|
شماره این هفته راه توده
مصادف شد با دو رویداد. سالگرد کودتای 28 مرداد و استیضاح وزیر علوم دولت
روحانی در مجلس. اولی رویدادی است تاریخی که نتایج آن همچنان گریبانگیر
ایران است و دومی رویدادی است مربوط به امروز. اگر پیوندی میان این دو
رویداد بخواهیم پیدا کنیم، این پیوند باز می گردد به شباهتی که مجلس کنونی
با مجلس دوره هفدهم در زمان دولت ملی دکتر مصدق دارد. آن مجلس هم چوب لای
چرخ جنبش ملی شدن نفت و جلوگیری از دخالت های غیر قانونی شاه و خانواده او
در اداره امور کشور می گذاشت و آلوده به انواع توطئه ها برای ساقط کردن
دولت مصدق بود و مجلس کنونی هم تقریبا همین نقش را دارد. درباره کودتای 28
مرداد در این شماره راه توده مطالبی را می خوانید و نیازی نیست در این
سرمقاله یکبار دیگر به آن کودتا بازگردیم. اما در باره استیضاح وزیر علوم
دولت روحانی نقطه نظرات خود را می نویسیم.
رای گیری برای استیضاح دکتر فرجی دانا وزیر علوم نشان داد که 145 نماینده
کنونی مجلس از جمع 270 نماینده ای که روز 4 شنبه (دیروز) در مجلس بودند و
به استیضاح رای دادند، به هیچ اصولی جز منافع باندی و گروهی خود پایبند
نیستند و تابع سران باندها و گروه هائی هستند که در خارج از مجلس اند.
همانها که نگران موفقیت دولت، بویژه در عرصه اقتصادی، افزایش نفوذ روحانی
در میان مردم و از کف رفتن قدرت حکومتی خویش اند. بخش مهمی از انگیزه داغ
نگهداشتن باصطلاح "فتنه" و دفاع از ادامه حبس خانگی میرحسین موسوی و شیخ
مهدی کروبی نیز همین است. آنها با داغ نگهداشتن باصطلاح "فتنه" می کوشند
دولت روحانی را از کادرهای باتجربه و ورزیده به بهانه سهم داشتن آنها در
جنبش سبز محروم نگهدارند!
این 145 نماینده، نماینده مردم نیستند، بلکه نماینده همانهائی هستند که قتل
های زنجیره ای کردند، قتل عام سال 67 را کردند، کودتای 88 را مرتکب شدند،
جنایت کهریزک را مرتکب شدند، پول های نفت را به بهانه دور زدن تحریم ها
غارت کردند، کارخانه ها را فلج و تولید را نابود کردند، هاشمی را از نماز
جمعه و ریاست مجلس خبرگان برداشتند، جلیلی را می خواستند جانشین احمدی نژاد
کنند، از نتیجه انتخابات مجلس آینده و مجلس خبرگان نگران اند و ...
بنابراین، استیضاح قانونی ترین شکل مخالفت آنها برای جلوگیری از تغییر
تناسب قوا در حاکمیت به سود مردم است. قتل و ترور و غارت و اختلاس و ...
روی دوم این استیضاح به ظاهر قانونی است! از ابتدای پیروزی روحانی در
انتخابات ریاست جمهوری 1392 سیاست و برنامه آنها فلج کردن دولت بوده و
انگیزه اصلی آنها برای مخالفت با مذاکرات اتمی و پایان تحریم های اقتصادی
نیز همین است، والا آنها درد سانترفیوژ و اورانیوم غنی شده و راکتور آب
سنگین اراک را هم ندارند. چهار دست و پا به پابوس امریکا هم می روند، اما
به این شرط که حاکمیت را در اختیار داشته باشند و به مردم اجاره دخالت در
سرنوشت خود را ندهند! در همین شماره راه توده از قول "نیکولای بابکین" یکی
از تحلیلگران مشهور روس که سیاست های امریکا را تفسیر کرده می خوانید که
فلج ساختن دولت روحانی به سود جناح راست و مخالف دولت او، استراتژی امریکا
درایران است و به همین دلیل امریکا با لغو تحریم ها و رفع بحران اقتصادی
ایران مخالف است زیرا آن را به سود موقعیت روحانی می داند. اینست آن دو
دستی که از خارج و داخل یکدیگر را علیه دولت روحانی و رای مردم می شویند.
این یک روی استیضاح وزیر علوم بود و شک نیست که دولت و شخص روحانی از روز
اول خود را آماده این مقابله ها کرده و دیدیم که بلافاصله فرجی دانا بعنوان
مشاور رئیس جمهور در ترکیب کابینه ماند و روحانی سرپرستی را برای وزارت
علوم تعیین کرد که نه تنها تغییری در سیاست های یکساله دولت در وزارت علوم
نمی دهد، بلکه به آن سرعت هم می بخشد. واقعه روز گذشته در مجلس، حاشیه ای
بر آن روندی است که در جامعه پیش می رود و اهمیت آن در حد همین "حاشیه" است
و نه بیشتر!
اما روی دوم این رویداد بازتابی است که در میان مردم داشت. علاوه بر حمایت
هائی که در هفته های گذشته از وزیر علوم و سیاست های وی در وزارت علوم شد،
شاید در طول سالهای حیات جمهوری اسلامی، مردم با چنین توجه و دقتی آنچه را
روز گذشته در مجلس گذشت دنبال نکرده بودند. حتی در ماجرای رای مجلس به
برکناری اولین رئیس جمهور ایران "ابوالحسن بنی صدر". کافی است خود مقامات
جمهوری اسلامی شمار پیامک های روز گذشته مردم، در طول ساعات پخش مستقیم
مذاکرات مجلس را محاسبه کنند تا حساب کار دستشان بیآید. مردم لحظه به لحظه
مذاکرات مجلس را با نفرت آغشته به خشم دنبال کردند و نظرات خود علیه
موافقان استیضاح را به هم منتقل کردند. مردم نام ها و چهره ها را دقیق تر
شناختند، با شمار مخالفان دولت در مجلس دقیق تر آشنا شدند، سطح سواد و دانش
و اطلاعات نداشته سیاسی این نمایندگان را دقیق تر فهمیدند و بیش از گذشته
با دشواری کار روحانی و دولت او آشنا شدند و احساس همدردی و همراهی بیشتری
با وی کردند.
از نظر ما، آنچه که دیروز در مجلس روی داد، برای دولت و مردم یک دستآورد
بود. دستآوردی که محصول آن در انتخابات مجلس آینده خود را نشان خواهد داد.
هم در شمار شرکت کنندگان در انتخابات دو مجلس شورا و خبرگان و هم در آرائی
که به صندوق ها ریخته خواهد شد. دستآورد دیروز کار آنهائی را دشوار تر ساخت
که همچنان در رویای سر همبندی کردن آن دو انتخابات به سر می برند.
|
