حاکم است؟

آیا ایران در شرایط انقلابی به سر می برد؟

این که چه نوع انقلابی با چه برنامه ای برای چه مرحله ای از تحولات، به جای خود محفوظ، اما ابتدا باید به سئوال اصلی پاسخ داد. یعنی همان سئوالی که در ابتدا مطرح شد.

این مسئله دارای اهمیتی کلیدی است، زیرا وقتی یک حزب و یا هر جریان سیاسی دیگری، چنین ارزیابی از شرایط کشور داشته باشد، تمام برنامه ها و سیاست های سازمانی و تبلیغاتی خود را بر مبنای آن تنظیم می کند. چنان که اگر شعار آن حزب و جریان سیاسی دفاع از "اصلاحات" یا "رفرم" باشد، این سیاست های سازمانی و تبلیغاتی به گونه ای دیگر تنظیم می شود. نیروهای متحد برای هر دو مرحله، نیروهای اجتماعی و طبقاتی متفاوتی هستند. در اینصورت، حتی کلام و نوشتار و شیوه استدلال برای مخاطبان نیز تابع آن دو برداشت از شرایط حاکم بر جامعه می شود.

بنابراین، سئوال بالا، برای هر حزب و سازمان سیاسی جدی، یک سئوال کلیدی است زیرا تمام ساختار سازمانی و تبلیغاتی و شعارهای مرحله ای نیز وابسته به همین سئوال می شود.

حالا از این سئوال عام، باز گردیم به مورد خاص. یعنی شرایط کنونی ایران.

انقلاب دو شرط اصلی باید داشته باشد که با تحقق آن گفته می شود شرایط انقلابی است.

1- "مردم نخواهند".

یعنی وسیع ترین طبقات و اقشار و توده مردم یک کشور حکومت را نخواهند. در حالیکه ما هنوز در ایران شاهد "نخواستن" در چنین وسعتی که به آن اشاره شد و یکی از دو شرط شرایط انقلابی است نیستیم.  و تازه اگر هم وجود داشته باشد نیازمند شرط دوم است. زیرا شرط اول به تنهائی کافی نیست.

2- "حکومت نتواند".

یعنی حکومت دیگر هیچ نوع امکان مانور، ابراز قدرت، توان اقتصادی و نیروی اجتماعی حامی خود را نداشته باشد. یعنی وضعی که در سال 57 در ایران بوجود آمد. یعنی یک ملت شاه و سلطنت را نمی خواست و شاه و حکومت و رژیم او نیز تمام فرصت های مانور و رفرم و بگیر و ببند و بکش را از دست داده بودند و هیچ اعتمادی در جامعه نسبت به شاه و رژیم او وجود نداشت. این همان "نتوانستن" است.

آیا در جامعه امروز ایران این دو شرط حاکم است؟

یعنی عموم مردم ایران مانند انقلاب 57 حکومت را نمی خواهند و حکومت نیز هیچ امکانی برای بقای خود ندارد تا بتواند آن را به میدان بیآورد؟

ما می گوئیم این دو شرط در ایران حاکم نیست. هنوز هم حکومت امکان مانور و رفرم دارد و هم مردم از هر ابزاری که دراختیار دارند استفاده می کنند. از جمله ابزار بسیار مهم صندوق رای که حکومت علیرغم همه محدودیت هائی که ایجاد می کند، هنوز نمی تواند از زیر بار انتخابات و رای مردم که از دستآوردهای انقلاب 57 است شانه خالی کند.

اگر کسی خلاف این تصور می کند استدلال های خود را برای ما بنویسد تا با آن آشنا شویم.

بحث درباره مرحله انقلاب و یا مرحله و امکان رفرم و اصلاحات از اینجا آغاز می شود و نه از ذهنیات و آرزوها!

        پیج فیسبوک راه توده