|
انقلاب بهمن 57 ایران سرآغاز فصلی تازه در تاریخ كشور ما بود. این انقلاب
توانست برای نخستین بار و در وسیع‌ترین سطح میلیون‌ها زن و مرد و پیر و
جوان را به عرصه زندگی سیاسی و اجتماعی وارد كند. بر اثر این انقلاب، بویژه
بدلیل خصلت توده‌ای آن و از خلال مبارزات، تضادها و تناقض‌ها، شرایط گذار
جامعه ما به دورانی نوین پدید آمد، كه نشانه‌های آن در جنبش اصلاحات، جنبش
سبز و اکنون در جنبش تغییرات خود را نشان میدهد. شاید كسانی نخواهند و یا
نتوانند پیوند‌های این سه خیز برای تغییرات را با انقلاب 57 بپذیرند، اما
این نخواستن و یا نتوانستن در واقعیت این پیوند تغییری نمی‌دهد. تشدید
توطئه‌ها علیه تغییرات چه در داخل و چه در خارج از كشور، كه هم انقلاب 57 و
هم جنبش كنونی را شامل شده، خود به نوعی دیگر در تائید این پیوند است. این
توطئه‌ها، تنها در مقاومت سرمایه‌‌داری بزرگ تجاری، غارتگران و مافیای
نظامی حامی آنها خلاصه نشده است. در عرصه ایدئولوژیك و روانی نیز
توطئه‌هائی كه از ابتدای انقلاب 57 و با هدف تحریف مضمون این انقلاب به راه
افتاده بود، اكنون علیه جنبش تغییرات تشدید شده است.
جناح ارتجاع و غارتگر حاضر در حاكمیت اینگونه تبلیغ می‌كند كه خلع از قدرت
این جناح از حاكمیت به معنای پایان انقلابی است که خود برای آن شعارها و
اهدافی را ساخته که راهی ارتباطی به شعارها و اهداف انقلاب 57 ندارد.
آنها بطور رسمی این آرمان های تقلبی و سقوط انقلاب در صورت کوتاه شدن
دستشان از حکومت را تبلیغ می کنند. آنها روی نسل پس از انقلاب حساب باز
کرده اند. حسابی که در انتخاب احمدی نژاد در دور اول انتخابات ریاست جمهوری
به نتیجه رسید اما هم در انتخابات 88 و رای به میرحسین موسوی و هم در
انتخابات 92 و رای به حسن روحانی باطل شدن این حساب ثابت شد، گرچه هنوز به
آن امید دارند و برای انتخابات اسفند ماه روی آن حساب کرده اند.
هر جنبشی برای اصلاحات و تغییرات نیاز به ریسمانی دارد که بتواند منافع
فردی و طبقاتی مختلف را به یكدیگر پیوند بزند و آنها را در یك صف واحد قرار
بدهد، به نحوی كه محتوا و محدوده طبقاتی جنبش کنونی چنین است.
برای ما بعنوان طرفداران مشی توده ای، آمیخته بودن دین و دولت مسئله اصلی
نیست، بلکه مسئله اصلی محتوای تغییراتی است که مردم در هر فرصتی برای
دستیابی به آن به پای صندوق های رای می روند و آنجا که به رای آنها خیانت
می شود حاضرند سنگین ترین واکنش ها را نشان بدهند. چنان که در انتخابات 88
نشان دادند و تردید نداریم که اگر این خیانت در سال 92 نیز تکرار شده بود،
بار دیگر این واکنش نشان داده می شد. چنان که در باره انتخابات اسفند ماه
می تواند چنین شود.
این همان درک عمیقی است که رهبری حزب توده ایران از انقلاب 57 داشت و
بدرستی دریافت که در انقلاب ایران مسئله بازگشت به شریعت اسلام تحت هیچ
شرایطی مطرح نیست و نمی‌تواند مطرح باشد. این انقلاب هر نامی را كه در
برابر خود قرار داده باشد، هدف آن برقراری یك جامعه نوین است و نه بازگشت
به گذشته های تاریخ اسلام. هر نامی كه بر نظام برآمده از آن گذاشته شود،
ولو بی وقفه بر جنبه اسلامی آن تاكید شود، در شرایط تاریخی و جهانی كه در
آن زاده شده است دو راه بیشتر پیش رو ندارد: یا این و یا آن شكل نظام
سرمایه داری را حفظ كند و توسعه دهد و غارت و چپاول و فقر و بحران اجتماعی
و طبقاتی را بدنبال بیآورد – چنان که آورد- و یا یك سمتگیری را بپذیرد که
به نوعی بهره از سوسیالیسم داشته باشد. چنان که امروز در ماهیت جنبش
تغییرات منعکس است. ما حتی این برداشت را نه تنها در مقالات امثال آقای
حجاریان تحت عنوان "تئوری مصلحانه..." که در شماره گذشته راه توده در باره
آن نوشتیم شاهدیم، بلکه در مقالات دیگر نظریه پردازان مردمی جنبش تغییرات
نیز شاهد هستیم. نمونه دیگری از این نظریات را در مقاله ای می توانید پی
بگیرید که آقای علوی تبار نوشته و در همین شماره راه توده بخشی هائی از آن
را منتشر کرده ایم.
این نظریه پردازان که صاحب اندیشه های مذهبی نیز هستند، امروز به همان درکی
از واقعیات 37 سال گذشته رسیده اند که رهبری حزب توده ایران از همان ابتدای
سرنگونی رژیم شاه و برقراری جمهوری اسلامی آن را مطرح کرد. مقالات اساسی
روزنامه ارگان مرکزی حزب توده ایران "مردم" و پرسش و پاسخ های دبیراول وقت
حزب توده ایران "کیانوری" و جزوات "تحلیل های هفتگی" شاهد مستند ما دراین
زمینه است.
نیروهای ارتجاعی از همان ابتدای جمهوری اسلامی به سرعت دریافتند كه از یكسو
نمی‌توانند به مقابله آشكار و رودررو با انقلاب برخیزند و از سوی دیگر در
آموزش های اسلام سنتی می توان فضای مناسبی را یافت كه یك استراتژی ضد
انقلابی را با حفظ مناسبات سرمایه داری وابسته، از طریق آن به پیش برد.
آنچه كه تحت عنوان جمهوری اسلامی و با ماهیت ارتجاعی بعدا تحقق و برتری
یافت حاصل نبردی،- در پاره ای موارد بسیار خونین - و برآیند كشاكش چندین
نیرو بود.
آن نیروهای مذهبی که در آن گذشته نتوانستند این نقشه را درک کنند، امروز با
درک عمیق خود از آن نقشه برای تغییرات به میدان آمده اند و ما از آن
استقبال می کنیم. تردید نیست که این شناخت با هزینه ای سنگین بدست آمده
است، اما کدام جنبش و کدام انقلاب است که بدون هزینه به هدف برسد؟ زمان مهم
نیست، درک واقعیات و شناخت هدف برای رسیدن به آن مهم است و این همان امید
بزرگی است که اکنون در جنبش تغییرات خود را نشان میدهد.
در برابر انحراف از اهداف انقلاب 57 اكنون در كشور ما یک جنبش مسالمت‌آمیز
شکل گرفته است که همه ی آن نیروی مثبتی كه در انقلاب 57 شکل گرفت را در خود
جمع کرده و می کند و از همه پیآمدها و تجربیات گران بهای انقلاب 57 بهره
گرفته و می گیرد.
|
