به مسکو رسیده ام

اما هنوز به دمشق

و مردم سوریه می اندیشم

النا گرومووا- ساویتسکایا راسیا- مسکو

ترجمه آزاده اسفندیاری

بازگشت خبرنگار ما از دمشق و یادمان هایی که با خود به همراه آورده خواندنی است:

ترک کردن سوریه بسیار دشوار است. حتی برای افرادی که با شرایط دهشتناک پیش آمده می خواهند سوریه را ترک کنند. می گویند "خاک این کشور دامن گیر است و انسان را رها نمی کند".

زمانی که ماموریت من در این سرزمین به پایان رسید و باید این کشورگرم و مردم میهمان نواز آن را ترک می کردم به عمق و حقیقت گفته بالا پی بردم.

این یاد داشت را از مسکو که در پوشش برف و یخ و سرما قرار دارد می نویسم. آپارتمان من گرم، آب داغ و جریان برق هم بر قرار است، اما در سوریه مردم در پی عملیات تروریستی "دولت اسلامی" تحت پوشش و حمایت غربی های متمدن از هر گونه زندگی عادی بی بهره شده اند. آنچه مزید بر علت گشته، تحریم های غیر عادلانه و ضد سوری از جانب کشورهای غربی و کمبود  کالاهای ضروری از آن جمله داروهای مورد نیاز بیماران است. به همین مناسبت قیمت اجناس چندین برابر افزایش پیدا کرده اند. غربی ها روسیه را هم با تحریم های خود در مضیقه های فراوان قرار داده اند و از این نظر خواه ناخواه، سوریه و روسیه، سرنوشت و هدف مشترکی پیدا کرده اند، از جهتی دیگر نیز هر دو کشورعملا با نئوفاشیسم جهانی دست به گریبان شده اند.

سرنوشت و دوستی مشترک ما تنها به سال 2014 میلادی که ورق خورد خلاصه نمی شود. این رابطه ریشه در گذشته های دور و بخصوص به زمان رابطه اتحاد شوروی و سوریه دارد. همکاری ها، تلاش های دو جانبه، دوستی ها و حتی دشمنان مشترک خلق های ما نشان از ایده های عدالت طلبانه و آزادی خواهانه دارد. عمق این روابط آن چنان است که نمی توان تفاوتی میان آرزوهای مردم سوریه و خلق های روسیه قائل شد. در کشور ما نام سوریه و مردم آن همواره قابل احترام بوده اند.

نمونه های فراوانی را می توان یافت که حاکی از قدر شناسی مردم سوریه نسبت به خلق های روسیه است. گاها با دیوارهایی مواجه می شوی که روی آن " سپاس روسیه " نقش بسته است. در راهپیمایی های حمایت از دولت و رئیس جمهور سوریه می توان پرچم های روسیه را مشاهده کرد و یا هنگامی که به ایستگاه های بازرسی وارد می شوی نظامیان با دیدن پاسپورت روسی با احترام ویژه ای برخورد می کنند .

در سوریه من با فجایع انسانی غیر قابل شماری مواجه شدم . تخریب منازل، فروریختن سقف و در و دیوار بیمارستان ها روی سر مردم و سربازان زخمی، دفن نظامیان و مردم عادی که به کینه متعصبان تروریست گرفتار آمده بودند. سوزاندن کتاب ها و تخریب دیرها و کلیساها، مساجد و هر جایی که به پناهگاهی برای مردم بی دفاع تبدیل شده بود.

با همه مصیبت ها و تبهکاری هایی که سنگدلان فرامرزی به مردم سوریه تحمیل کردند، زندگی سیر عادی خود را دارد. به رغم همه مصائب، کودکان در پارک ها زیر آفتاب درخشان آن کشور در حال بازیهای کودکانه خود هستند، به مدرسه می روند و از زندگی خود لذت می برند. در کوچه پس کوچه ها و بازارهای دمشق همچنان بوی قهوه عربی و عطر ادویه جات و ترشی فضا را پر کرده اند . بر فراز ساختمان ها پرچم سوریه با وزش باد پیچ و تاب می خورد و نوید زنده بودن و زندگی را سر می دهد.

آمریکایی ها و همدستان ناتویی ، با پول های نفتی عربستان و شیوخ امارات، در سال 2011 بر آن شدند تا همان سناریوئی را که در کشور لیبی پیاده کردند و سرنوشتی که برای معمر قذافی رقم زدند، در سوریه نیز انجام دهند و با یک اقدام سریع حکومت این کشور را به زیر بکشند. حساب آن ها در این مورد غلط از آب در آمد و حکومت و مردم سوریه قهرمانانه در مقابل سیل عظیم تروریست های کار آزموده وارداتی ایستادند. آری سوریه زخمی شد؛ اما کمر خم نکرد.

متاسفانه در حال حاضر برخی از شهرها و روستاهای سوریه هنوز در اشغال تروریست های مورد حمایت غرب قرار دارند اما در عمل تیر آن ها به سنگ خورده است. تروریست ها سرانجام به حامیان خود پشت خواهند کرد. سر بریدن خبرنگاران و یا اسرائی که تابعیت کشورهای غربی را دارند نشانه ای از سر خوردگی تروریست هاست که امید به سرنگونی حکومت سوریه داشتند.

روسیه کرارا به دولت های حامی تروریست ها هشدار داد که "آتشی که شما برافروخته اید سرانجام گریبان خودتان را خواهد گرفت" ولی متاسفانه گوش شنوایی وجود ندارد.

من با کشوری که به گرمی دوستش دارم خدا حافظی کردم. در پایان سال 2014 که ما در کشور خود ایام کریسمس و سال نو را برگزار کردیم صمیمانه آرزو داشتم صلح در سوریه چهره بگشاید تا مردم این سرزمین بتوانند زخم های بجا مانده از تجاوز نیروهای بیگانه را التیام بخشند. با قاطعیت می توانم بگویم که سوریه پیروز میدان خواهد بود و روابط دو کشور روسیه و سوریه در همه زمینه ها انسجام بیشتری پیدا خواهد کرد.

http://sovross.ru/modules.php?name=News&file=article&sid=598834

        پیج فیسبوک راه توده