وحدت ملی را

 تقویت کنید

حوادث مهمی

در پیش است!

نشانه های آلوده شدن ایران به جنگ منطقه ای هر روز پر رنگ تر می شود. این که حاکمیت در کشیدن ایران به این ورطه چه نقشی دارد و یا خواهد داشت، یکسوی این فاجعه است. سوی دیگر توطئه ایست جهانی که  منطقه را در می نوردد. در چنین شرایطی است که بار دیگر وحدت ملی ضربه دیده ایران در دستور است.

وحدت ملی که جمهوری اسلامی طی سه دهه به شکلی زیانبار کوشید آن را نادیده بگیرد و به وحدت اسلامی تبدیل کند. در حالیکه وحدت ملی در میهن ما اکنون به شکل اصلاحات اساسی به بارزترین شکل آن مطرح است.

وحدت اسلامی که ما شاهد پارچه پارچه بودن آن – در حد اتحاد- حتی در خود حاکمیت نیز هستیم، حداکثر، وحدت خودی با خودی است. از صف خودی ها نیز چندین صف جدا شده! هر کس بگوید نه، نگاهی به شاخ و شانه کشیدن های مجلسی ها، امام جمعه ها، فرماندهان سپاه و ... برای هم بیاندازد. به تقسیم شدن جبهه راست به خودی های اصولگرا، ارزشگرا، پایداری، اصولگرای نواندیش (کشف علی لاریجانی)، تلاشگران و... بیاندازد. و این آن وحدت خودی هاست که در حاکمیت شاهدیم. بقیه اش شعارها و حرف های تبلیغاتی- حکومتی است که دیگر بدرد نماز جمعه ها هم نمی خورد.

اما وحدت مردم با خودشان، حکایت دیگری است. وحدتی که سالهاست هیچ ارتباطی با حاکمیت ندارد و بر سر هر بزنگاه و رویدادی به نمایش در می آید و حکومتیان به جای استقبال از این وحدت و تقویت آن، از این وحدت بیم و هراس داردند. از دل همین وحدت شرکت در انتخابات بارها بیرون آمده است. به 8 سال کوشش برای بازگرداندن مردم به خانه ها و وحدت مردم بر محور اصلاحات نگاه کنید.

بخش بیگانه با مردم حاکمیت همچنان به جدائی مردم از هم می اندیشد و برای انتخابات اسفند ماه روی آن حساب باز کرده است و مردم در انتظار هر پدیده ای هستند که بهانه ای شود برای نشان دادن اتحاد ملی خویش. این پدیده می خواهد زلزله و سیل و تصادف اتومبیل و سقوط هواپیما باشد، و یا خطر تهاجم خارجی به کشور. سابقه تاریخی تحولات در ایران نیز همین است، بی آنکه این وحدت ارتباطی با دفاع از حاکمیت جدا افتاده از مردم داشته باشد.

آنچه بر سر ورزش کشور، سینمای ایران، جنبش دانشجوئی، کانون های مدنی، روزنامه ها و روزنامه نگاران و.... تاکنون آمده، معنائی جز هراس از کوتاه شدن صف وحدت حکومتی و طویل تر شدن صف وحدت ملی ندارد. بر همین وحدت باید پای فشرد و روی آن حسابی تاریخی باز کرد و با تقویت و گسترش همین وحدت – علیرغم همه کارشکنی های حکومتی- باید آماده حوادثی در آینده و از جمله خطر جنگ شد.

کار سترگی برای تعمیق وحدت ملی و تقویت جبهه ضد اصلاحات در پیش است. از جنگ تا انتخابات.

شاید تجربه سخت و دردناک دوران احمدی نژاد باید در کشور ما پیش می آمد تا اهمیت آنچه که راه توده سالهاست در باره وحدت ملی می گوید و می نویسد عمیق تر درک شود. حاصل همین تجربه پخته تر شدن تمام تشکل های معتقد به اصلاحات در کشور است. حتی در میان زندانیان زخم دیده کودتای 88 که یا هنوز در زندان اند و یا بتدریج آزاد شده و به خانه باز می گردند. قدرت جنبش اصلاحات در همین تجربه اندوزی است.

        پیج فیسبوک راه توده