بعد از حملات ژانویه 2015 پاریس (کشتار کاریکاتوریستها) سیاست های امنیتی تشدید شد اما این سیاست ها نتوانستند مانع کشتار مردم در شهر نیس فرانسه شوند، با این همه، همچنان برای نیفتادن در دام ترور از سیاست های امنیتی دفاع می شود.

در عملیات تروریستی شهر "نیس" دهها تن کشته شدند و جامعه ناظر بی تفاوتی سیاستمداران نسبت به این فاجعه بود، در حالیکه کابوس ترور و مرگ خواب را بر مردم فرانسه حرام کرده است.

رئیس جمهور و نخست وزیر فرانسه وضعیت اضطراری را با عنوان ــ فرانسه در جنگ علیه تروریسم  ــ  اعلام کرده اند. یعنی یک گام جلوتر از سیاستی که از ژانویه 2015 اجرا می شده و نتیجه بخش هم نبوده است. وضعیت اضطراری نیز سرنوشتی جز آنچه تاکنون روی داده نخواهد بود، یعنی بازهم تکرار عملیات تروریستی و کشته شدن مردم.

آیا میان حضور مستقیم نظامی فرانسه در سوریه با عملیات تروریستی درکشور ما رابطه ای وجود دارد؟

هیچکس به این سئوال پاسخ نمی دهد و در این میان راستگرایان نیز با سکوت خود از تشدید امنیت داخلی و جنگ طلبی در خارج  دفاع می کنند و نام آن را اتحاد ملی در مبارزه با تروریسم گذاشته اند.

آنچه در شهر نیس روی داد نمایش شکست سیاست فرانسه در مبارزه با تروریسم بود. برخی از رسانه ها و رهبران سیاسی در میان کنسرت "امنیت داخلی ــ جنگ طلبی دولت" سعی کردند کشتار نیس را به دولت اسلامی وصل کنند، اما تحقیقات امنیتی هنوز ارتباطی بین مسئولین این کشتار و دولت اسلامی نیافته و یا اگر یافته اند اعلام نکرده اند.

بحران ها با جنگ حل نمی شوند. باید سیاست های نئولیبرالی که بافت اجتماعی را دگرگون میکند و سخنان ناسیونالیستی که پرچم هویت ملی را برافراشته، کنار گذاشته شوند. این دو سیاست جامعه ما را هرچه بیشتر امنیتی می کنند و حقوق دمکراتیک و آزادیها را به خطر می اندازند. نگرش امنیتی به رویدادها نگرشی عوام فریبانه است و هرچه بیشتر امید به یک زندگی دمکراتیک را در جامعه تضعیف میکند.

سیاست دولت فرانسه  در مبارزه با تروریسم، جنگ در خارج قلمرو فرانسه است اما همه شاهد نتایج آن در خاک فرانسه هستیم. سخنان رزمی اکثریت مقامات و رهبران سیاسی و تشدید عملیات نظامی در عراق و سوریه ما را بیش از پیش در کام نتایج آن در داخل فرانسه می برد.

در ‌واقع از آغاز ریاست جمهوری سارکوزی یک روند محافظه کارانه در دیپلماسی فرانسه به مردم تحمیل شد و فرانسه پیرو سیاست ایالات متحده شد. مداخله نظامی فرانسه در لیبی یک نمونه از این پیروی است. 

پیر لونیزا مقام ارشد سابق وزارت دفاع فرانسه در روزنامه "لو ــ تان" سوئیس میگوید: «فرانسه در لیبی از طرح نظامی بوش در عراق کپی برداری کرد. یعنی از بین بردن یک رژیم (قذافی) و ایجاد هرج و مرج در لیبی که هیچ نیرویی ظرفیت مدیریت آن را نخواهد داشت.»

استاد روانشناسی "فتحی بن سلاما" نیز معتقد است باید از شعور اجتماعی برای حل بحران های جامعه بهره گیری کرد. نا امید شدن مردم از مقابله با تروریسم هدفی است که اسلامگرایان تروریست آن را دنبال می کنند و سیاست های دولت فرانسه نیز به این هدف خدمت می کند.

http://www.humanite.fr/lutter-contre-le-terrorisme-exige-une-autre-strategie-612190

به کانال تلگرام راه توده بپیوندید:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده