37 سال از پيروزی جنبش انقلابی ملت ايران برای سرنگونی رژیم استبدادی شاه و خاتمه بخشیدن به سلطنت درایران می گذرد. انقلاب بی نظيری که جهانيان را شگفت زده کرد.

در بهمن ماه ۱۳۵۷، مردم ايران از همه ی اقشار اجتماعی و همه ی گرايش های سياسی با قيام عظيمی کاخ استبداد شاهنشاهی را سرنگون ساختند، به اين اميد که که از آن پس، سرنوشت خود را خود تعيين کنند. امَا، موقعيت ايران و وضع اکثريت مردم کشور ما بدتر از بد شد.

بی عدالتی، نا امنی، هرج و مرج، کشتار و اعدام های دسته جمعی، ورشکستگی اقتصادی، کمبود مايحتاج عمومی، صف های طويل برای خريد نان و تخم مرغ و سيب زمينی و گوشت و ميوه، فقدان آزادی، سانسور، اختناق و ماجرا جويی نتایج آن انحراف بنیادین از اصول انقلابی است که اکنون یکبار دیگر به آستانه سالگرد آن رسیده ایم.

هدفهای اساسی جنبش انقلابی مردم ايران عبارت بود از آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی. امروز نه تنها برای آزادی مبارزه می شود، نه تنها استقلال ايران بطور جدی در خطر است، نه تنها بزرگترین تفاوت طبقاتی بر کشور حاکم است، بلکه حتی حق رای مردم را نیز می کوشند از آنها سلب کنند.

چرا چنين وضعی پيش آمد؟

بيست و پنج سال بعد از کودتای خائنانه آمريکايی ـ انگليسی بيست و هشتم مرداد ماه ۱۳۳۲ بر ضد دولت ملی دکتر محمد مصدق، مردم ايران از ظلم و جور و زورگوئی و اختناق و سانسور و شکنجه و کشتار و تحقير و توهين و فساد و دزدی و امتيازات طبقاتی و غارت رژيم آريامهری کارد به استخوانشان رسید و جان های به لب رسیده، ترس و وحشت را از خود رانده، دست به اعتراض و انتقاد و اعتصاب و راهپيمائی زدند. تشتت و افتراق و پراکندگی را از ميان برداشتند و همه ی اقشار اجتماعی بتدريج همدوش و همگام شدند و با دست خالی و سينه برهنه به مقابله با عمال ساواک و ارتش شاه رفتند. راه پيمائی هائی برپا کردند که در تاريخ جهان کمتر نظير داشت و موجب اعجاب و تحسين همگان شد، چندان که متحدان خارجی شاه را وادار کرد که زير پای او را جارو کنند و دستور پروازش را صادر نمايند.

اکنون 37 سال پس از انقراض سلطنت، هنوز هم مسئله آزادی های فردی و اجتماعی، به جای خود باقی است. خطر نظامی مملکت را تهدید می کند و اختلاس و دزدی و غارت حکومتی تاریخی شده است.

در چنين اوضاع خطير و دشواری، قدرت همچنان امید به سياست سرکوب، فشار، اختناق و ماجراجويی دارد و این امید ميهن ما را آسيب پذيرتر از هر زمان دیگر ساخته و در يک دوران پر تلاطم تاريخی با خطرات بزرگ مواجه کرده است. اگر نبود جنبش پرقدرت تغییرات و اصلاحات در ایران و اگر نبود ریشه های این جنبش در انقلاب 57  و اگر نبود رشد کم نظیر آگاهی عمومی، دفتر انقلاب 57 تاکنون بسته شده بود. چنان که شاهدیم مردم چگونه حکومت را در تنگنای انتخابات اخیر قرار داده تا سهم خود را از صندوق های رای بگیرد.

        پیج فیسبوک راه توده