|
بیش از 5 میلیون مردم بولیوی قرار است 12 اکتبرآینده برای انتخابات ریاست
جمهوری پای صندوق های رأی بروند.
رسانه های وابسته به غرب در امریکای لاتین، از هم اکنون کارزار علیه
"مورالس" رهبر کنونی بولیوی را آغاز کرده اند. سوژه های این کارزار مشخص
است:
- مورالس شاید ببازد.
- مورالس بخشی از حمایت مردمی خود را از دست داده.
- مردم بولیوی "افسرده و ناراضی اند.
وغیره ...
واقعیت اینست که مورالس در انتخابات سال 2006 بر رقبای خود با 53.7 در صد
آراء و در سال 2009 با 64 در صد آراء پیروز شد و این رأی برای مخالفان وی
در بولیوی یعنی تحقیر.
از زمانی که "اورو مورالس" نفت را در این کشور ملی اعلام کرد، رسانه های
وابسته به غرب در امریکای لاتین وی را مردی "مستبد و یکدنده، مزاحم و
شاخدار، و پوپولیست" معرفی می کنند. برچسب هائی که برای رقص "رومبا" و
"سامبا " مناسب است .مخالفان مورالس به سختی میتوانند یک رئیس جمهور محلی
از میان بومیان بولیوی را تحمل کنند!
خطای نابخشودنی مورالس آنست که نفت را ملی اعلام کرد. بولیوی آزاد نیست و
تحت سیطره یک دیکتاتور محلی است زیرا اکنون فقط 15 در صد از سود تولیدات
نفتی را به شرکت های چند ملیتی میدهد. به زعم رسانه های وابسته به غرب،
بولیوی زمانی که یک کشور آزاد بود 85 در صد از سود تولیدات نفتی را به شرکت
های چند ملیتی می پرداخت.
در سطح جهانی شرکت های چند ملیتی بیشترین سود حاصل از نفت را در بولیوی می
بردند. مورالس برای اولین بار در سال 2006 با معاون خود "گارسیا لینرا"
روشنفکر مارکسیست در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد.
مردم بولیوی در انتخابات ماه اکتبر همزمان با انتخاب رئیس جمهور باید 130
نماینده برای مجلس و 36 سناتور را نیز انتخاب کنند. بنا بر قانون اساسی
جدید که در سال 2009 به تصویب مجلس رسید، بولیوی یک کشور چند ملیتی است و
دوره ریاست جمهوری 5 سال و در دو دوره 5 ساله است. البته اگر مردم در دور
دوم نیز به رئیس جمهور رأی بدهند.
بازار جهانی بی ثبات است، اما مردم بولیوی از ثبات اقتصادی در کشورشان
خشنودند. پول ملی بولیوی قابل اعتماد شده است. در گذشته دولت ها در بولیوی
عمر چندانی نداشتند. دانشجویان ومحصلین در اثر نارضایتی از سیاستهای دولت
حتی یک ترم تحصیلی را به پایان نمی رساندند. اکنون 5 سال است که از تظاهرات
محصلین و دانشجویان خبری نیست. بومیان نیز نیازهای خود را بیان میکنند، حتی
نارضایتی خود را بدون ترس از پیگرد حکومتی بیان می کنند. آنها از دولت
مورالس به این دلیل حمایت می کنند که منافع خویش را در این دولت تضمین شده
می بینند.
در یک زندگی ساده اما متعادل بومیان بولیوی در کنار هم زندگی میکنند.
اقتصاد کشور از چنان ثباتی برخوردار شده که حتی صندق بین المللی پول مجبور
به رسمیت شناختن مدیریت جدی و شایسته دولت بولیوی شده است و این ناشی از
موفقیت دولت در اجرای دقیق سیستم مالیاتی و تنظیم سیاستهای کلان اقتصادی در
کشور است. بنا بر آمار، رشد اقتصادی از 3.5 در صد به 6.5 در صد در سال 2006
رسید و در سال 2014 رشد اقتصادی 5 و 4 در صد پیش بینی شده است. شاخص های
اجتماعی منعکس کننده کاهش فقر، پیشرفت بهداشت، آموزش و پروش و حمایت های
اجتماعی است. دولت قانونی را به تصویب مجلس رسانده که بموجب آن از ماه مه
گذشته 20 در صد به حداقل دستمزد ها افزوده شده است. حقوق متوسط معادل 430
دلار در ماه می باشد. اینها دستاوردهای انقلاب بولیوی است. بولیوی بتدریج
شیوه نوینی برای زندگی در این کشور بنیانگذاری کرده است و مدل تازه ای را
جایگزین نئولیبرالیسم می کند. مبارزه مردم با طاعون فساد مالی و نا امنی و
نهادینه کردن سیستم سوسیالیسم بومی همچنان ادامه دارد و انتخابات آینده
ریاست جمهوری در ماه اکتبر نیز بخشی از همین مبارزه است.
http://www.humanite.fr/blogs/bolivie-un-autre-12-octobre-547313
|
