از سال1990 و فروپاشی «سوسیالیسم واقعاً موجود» اشکال مبارزه در سطح جهانی تغییر کرده است. در گذشته بخشی از جنبش های آزادیبخش از جنبه امکانات مبارزاتی تابع و مورد حمایت کشورهای سوسیالیستی سابق بودند. با تغییر وضعیت بین‌المللی پس از تغییرات گسترده در شرق اروپا، نیاز به تغییر مشی و روش مبارزاتی بویژه برای مبارزان راه سوسیالیسم احساس می شود.

در شصت سال گذشته کلمبیا همواره شاهد جنگی کلاسیک بوده است. از 1990 به بعد نه تنها جنگ در کلمبیا فروکش نکرده بلکه به میزان آن‌ها به دلایل زیر افزوده نیز شده است:

حاکمیت پس از اعلام آتش بس مبارزان را می کشد. مبارزان مسلح فارک از حمایت های بین المللی دیگر برخوردار نیستند. در نتیجه منطق می‌طلبید تا با توجه به تمایل دولت فعلی نسبت به آتش بس کامل،  مذاکرات و نشست ها در این رابطه از جانب هر دو طرف درگیری برگزار شود. درگیری بین دو گروه متخاصم در 67 سال گذشته 200 هزار قربانی داشته است.

در وضع فعلی شرایط برای فارک به شدت پیچیده است و این سازمان مجبور است با دولتی بر سر صلح مذاکره کند که توسط آمریکا با میلیارد ها دلار اسلحه حمایت می شود.

علائم صلح از سه سال پیش از هر دو طرف درگیری ارسال می ‌شده است. اکنون با تمایل هر دو طرف درگیری، مذاکرات اولیه در کوبا برگزارشد. مراحل مختلف مذاکره بویژه بر زمین گذاشتن سلاح از طرف فارک دارای پیچیدگی های ویژه خود است که بخش اصلی مذاکره را تشکیل می دهد. مطابق مذاکرات هاوانا مقرر شده در نیمه دوم ماه مارس امسال قرارداد صلح امضاء شود.

اولین نشست برای تنظیم قرارداد صلح  بیست و چهارم ژانویه در هاوانا پایتخت کوبا برگزار شد. میانجی مذاکره رائول کاسترو رئیس جمهور کوبا تعیین شده است.

"تیمولیون" مدیر بخش فرماندهی اصلی فارک در گفتگوئی با روزنامه «وز» که به حزب کمونیست کلمبیا تعلق دارد گفت: باید توجه داشت اگر توافق حاصل شده توسط فارک و دولت فعلی در دولت دیگری مورد تائید نباشد چه اتفاقاتی ممکن است روی دهد. بنابراین ضرورت دارد توافق طوری تنظیم شود که پروسه صلح از طرف دولت آمریکا و اتحادیه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب مورد کنترل دائمی باشد.

        پیج فیسبوک راه توده