گفتگوی یونگه ولت  با "لوئیس سپول وِدا"

نویسنده و روزنامه نگار  چپگرای شیلی.

- سال 2015 سال انتخابات در آمریکای لاتین بود. انتخاباتی که  ویژگی آن در  درجه اول بازگشت راست ها در دوکشور کلیدی بود، در آرژانتین و در ونزوئلا. نظر شما در باره این روند چیست؟

سپول وِدا- این دو روند حاصل دو وضعیت سیاسی بکلی متفاوت هستند. در آرژانتین "ماریسیو ماکری" با بکار بردن یک شیوه تخریبی در انتخابات برنده شد. این منجر به آن خواهد شد که تمام دستآوردهای "کریستینا دِ کیرشنر" و همسرش "نستور کیرشنر" به کنار گذاشته شوند و یک مشی نئولیبرالی طبق نمونه شیلی برپا گردد. نبودن وحدت میان میان چپ ها موجب موفقیت " ماکری" شد.

در انتخابات ونزوئلا راست ها پیروز شدند، چه آن راست هایی که کودتاچی بودند وچه آنها که  نبودند. آنجا صحبت بر سر توانائی و اعتبار نیکلاس مادور است. مسلم است که مادور چاوز نیست. مادور نه جذابیت چاوز را دارد و نه در وضعی است که بتواند راهی را که چاوز در پیش گرفت با توجه به پس زمینه بحرانی وبویژه با سقوط بهای نفت باموفقیت ادامه دهد. انکار کردن مسائل بنام انقلاب بهترین راه نیست.

- " مارکی " مادران " میدان دمایو" را تهدید کرد و به سرکوبگران دیکتاتوری نظامی قول داد که آنها را آزاد کند. شما که خود قربانی رژیم پینوشه هستید نگران نیستید که حقوق بشر بار دیگر به کنار نهاده شود؟

سپولودا- اقدامات دولت "ماکری" نگران کننده هستند. کارهائی که او می کند برای جامعه آرژانتین پسرفت شدیدی است. او برخی از تبهکاران را که در انتظار حکم محکومیت خود بودند، آزاد کرد. کاهش ارزش "پزو"، واحد پول کشور، موجب بالارفتن شدید قیمت ها شده است، بهتر است از کاهش حقوق بازنشستگی حرفی نزنیم. آن 51 درصد رای دهندگانی که بسود ماکری رای دادند، از این پس، بکرات در باره کاری که کردند، فکر خواهند کرد.

- سال 2015 برای " دیلما روسف " رئیس جمهور برزیل نیز سال دشواری بود- دلیلش ضعف "حزب کارگر" بود یا مانورهای راست ها؟

سپول ودا- هردو. بنظر من چپ های برزیل باید بشدت از خود انتقاد کنند. فکر نمیکنم تنها کاری که بفکر آنها میرسد انکار مسائل باشد.

- از برزیل تا شیلی، از آرژانتین تا گواتمالا، در تمام آمریکای لاتین مسئله فساد و رشوه خواری به مسئله مرکزی تبدیل می شود، این در عین حال نمایانگر استفاده سیاسی از قوه قضائیه در عرصه سیاست داخلی و خارجی است. شما مسئله را چطور می بینید؟

سپول ودا- دچار توهم نشویم! در سراسر آمریکای جنوبی فقط دو کشور هستند که از دیدگاه من می توان آنها را چپ دانست، که عبارتند از: بولیوی و اکوادور. گرچه این ها بخشی از جهان گلوبالیزه هستند، یعنی تابع الزامات بازار و لابی سرمایه هستند، اما فقط دراکوادور و بولیوی است که دولت هایشان از منافع اکثریت مردم دفاع می کنند. کنسرن های فراملیتی توانسته اند، با مهارتی که دارند، دستگاه اجرائی را در بقیه کشورها فاسد کنند و مهر خود را بر جبین آنها بکوبند. با این همه نیروی چپی وجود دارد که در برابر آن  مقاومت می کند، مثلا در شیلی، و این نیرو می کوشد تا به حاکمان بیآموزد اخلاق یعنی چه.

- ایالات متحده آمریکا با قرارداد بازرگانی ترانس پاسیفک ِ" تی پی پی" اتحاد های همبستگی " آلبا" " مرکوسور" و" اوناسور" را  تهدید می کند. آیا آمریکای لاتین دوباره حیاط خلوت آمریکا خواهد شد؟

سپول وِدا- تمام جهان حیاط خلوت شرکت های سهامی بزرگ هستند، کنسرن های بزرگی که نه تنها از لحاظ اقتصادی بلکه از لحاظ سیاسی نیز قدرت را دردست دارند. قرارداد " تی پی پی" خود دلیل قدرت فوق العاده کنسرن های بزرگ چند ملیتی است. حتی در سال 1971 سالوادور آلنده در اجلاس عمومی سازمان ملل متحد نفوذ فزاینده کنسرن ها را مورد انتقاد قرار داد، نفوذی که قادر است   قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی  کشورها را تحت سیطره خود در آورد. اما امروز ما خود مشاهده می کنیم که چگونه قراردادهائی را که پایمال کننده منافع مردم هستند، قراردادهائی را که در تهیه و تدارک آن نهایت راز داری و سریت بکار رفته است، تحمیل می کنند، یعنی همان چیزی که هم اکنون در مورد قرار داد " تی تی آی پی" در اتحادیه اروپا و آمریکا رخ می دهد. این قراردادی است که طبق آن یک قدرت قضائی در کنار قدرت قضائی کشوری بوجود می آید که اگر دولت ها بخواهند دست به تغییراتی در زمینه خدمات اجرائی بزنند، آنها را مجبور می سازد تا زیان ناشی از آن تغییر را به کنسرن های بزرگ بپردازند.

https://www.jungewelt.de/2016/01-14/005.php

        پیج فیسبوک راه توده