و بسیاری از وزارتخانه‌های دیگر و سازمان مناطق آزاد. در واقع مخالفان دولت روحانی می خواهند جلوی افشای این فسادها گرفته شود تا بتوانند با دست باز بسود جریان‌های فاسد دوران احمدی نژاد وارد میدان شوند و پرونده‌های قضایی را علیه این وزارتخانه‌ها و بسود رشوه گیران و اختلاس گران پایان دهند که آخرین نمونه آن پرونده هتل "هما" است که قوه قضائیه می خواهد آن را علیه دولت مختومه کند.

بخش دیگر سخنان لاریجانی به درکی مربوط می شود که اصولا حکومت از مردم، آگاهی آنان، نقش آنان در کشور، در مسیر اداره آن دارد. اینان در واقع با آگاهی مردم مشکل دارند در هر زمینه‌ای که باشد. تا بحال دیده نشده که مسئولی در قوه قضائیه که وظیفه آن ظاهرا احقاق حق است، از حق مردم برای آگاهی، برای دانستن، برای پرسش کردن، برای اعتراض کردن، اعتصاب کردن، انقلاب کردن، حق خود را مطالبه کردن، برای مداخله در سرنوشت خود ... دفاع کرده باشد. هر وقت که یکی از مسئولان نظامی و قضائی در جمهوری اسلامی سخن گفته با همان لحن دوران شاه و اعوان و انصار وی از مردم یاد کرده و این خود نشانه میزان دور شدن حکومتیانی است که به برکت انقلاب و ایثار مردم به قدرت و دولت دست یافته اند.

درست در زمانی که همه مردم و از جمله دولت روحانی به این نتیجه رسیده که برونرفت از بحران اقتصادی که گریبان کشور ما را گرفته در گرو شفاف سازی، در گرو وجود مطبوعات آزاد است که اگر مطبوعات آزاد وجود داشت این اختلاس‌ها و فسادها و جابجایی‌های عظیم اتفاق نمی افتاد، درست در همین زمان رئیس قوه قضائیه به جای آنکه از آزادی و شفافیت و حق مطبوعات در مبارزه با فساد سخن بگوید به آنان هشدار می دهد و تهدیدشان می کند. این تهدیدها البته به دو دلیل کارساز نیست. دلیل نخست آن است که ابعاد فساد - از جمله در خانواده آقای لاریجانی- بزرگتر از آن است که بتوان آن را پنهان کرد و با تهدید مطبوعات جلوی افشای آن را گرفت. دوم آنکه مبارزه با فساد، باز پس گرفتن دوباره بخشی از آنچه از دست رفته و جلوگیری از تکرار آن یکی از شروط بنیادین برونرفت کشور از بحران اقتصادی است. به همین دلیل این تهدیدها بیفایده است و مردم را بیشتر به همدست بودن قوه قضائیه و رئیس آن با دزدها و فاسدها معتقد می کند و عملا امکان اجرای تهدیدها را هم از بین می برد. 

        پیج فیسبوک راه توده