سرمقاله راه توده 471

مردم نه جنگ می خواهند

نه طرفدار سیاست جنگی اند!

فرمانده کل سپاه پاسداران، "سرلشکر جعفری" در هفته ای که گذشت به اصفهان سفر کرده و در یک همایش نظامی سخنرانی کرد. بخش عمده سخنرانی وی، مانند دیگر فرماندهان سپاه ستایش از فرمانده کل قوا، یعنی رهبر جمهوری اسلامی بود که او را "امام خامنه ای رهبر انقلاب" لقب داد، و سپس مقابله با فتنه گذشته و فتنه های آینده و فتوحات در غزه و .... حرف ها و ادعاهائی که اعتبار آنها در حد تبلیغات حکومتی است و نه بیشتر. اما، وی در سخنرانی خود نکته ای را مطرح کرد که انگیزه ای شد برای این سرمقاله. فرمانده کل سپاه در سخنرانی خود گفت: « تردید نداریم که روزی ما با دشمنان قسم‌خورده انقلاب اسلامی در منطقه وارد جنگ خواهیم شد، البته قطعاً شروع‌ کننده جنگ ما نخواهیم بود و این درگیری رخ خواهد داد و به همین منظور ما باید برای آن روز آمادگی کامل داشته باشیم.»

ایشان در سخنرانی خود از فعل جمع "تردید نداریم" استفاده کرد. اگر آگاهانه این فعل را به کار برده باشد، معنای آن اینست که فرماندهان سپاه و در راس آنها رهبر جمهوری اسلامی چنین تردیدی ندارند. اگر این فعل سهوا به کار رفته باشد، ایشان نظر شخصی خود را مطرح کرده است.

در صورت فرض اول، در جمع فرماندهان سپاه و بیت رهبری جمهوری اسلامی مسائلی مطرح و طرح هائی تدوین می شود که ملت از آن هیچ اطلاعی ندارد و با قاطعیتی که فرمانده کل سپاه مطرح کرده، ایران در آینده نزدیک وارد یک جنگ خواهد شد. به چه دلیل و بهانه و انگیزه ای؟ بر مردم معلوم نیست. جنگی منطقه ای که بطور طبیعی خارج از محدوده مرزهای ایران باقی نمی ماند و یا اساسا سمت گیری آن، آنگونه که فرمانده کل سپاه گفته از منطقه به داخل ایران است و نه درگیری ایران در خارج از ایران و در منطقه!

فرض دوم که فرضی ضعیف است، اینست که فرمانده کل سپاه نظر شخصی خود را مطرح کرده است، که دراینصورت باید از او سئوال شود که به چه مجوزی نظر شخصی خود را در یک سخنرانی نظامی مطرح کرده تا خبرگزاری های داخلی آن را وسیعا منتشر کنند؟ مگر سپاه حزب سیاسی است و شما دبیرکل آن که نظر حزبی و یا شخصی خود را مطرح کنی؟

چه فرض اول قطعی باشد و چه فرض دوم محتمل، تغییر در اصل مسئله، یعنی ادامه سیاست جنگی دوران 8 سال ریاست جمهوری احمدی نژاد نمی دهد و فرمانده کل سپاه پاسداران هنوز در همان فضای جنگی دوران سیاست جنگی – امنیتی به سر می برد که برای ادامه آن در 4 سال دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد دست به کودتا هم زدند.

هیچ ایرانی نیست که طرفدار قدرت نظامی ایران برای مقابله با هر خطری که از خارج ایران را تهدید کند نباشد. حتی اگر هنوز شاه در ایران حاکم بود. چنان که مردم از تشکیل ارتش واحد در زمان رضاشاه هم حمایت کردند. مشکل از آنجا ناشی شد و امروز هم ناشی می شود که این نظامیان به هر بهانه ای، از جمله دفاع از امنیت ملی و یا دفع خطر خارجی و یا دوران جنگی بخواهند مردم معترض و منتقد را سرکوب کنند، آزادی ها را پایمال کنند، قانون اساسی را زیر پا بگذارند، برای تحکیم موقعیت سیاسی و اقتصادی خود دست به ماجراجوئی بزنند، سیاست تبلیغاتی تحریک قدرت های خارجی و کشورهای منطقه ای که اکثریت آن با اهل سنت است را دنبال کنند و ... یعنی تمام آنچه که امروز سیاست دولت روحانی نیست و دیروز – برای 8 سال بی وقفه- سیاست حاکم بود و نتایج فاجعه بار آن را چه درعرصه داخلی و چه در عرصه جهانی شاهدیم. حفظ و تجهیز آمادگی برای دفاع از مملکت نه تنها ایرادی ندارد بلکه باید مشوق آن هم بود، اما با ماجراجوئی و حرف های تبلیغاتی باید مقابله کرد و جلوی آن را گرفت. تقویت آمادگی و تجهیز نظامی برای دفاع از کشور هیچ نیازی به تبلیغاتی از آن نوع که احمدی نژاد کرد و امروز فرمانده کل سپاه آن را دنبال می کند ندارد. مگر همه آنها که چنین می کنند هر روز فرماندهان نظامی شان سخنرانی های تهدید آمیز و تفسیرهائی از آن دست که فرمانده کل سپاه در سخنرانی اصفهان خود مطرح کرده می کنند؟

البته این مشکل در جمهوری اسلامی ریشه دار تر از آنست که بحث آن در کلیات بشود. بنیاد کار باید تغییر کند. یعنی باید قوانینی ناظر بر فرماندهی کل قوا بشود که رهبرش مانند رضا شاه و فرزندش محمد رضا شاه، قوای نظامی و سیاست نظامی را از اختیارات مطلق خویش ندانند. وضعی که اکنون در جمهوری اسلامی برقرار نیست و فرماندهان سپاه با گذاشتن هندوانه "امام خامنه ای رهبر انقلاب" کارت سبز برای هر نوع اظهار نظر و عملی دارند! چنان که خود رهبر نیز برای خود چنین کارت سبزی را صادر کرده است.

        پیج فیسبوک راه توده