سنگ فرشی که با گلدان پوشانده شده سنگ قبر پشت و رو شده  دکتر ارانی در امام زاده عبد الله است. از گورستان های قدیمی و شناخته شده تهران. حداقل برای نسلی که سال های پیش از آغوش گشودن بهشت زهرای تهران به روی تهرانی ها، تهران را می شناسد این گورستان آشناست. گورستانی در کنار شهر "ری". قصد ما نه شرح تاریخ گورستان امام زاده عبدالله، بلکه بازگشائی دفاتر توده ای ستیزی در جمهوری اسلامی است.

بحث بر سر افشای زوایای از دیده پنهان مانده ستیز کور ارتجاع ایران با توده ای هاست. حتی با قربانیان توده ای که در زمان شاه و پدرش رضاخان جان باخته اند. آن که با طبری چنان کرد که تاریخ معاصر ایران آن را فراموش نخواهد کرد، با ارانی نیز اگر زنده بود، همان می کرد که با طبری کرد و اکنون که او نیست تا امثال حسین شریعتمداری با وی گفتگو کند، با یاد و نام و قبر او به مقابله برخاسته اند. می خواهند با پنهان کردن محل دفن ارانی، یاد و نام و خاطره اش را از اذهان پاک کنند.

یکی از کارکنان قدیمی و مطلع گورستان امام زاده عبدالله پس از شل شدن سر کیسه رفیق توده ای که در جستجوی قبر ارانی به این گورستان رفته بود، فاش کرد:

چند سال پیش به مسئولان گورستان از بالا دستور داده شد که سنگ قبر او را برگردانیم تا نام او نیز در خاک دفن شود و مردم نتوانند آن را ببینند و بخوانند. حتی چند سال پیش كه می خواستند سنگفرش كف حیاط را تعمیر كنند، همان سنگ قبر پشت و رو شده را زیر سنگفرش جدید دفن كردند و حالا كسی نمی تواند قبر را پیدا كند.

خادم حیاط مجاور قبر مردگان سال های 1332 تا 1335 را نشان داد. این مسئول مرد مهربانی بود با 35 سال سابقه كار در امام زاده عبد الله. با دلسوزی تمام ما را بالای محل دفن شهدای دانشگاه (بزرگ نیا، قندچی و شریعت رضوی) برد و سپس سنگ شکسته با نوشته های کمرنگ شده سرهنگ عزت الله سیامك، سرهنگ كاظم جمشیدی، سرهنگ امیر افشار بكشلو، سرگرد جعفر وكیلی، سرگرد محمد رضا بهنیا و ستوان یكم محمد باقر واله را نشانمان داد که همگی از افسران توده ای و تیرباران شدگان کودتای 28 مردادند.

        پیج فیسبوک راه توده