راه توده 513

چرا اعترافات زیر شکنجه

حبل المتین آقای خامنه ای شده؟

هفته گذشته شبکه باصطلاح مستند سیمای جمهوری اسلامی سریال "اعترافات زیر شکنجه" 33 سال پیش رهبران حزب توده ایران را پخش کرد. چه عوامل، چه محاسبات و چه نگرانی هایی موجب پخش این سریال پس از این همه سال شد؟ امیر تاجیک مدیر شبکه مستند ابتکار پخش این سریال را به خود و سخنرانی آقای خامنه‌ای نسبت داد. بدیهی است که این تصمیم از قد و قواره امثال آقای تاجیک بیرون است و حکم آن قطعا از بیت رهبری صادر شده است. بیت رهبری با این تصمیم به ریسکی بزرگ دست زده به دو دلیل :

دلیل نخست بی اعتباری رهبر در جامعه است و دلیل دوم بی اعتباری سیمای حکومتی. در واقع کوری عصاکش کور دگر شد. این هر دو کارشان به جایی کشیده که اگر بگویند ماست سفید است مردم می گویند سیاه است. حتی از لج سخنرانی های پوچ رهبر در مخالفت با امریکا یا طرفداری سیمای حکومتی از سوریه برعکس عده ای طرفدار امریکا یا خواهان سرنگونی دولت سوریه هستند. اکنون پخش سریال "اعترافات" چه اعتباری می تواند میان مردم یا مقابله با "مارکسیسم" داشته باشد؟ مردم چه می فهمند و چه می بینند جز اینکه شماری از برجسته ترین انقلابیون، نویسندگان، دانشمندان، روزنامه نگاران و زحمتکشان کشور را می آورند تا به جاسوسی خود اعتراف کنند تا بتوان آنان را اعدام کرد؟ پخش این سریال جز اینکه پرسش هایی را در ذهن جوانان بوجود آورد که بدنبال پاسخ آن در تاریخ حزب توده ايران بگردند و جز  دلسوزی برای سرنوشت رهبران قدیمی ترین حزب سیاسی ایران و نفرت از خائنین به آرمان های واقعی انقلاب چه اثر دیگری می تواند بر جای بگذارد؟

بنابراین، این تصمیمی است با پذیرش خطری واقعی و این پرسش را بر جای می گذارد که چرا در این زمان تصمیم به پذیرش چنین خطری گرفته شد؟  دلایل مختلفی را می توان برای این امر بیان کرد.

دلیل نخست، همان رشد و گسترش نفوذ اندیشه چپ در جامعه است که رهبر در سخنرانی خود بدان اشاره می کند و ما جداگانه به آن پرداخته ایم. این نگرانی بزرگی است که بیت رهبری و مجموعه دستگاه حکومتی دارد و در دوران های اخیر نیز نشانه های آن بسیار دیده شده است. از جمله در ویژه نامه های مطبوعاتی که اخیرا فداییان خلق را به "فداییان جهل" ملقب کردند یا زنده یاد بیژن جزنی را "روشنفکر تروریست"‌ لقب دادند. در چند ماهه اخیر نیز خبرگزاری اطلاعات سپاه – فارس- بطور مرتب گفتگوها و گزارش هایی را علیه حزب توده ايران پخش می کند که آخرین آن به اصطلاح مصاحبه با مهدی پرتوی بود که چند هفته پیش منتشر شد. با پخش این سریال تا حدودی انگیزه های آن مصاحبه هم روشن تر شد. در آن گفتگو اشاره ای از زبان مهدی پرتوی در تایید نمایش های تلویزیونی و داوطلبانه بودن آن شده بود که هر دو از زبان رهبر تکرار شده است. ظاهرا سرنوشت مهدی پرتوی گروگان شهادتی است که باید درباره این سریال ارائه بدهد و قطعا تلویزیون نیز به زودی به سراغ وی خواهد رفت.   

اما دلیل دیگر پخش این سریال به شرایط روز مربوط می شود. نگرانی رهبر و بیت رهبری از نفوذ اندیشه چپ فقط به دانشگاه ها مربوط نمی شود. نگرانی واقعی در اینجاست که این اندیشه نشان داده که می تواند با خواست عمومی جامعه برای تغییر و تحول همگام شود و بر آن اثر بگذارد. و این در شرایطی است که چشم انداز انتخابات خبرگان و مجلس شورا در پیش است که شاید مهمترین انتخابات سی سال اخیر جمهوری اسلامی باشد. پخش سریال اعترافات در این زمان و هیستری ضدتوده ای رسانه های حکومتی از جمله برای جلوگیری از مشارکت و اثرگذاری توده ای ها در این انتخابات‌ها نیز هست. اصطلاح "دشمن ترین دشمنان انقلاب" که اخیرا رسانه های حکومتی برای توده ای‌ها اختراع کرده اند حامل همین اندیشه است. از یکسو می کوشند چپ ها و توده ای‌ها را از پشتیبانی از تحولات و تغییرات مثبت بسود جنبش تغییرات و اصلاحات منحرف کنند. از سوی دیگر می خواهند جبهه طرفدار تحولات مثبت در ایران را بدلیل آنکه مورد پشتیبانی توده ای ها هستند بعنوان کسانی که "دشمنان انقلاب"‌ از آنان پشتیبانی می کنند مرعوب کنند.

گزينش سریال های تلویزیونی دهه شصت گزینشی در این چارچوب است واگرنه برای مقابله با حزب توده ايران ابزارهای دیگری هم وجود داشت که کارایی آن شاید می توانست بیش از این باشد. برای مثال نوشته های کنونی در نشریه نامه مردم که بکلی با سیاست حزب توده ایران در دفاع از انقلاب 57 و واقعیات امروز جامعه ایران و خواست های مردم بیگانه است. نه تنها این، بلکه با انتخابات و شرکت مردم در آن، با دولت روحانی، با مذاکرات اتمی که مردم در خیابان ها جشن آن را برگزار کردند و... چنان بیگانه است که از سوی توده مردم مطرود است.

 این سریال در واقع برای توده مردم پخش نمی شود بلکه برای قشری از سیاسیون و طرفداران تحولات و اصلاحات و توده ای ها و چپ های ایران پخش می گردد. پیام پنهان در پشت سریال اعترافات آن است که این حوادث مربوط به دوران نخست وزیری میرحسین موسوی و حاکمیت خط امام است. بنابراین نه جایی برای آن وجود دارد که توده ای ها از جنبش تغییرات و اصلاحات و سبز پشتیبانی کنند و نه طرفداران اصلاحات می توانند از این پشتیبانی بهره گیرند.

البته اگر توده ای ها ساده نگر و کوته اندیش بودند شاید این تبلیغات می توانست در آنان اثر بگذارد. ولی ما به ساختار پیچیده قدرت در جمهوری اسلامی آگاه هستیم و می دانیم که اندیشه داعشی و طالبانی از همان آغاز در جمهوری اسلامی رخنه کرده بود، تا به امروز که در پشت بیت رهبری و انفعال و کم خردی آن سنگر گرفته و می خواهد همه قدرت را به قبضه درآورد. دستگیری و شکنجه و اعدام توده‌ای ها به همان اندازه به دولت موسوی مربوط می شود که مثلا قتل های زنجیره ای را که در دوران ریاست جمهوری خاتمی روی داد به خاتمی مربوط بدانیم و یا حصر کنونی موسوی و کروبی را خواست حسن روحانی بشماریم. ضمن اینکه خاطرات هاشمی رفسنجانی نیز نشاندهنده بی اطلاعی و نگرانی خود آیت الله خمینی از روندی است که سرانجام آن به زندان و شکنجه توده‌ای ها منتهی گردید. پدیده دوگانگی قدرت از آغاز جمهوری اسلامی وجود داشته و همچنان هم وجود دارد و البته روشنفکران و میهندوستان ایرانی اعم از مذهبی و غیرمذهبی و توده ای ها در پیشاپیش آنان بزرگترین قربانیان آن بوده اند.

دستگاه بیت رهبری و گردانندگان سریال اعترافات در این زمینه بر روی بخشی از نیروهای اپوزیسیون خارج از کشور نیز حساب کرده اند و امیدوارند که آنان نیز بدین بهانه به کارزار حکومتی ضدیت با اصلاحات و تحولات و تغییرات خواهند پیوست.

نگرانی از گسترش و نفوذ اندیشه چپ و بویژه توده ای در جامعه یک مسئله است، نگرانی از اینکه این اندیشه در شرایط مشخص کنونی بسود جبهه اصلاحات و تحولات و تغییرات مثبت در کشور گام می گذارد و حاضر نیست پیاده نظام جبهه راست و واپسگرایی در کشور شود مسئله ای دیگر. سریال تلویزیونی و سخنرانی و نگرانی رهبر ناظر به این هر دوست.

        پیج فیسبوک راه توده