کشته شدن سرتیپ پاسدار همدانی در سوریه و در جریان یک سانحه رانندگی، جدا از همه حواشی آن، بخشی از تراژدی امروز سوریه و منطقه و ایران است. از همان آغاز تظاهرات مسالمت آمیز مردم سوریه برای "دموکراسی، اصلاحات و عدالت اجتماعی"، این ظن وجود داشت که سپاه سردارانی را با سابقه حضور در سرکوب جنبش سبز بعنوان مشاور به سوریه فرستاده است. این شایعه بعدها با خودداری دولت اسد از برقراری یک گفتگوی ملی و بکارگیری روشهای مشابه سرکوب جنبش سبز در سوریه به یقین تبدیل شد. امروز که سوابق سردار همدانی بعنوان فرمانده لشکر محمد رسول الله و نقش آن در به خون کشیدن جنبش سبز و کشتار عاشورای ۸۸ و افتخارات او در سازماندهی اراذل و اوباش برای انداختن آنها به جان مردم را می خوانیم، می بینیم که چگونه سپاه و بیت رهبری به سهم خود سوریه را به سمت فاجعه سوق دادند.

فرستادن سردار همدانی به عنوان مشاور به سوریه در واقع نوع نگاه بیت رهبری و فرماندهان سپاه را به خواست مردم سوریه برای اصلاحات و فرجامی که اینان برایش در نظر داشتند نشان می دهد. آنها رفتند تا همان روش های سرکوب جنبش سبز و همان طرح عاشورای ۸۸ را در سوریه پیاده کنند و کار را به نظامی گری و سرکوب بکشانند. غافل از آنکه جنس رهبران غالب در اپوزیسیون سوریه با جنس رهبران جنبش سبز و اصلاحات و نیروهای چپ و دموکراتیک ایران یکسان نبود. رهبران اپوزیسیون سوریه کسانی از قماش همین سردار همدانی و فرماندهان سپاه و دار و دسته های لانه کرده در بیت رهبری بودند. به همان اندازه که اینان برای حفظ قدرت خود به آینده ایران و سرنوشت مردم بی توجه بودند، آنان برای کسب قدرت به آینده سوریه توجه نداشتند. فرصت طلبانی که در اپوزیسیون سوریه لانه کرده بودند خواستند پاسخ پروژه شبیه سازی عاشورای ۸۸  در دمشق و حلب را به همان روش سردار همدانی بدهند و کار سوریه به اینجا کشید که شاهدیم.

اگر آنچنان که رهبر و فرماندهان سپاه مدعی هستند، موسوی و کروبی آمریکایی و از قماش اپوزیسیون سوریه؛ و مردم ایران فریب خورده و "بی بصیرت" بودند، ایران هم به سرنوشت سوریه و بدتر از آن دچار شده بود. ایران این بخت را داشت و دارد که در برابر یک حکومت و رهبری غیرمسئول و غیرپاسخگو که کشور را به کودتا و تحریم اقتصادی و تهدید و آستانه جنگ و نابودی کشانده، دارای مردم و رهبران مخالفی اصلاح طلب، خردمند و دوراندیش است که آینده ایران را فدای به قدرت رسیدن خود نکرده و نمی کنند.

مسئله خطرناک تر اما اعزام دوباره امثال سردار همدانی به سوریه است. آنها را با تجربه سرکوب جنبش سبز برای مقابله با داعش یا برقراری آرامش و دموکراسی به سوریه نفرستاده اند. اینها که در کشور خود با آرامش و دموکراسی و حق انتخاب مردم مخالفند رفته اند تا سوریه را بدین سمت سوق دهند؟ امثال سردار همدانی را به سوریه اعزام کرده و می کنند تا طرح و برنامه دولت روحانی و روسیه برای ایجاد یک حکومت ائتلافی و آشتی ملی در سوریه را بر هم زنند. حملاتی که گهگاه روزنامه های سپاه به روسیه می کنند و آن کشور را به دودوزه بازی و معامله با مخالفان اسد متهم می کنند بازتاب همین تفاوت نگرش و وحشت از برقراری آرامش و دموکراسی و انتخابات آزاد و برپایی یک حکومت وحدت ملی در سوریه است.

بیت رهبری و سپاه خواهان حفظ و ادامه وضع موجود در سوریه و منطقه هستند. شکست قطعی داعش و برقرای یک حکومت دمکراتیک و آشتی ملی در سوریه بسود آنان نیست. برقراری چنین حکومتی در سوریه، جمهوری اسلامی را به آخرین کشوری در منطقه تبدیل می کند که یک رهبری رسما غیرمنتخب و غیرپاسخگو در راس آن قرار دارد و نظام سیاسی آن را به سطح امارات و قطر و عربستان سعودی تنزل می دهد. ضمن اینکه یک حکومت دموکراتیک در سوریه با پشتوانه ملی که دارد بجای برقراری روابط پنهان با سرداران سپاه و بیت رهبری و جناح غیرمنتخب حکومتی به سمت روابط شفاف با نیروهای دموکراتیک ایران روی خواهد آورد.

اینها مجموعه عواملی است که ما را باید نسبت به دخالت سپاه و حضور امثال سردار همدانی در سوریه نگران کند. هر طرح و پیشنهاد و اقدامی درباره سوریه باید از مجرای دولت روحانی و وزارت خارجه صورت گیرد و سپاه و بیت رهبری باید از مداخله در امور سوریه دست بردارند. همان دخالت اولیه و "مشاوره" غم انگیز و مصیبت باری که از طریق امثال سردار همدانی و بکارگیری تجربه عاشورای ۸۸ به دولت اسد دادند و کار را به رویارویی نظامی کشاندند برای مردم سوریه و عراق و ایران و منطقه، برای همیشه کافیست.   

        پیج فیسبوک راه توده