رفقا! خسته نباشید.

این نامه نکاتی است که در دیدار اخیری که با دوستان داشتیم مطرح شد و همگی موافقت داشتند که آن را برای آگاهی شما ارسال کنیم. اگر امکانی بدست آمد مفصل گفتگوهای این دیدار را برایتان با ای میل خواهیم فرستاد.

اوضاع آنچنان که هر کدام ما در محل و ارتباط های خود شاهد است، هر روز بغرنج تر و پیچیده تر می شود. مهم ترین مسله بیکاری است. میلیون ها جوان آماده به کار فرصت شغلی ندارند. خوابیدن تولید در بسیاری از کارخانه ها به دلیل نداشتن قطعات و مواد لازم تولید خوابیده است. موسسات متوسط و کوچک صنعتی نیز با همین مشکلات مواجه هستند. کشاورزی و دامپروری بخاطر خشگسالی و واردات محصولات مشابه از خارج در رکودی باور نکردنی هستند.

به دلایل مختلف کمتر ایرانی را می توان سراغ داشت که به نوعی پرونده در دستگاه قضائی و یا دادگستری نداشته باشد. فساد و رشوه خواری در دادگاه ها و مراجع دادرسی زبانزد خاص و عام است. هیچ  نهاد حکومتی را نمی توان یافت که مانند دستگاه قضائی این چنین در فساد و تباهی غرق نباشد. کمتر خانواده ای را می توان یافت که مشکل پزشگی نداشته باشد و در راهروهای بیمارستان ها و مطب پزشگان این سو و آنسو ندود. آن چه بیمه ها برای پزشک و درمان مردم می پردازند سر جمع به یک در صد هزینه پرداختی هم نمی رسد. شادمانی را در چهره شهروندان کمتر می توان یافت. عبوس بودن و پریشانی قیافه های مردم امری مشهود است. خرافات و دیدگاه های مالیخولیائی تقریبا عمومیت دارد. منفور ترین نهاد های حکومتی از نظر بیشتر مردم بیت رهبری، سپاه، دستگاه قضائی، رادیو تلویزیون و مجلس است. محبوب ترین نهاد در این روزها، هنوز دولت و خصوصا ظریف و روحانی هستند. آنچه مانع انفجار اجتماعی است وجود دولت و اقداماتی است که تا به حال انجام داده است. از آن جمله موفقیت دولت در امر پیشبرد سیاست خارجی و حل معضل تحریم ها. به عبارتی دولت اگر چه به کندی و نارسا اما تبدیل به آلترناتیوی شده که مردم برای بهبود زندگی خود به آن امید دارند.

در مورد مسائل خارجی کاملا محسوس است که محبوبیت روسیه و پوتین در ایران رو به فزونی است.

        پیج فیسبوک راه توده