|
رقابت میان رئیس جمهور اوکرائین "پرشنکو" شکلات فروش میلیاردری که به کمک
امریکا و آلمان بر سر کار آمده، با "ایگور کولومویسکی" فرماندار شرق
اوکرائین می رود تا به جنگ قدرت در این کشور بیانجامد و جنگ ارتش اوکرائین
با ارتش مردمی شرق اوکرائین را در حاشیه قرار دهد.
"کولومویسکی" نیز مانند پرشنکو میلیاردی است که چند شرکت نفت و گاز را در
اختیار دارد و هفته گذشته بدستور پرشنکو از مقامش عزل شد. او نیز متقابلا
به واحدهای نظامی تحت امرش دستور تصرف چند شرکت نفت و گاز در پایتخت "کیف"
را داد تا مقابله به مثل کرده باشد. کولومویسکی تنها 52 سال دارد و خود را
کمتر از پرشنکو برای رفتن به کاخ ریاست جمهوری نمی داند. بویژه که واحدهای
نظامی را تحت امر خود دارد که بعنوان نیروهای داوطلب در کنار ارتش اوکرائین
در شرق این کشور می جنگند. واحدهائی که انگیزه ای برای جنگ با مردم در شرق
اوکرائین ندارند و به همین دلیل، مانند واحدهای ارتش مرتب شکست خورده و عقب
نشینی می کنند اما اشتهای قدرت در پایتخت را دارند.
جنگ هیچ چیزی را در سیستم حاکم بر اوکرائین و فساد دولتی تغییر نداده است.
اولیگارش ها برای کسب قدرت و ثروت بیشتر با هم در رقابت اند. حتی روزنامه
های اوکرائین نیز اخیرا اخبار جنگ قدرت بین گروه های مختلف اقتصادی در
اوکرائین را منتشر می کنند. از تظاهرات مردم در میدان مرکزی پایتخت دیگر
خبری نیست و سکوت سیاسی بر خانه های مردم سایه افکنده است.
رینات آخمتوف ـــ پترو پروشنکو ـ دیمیتری فیرتاش ــ ایگور کولومویسکی ــ
سرگی تارویتا ــ آندری ویرموسکی ـــ یوری کوسویوک و یک لیست کامل از
غارتگران اکنون با هم در نبردند و مردم ناظر بی صدا.
آنها همه باصطلاح بازرگان هستند و مردم میدانند که آنها تاجر سیاسی-
اقتصادی اند و میهنشان را به غرب می فروشند.
هر یک از آنها پست های مهم دولتی را در دست گرفته اند و سلطان شکلات "پترو
پروشنکو" رئیس جمهور است.
مبارزه برای قدرت بین ایگور کولو مویسکی و رئیس جمهور نشان میدهد که انقلاب
نارنجی تاثیری در زندگی مردم نداشته بلکه زمینه ساز جابجائی مقامات دولتی
شده است.
نه سیستم اقتصادی و رژم سیاسی تغییر کرد و نه قانون اساسی اصلاح شد. قدرت
در کیف تحت نفوذ و تأثیر الیگارشی مالی باقی ماند. مبارزه الیگارش های مالی
همانگونه که در اتحاد شوروی پس از فروپاشی آغاز شد، در اوکرائین نیز آغاز
شد. ثروت کشور در طول این سالها با خرید معادن، کارخانه ها، کارخانجات مواد
غذائی و با بدست گرفتن سهام عمده شرکت های بزرگ عمومی در بخش انرژی و صنایع
نظامی متمرکز شد. از آعاز ریاست جمهوری لئونید کوچما (2005ــ1994) خرید و
فروش و رقابت الیگارش ها در بازار آعاز شد و شدت گرفت. این سیاست کلی دولت
هایی است که می خواهند وفاداری خود نسبت به ارزش های سرمایه داری را ثابت
کنند.
دولت ها، یکی پس از دیگری، از خانم تیموشنکو تا یانوکویچ که در انقلاب
نارنجی سقوط کرد همین روند را ادامه داده اند. بویژه پس از آغاز جنگ داخلی
در شرق اوکرائین که حالا با رویاروئی پرو شنکو و کولومویسکی جلوه ای
آشکارتر به خود گرفته است. رقابت وارد مرحله نوینی شده و همه پیش بینی ها
مبنی بر شدت گرفتن آنست.
بی ثباتی که کشور درگیر آنست به "بارون" های ثروتمند اجازه داده تا مردم را
قصابی و کشور را بین خود تقسیم کنند. ادامه این وضع می تواند موجودیت
اوکرائین را به خطر بیاندازد و آن را با یوگسلاوی هم سرنوشت کند.
ثروتمندان به جنگ سالاران تبدیل شده اند و هر یک رویای سلطه بر اوکرائین و
منطقه را در سر دارند. این آن بلای آسمانی ــ زمینی است که بر سر مردم
اوکرائین فرود آمده است.
ایگور لوکومویسکی از افراد کلیدی در سیاست های اقتصادی اوکرائین است. وی که
با گذرنامه قبرسی و اسرائیلی سالها ساکن سوئیس بود موسس اولین بانک
اوکرائین شد و 4 کانال تلویزیون، 45 درصد از سهام شرکت گاز ملی اوکرانیفتا
و شرکت تابعه آن "اوکراترانس نفتا" را در اختیار دارد. مدیریت چندین خط
لوله گاز دراختیار این شرکت هاست.
همراهی وی با دولت با ایجاد دهها گردان نظامی برای حمایت از ارتش در شرق
اکرائین وی را به یک شخصیت کلیدی در اوکرائین تبدیل کرده است. نمونه دیگر
برای توضیع مواضع اولیگارشی مالی در مناطق غرب و جنوب اوکرائین .اغلب این
گروه های اولیگارشی مالی از روشهای خود برای کنترل بازار و معاملات تجاری
بهره می گیرند. جنگ ناشی از رقابت ها برای به چنگ آوردن کمک های مالی
اتحادیه اروپا و صندق بین‌المللی پول است. اتحادیه اروپا در ازای اجرای
خصوصی سازی شرکت های انرژی و آزادی فعالیت و سرمایه‌گذاری شرکت های خارجی
به اوکرائین کمک می کند. هدف کلیدی ایالات متحده و اتحادیه اروپا سازماندهی
و تصاحب خطوط لوله گاز اوکرائین است که از طریق اوکرائین به اروپا منتقل
می شود. این تصمیمات با مخالفت برخی از گروهها واولیگارشی حاکم، از جمله
کولومویسکی روبروست و به نظر میرسد دیگر سرمایه داران از سیاست وی حمایت
کنند. اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول به دولت وعده داده است که در
عرض 4 سال مبلغی معادل 16 میلیارد یورو و در برابر آزادی توسعه و اصلاحات
کمک مالی کند.
http://www.humanite.fr/ukraine-la-guerre-aiguise-lappetit-des-oligarques-570362
|
