|
خاطرات "سایه" (پیر پرنیان اندیش) دفاع توده ایها از حافظ و سعدی و رد نظرات تند احمد کسروی
|
|
- حافظ می خواندیم. صحبت از کسروی و نظریات عجیبش در باره حافظ به میان آمد.
در ایران بعد از کسروی، همه به حافظ و سعدی به چشم بد نگاه می کردن؛ یعنی اندیشه های کسروی خیلی در جامعه رسوخ کرده بود. البته جامعه که می گم منظورم این جامعه به اصطلاح روشنفکریه و گرنه توده مردم که گوششون به این حرف ها اصلا بدهکار نیست... طوری شده بود که اسم حافظو می آوردی، می گفتن حافظ چیه آقا؟ چقدر املی! این طور اثر کرده بود. می گفتن: این چه آدم گمراه کهنه پرستیه که از حافظ خوشش می آد. بعد چند تا مقاله در مردم ماهانه (ماهنامه ای که احسان طبری سردبیر آن بود) چاپ شد، در شرح و توصیف سعدی و حافظ با تحلیل و تجلیل که یه مقدار ورق برگشت.
یادتون هست چه کسانی این مقاله ها رو نوشته بودن؟
چند نفر بودن: یکی احمد قاسمی (عضو هیات رهبری حزب توده ایران) بود، بقیه یادم نیست... این مقاله ها به نوعی می شه گفت ورقو برگردوند و دو باره توجه به حافظ و سعدی شروع شد. البته این حرف به این معنا نیست که ادبا و استادها حافظو رها کرده باشن ولی کسروی تو جو روشنفکری موثر بود. خیلی هم موثر بود حرف هایش.
استاد! وقتی کتاب کسروی رو در باره حافظ خوندید، چه احساسی داشتید؟
- متاسفانه از لحنم شیطنت می بارد!
هیچی! می گفتم بنده خدا نمی دونه! نمی دونه دیگه، چی کارش بکنیم؟!
- آنقدر بامزه این جملات را می گوید که می زنیم به خنده.
بقیه کارهای کسروی رو هم خوندید؟
همه رو، بدون استثناء .
به غیر از حرف های ادبیش، حرف های دیگه اش براتون جذاب نبود؟
اصلا. حرف های آدمی که به حافظ فحش می ده، چه جذابیتی می تونه برای من داشته باشه. (با لحنی جدی و کاملا حق به جانب این جمله را می گوید.) به قول سعدی من در وفای عهد چنان کند نیستم کز دامن تو دست بدارم به تیغ تیز
- این را هم بگویم که سایه روزی از آثار تحقیقی و تاریخی کسروی (اشاره به تاریخ انقلاب مشروطه نوشته کسروی) تمجید کرد.
|
راه توده 513 - اول مرداد ماه 1394
اشتراک
گذاری:
