سلامی چون بوی خوش آشنائی!

خلیل داداشی

سر دبیر محترم راه توده سلام و وقت تان به خیر

یک آشنایی یک طرفه بلند مدت بین من و شما ایجاد شده است. شروع این آشنایی به اولین روزهایی برمی بر می گردد که لینک راه توده را در سایت گویا دیدم. این آشنایی به دلایلی به یک دلبستگی نیزمنجر شد، بطوریکه علیرغم نظرگاه متفاوت با تحلیل های شما در بعضی موارد؛ نمی توانم از شما دل بکنم. مثلا در انتخابات سال 92 صبح که از خانه خارج شدم به عمد پاسپورتم را همراه نبردم و موبایلم را هم خاموش کردم تا تحت فشار سرکارو همسر واقع نشوم که مثل شما طرفدار شرکت در انتخابات بود و می دانستم که می رود به سفارت رای بدهد  و من رای ندادم. البته  ظاهرا تحلیل بنده برای انتخابات آن روز غلط از آب در آمد و شما درست می گفتید. ای کاش می توانستیم در یک گفتگوی دو طرفه در این زمینه یک بحثی بکنیم. فعلا نمی خواهم وارد آن انتخابات بشوم . بماند برای بعد و اینکه آن گفتگو نیز آرزویی است بس شیرین برای من!

من در این چند سال، بیش از 95 درصد مطالب راه توده را مطالعه کرده ام. تعدادی از کتاب های آرشیو راه توده را هم گرچه ناکامل اما خوانده ام. دوست دارم حداقل آنهایی را که مربوط به تاریخ حزب توده هست در اولین فرصت تمام و کمال مطالعه کنم. ولی کتاب بازی های شیطانی را دوبار خوانده ام.

و اما اگر همه چیز قرار است بماند برای بعد. برای چه این نوشته را می نویسم؟

من تا همین چهار سال پیش در داخل کشور حضور داشتم و الان هم گهگاهی رفت و آمد دارم. در بعضی مواقع راه توده تنها مرجع اخبار و تحلیل های من و خیلی از بچه های چپ در ایران است.

بعضی اخبار از وضعیت سیاسی و تغییر و تحول گروههای سیاسی داخلی و در بعضی مواقع حتی دیدارهای درون حکومتی که هیچ جایی اخبارش درج نمی گردد را فقط می توان در نشریه شما یافت. روزی، فکر می کنم چند صباحی بعد از دوم خرداد هفتاد و شش که با دوستان عمدتا دانشگاهی در مورد مواضع شما بحث داشتیم رفیق عزیزی گفت که راه توده اخبار را طوری منعکس می کند که آدم فکرمی کند دیوارهای نظام دارد فرو می ریزد و در مورد وضعیت کشور همیشه بدبین است. من هم در جواب گفتم صد البته وضعیت مملکت خراب تر از آن چیزی هست که این سایت عیان می کند! و از یاد نبرید که آنها تنها سایتی هستند که با این دیدگاه به مسائل داخلی نگاه می کنند. دیدگاهی که ریشه در طرز تفکر عمده مردم ایران دارد. این دیدگاهها از یک اصولی ثابت نشات می گیرد. دیدگاهی که به تغییر فکر می کند ولی نه به تخریب و انقلاب. شاید این دیدگاهها ریشه در تفکرات توده ای، منظورم حزب توده، داشته باشد که بر توده ای های عصر انقلاب پنجاه و هفت حاکم بود و طعم انقلاب را با جان و دل چشیدند. بعدها که دولت احمدی نژاد کنار رفت و اخبار مربوط به ویرانی اقتصاد کشور و دزدی ها و خطرات تحریم و حتی حمله به ایران عیان شد، آن دوستان تازه قبول کردند حق با شما بود. تحلیل های شما بعضا پنج شش ماه جلوتر است و به اثبات می رسد که همین هم نشان از این دارد که عقبه جنبش چپ در داخل کشور چقدر قوی است و تا کجاها پیش رفته است.

الان نیز اضافه می کنم ( فقط در داخل یک پرانتز عرض می کنم ) حتی با یک سری حساب و کتاب های سر انگشتی جنبش سبز را هم می توان در داخل این جنبش، یعنی جنبش توده ای به حساب آورد، حتی اگر سبزها خودشان قبول نداشته باشند و یا بعضی هایشان اصلا متوجه نباشند.

این را در سایت ها و وبلاگهایشان که (منظورم آنهائی است که در داخل کشورند) مثل "...." می توان فهمید که فرصتی است بس مغنتم.

توجه و یا شاید گرایش به اندیشه های چپ گرایانه در اکثر کشورهای منطقه و حتی اروپا رو به تزاید است. در همین کشوری که من زندگی می کنم تنها قدرت قوی در مقابل تمامیت خواهی حکومت مستقر جریانهای چپ می باشند.

استدعا دارم بستر گفتگوی های دو طرفه با مخاطبان خود را مهیا فرمایید و بگذارید نظرات حتی منتقدین سر سخت شما هم مورد بررسی قرار گیرد.

این فرصت در داخل ایران وجود ندارد. گروههای چپ خارج از کشور هم که عمدتا به جای پرداختن به اصل قضیه به اینکه این سایت یا آن سایت به خود نظام وابسته هست یا اصلا ما اصل هستیم و آنها فرع و ساختگی می پردازند .

به عبارت ساده تر الان رسانه هایی مثل شما بار چپ را به دوش می کشند. بنابراین نیاز هست که این سایت از حالت کنونی خارج شده و فرصت آشنائی مستقیم و گفتگوی رو در رو با مخاطبینش را بوجود آورد.

اگر هم از من گله کنید که با این همه سنگ طرفداری ما که به سینه می زنید و خارج از کشور هم هستید چرا تا حالا حق اشتراک نداده اید؟ جوابم اینست: باور بفرمایید در اولین فرصتی که وضعیت مادی ام این اجازه را بدهد این کار را خواهم کرد. و البته توصیه می کنم به روش های تبلیغات هم فکر کنید. می توان از این راه هم مقداری کمک مالی بدست آورد.

با اینکه کلی از چیزهایی که توی ذهنم بود را ننوشته ام ولی می دانم که اگر بیشتر از این طول بدهم حوصله خواندن نخواهید داشت. بنابراین در همین جا سخن کوتاه می کنم و برای شما آرزوی موفقیت دارم.

با احترام - خلیل داداشی

        پیج فیسبوک راه توده