آقای خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی در این هفته در مراسم سالگرد درگذشت آیت‌الله خمینی سخنرانی کرد و به تدوین بقول خودش شاخصه های انقلابی گری پرداخت. ایشان مهمترین صفت "امام" را انقلابی بودن وی دانست و عجیب اینکه در این شاخصه های انقلابی گری ایشان تنها چیزی که وجود ندارد آنچیزی بود که آقای خمینی مهمترین شاخص انقلابی گری می دانست و آن هم پذیرش و تمکین به رای مردم است. همه چیز از نظر آقای خامنه ای نشانه انقلابی است جز پذیرش خواست و رای مردم و همسو شدن با آن.

اگر ملاک انقلابی بودن آقای خمینی است که ایشان دو سه سال بعد از انقلاب گفت که دوران انقلابی گری تمام شد و همه باید به قانون بازگردیم. بیانیه های هشت ماده ای و ده ماده ای ایشان هم در همین جهت بود. چه شده که ایشان بعد از 37 سال تازه انقلابی شده و یاد تدوین شاخصه های انقلابی گری افتاده است؟ آیا منظور آقای خامنه ای از انقلابی گری دقیقا همان چیزی نیست که آقای خمینی نگران آن بود، یعنی اینکه بنام انقلابی گری قانون زیر پا گذاشته شود؟ آیا منظور آقای خامنه ای از انقلابی گری دقیقا همین نیست؟ وقتی ایشان احمد جنتی و مصباح یزدی را که مردم به آنها رای نمی دهند انقلابی می خواند، حمله کنندگان به علی مطهری را انقلابی می داند، می گوید به کسانی که قانون را زیر پا می گذارند یا به سفارت عربستان حمله می کنند تندرو نگویید بلکه اینها انقلابی هستند و ... چه بویی از این سخنان به مشام می رسد؟ جز اینکه انقلابی گری هم دستاویز تازه ای است که ایشان علیه قانون و دموکراسی و رای مردم علم کرده است؟ آن کسانی را که ایشان به آنها "انقلابیون" می گوید در گذشته و در زمان انقلاب مردم به آنها می گفتند "قشریون". آیا منظور ایشان از انقلابی گری همان قشری گری نیست؟ اینکه لات و لوت ها مثلا مداح ها را که برای پول سینه می زنند و نوحه می خوانند و حتی آدم می کشند "انقلابی" لقب دهیم یعنی چه؟ احمد جنتی نماد یک انسان انقلابی است یا مجسمه یک فرد قشری؟ محمد خاتمی انقلابی نیست ولی شیخ جعفر شجونی انقلابی است؟ میرحسین موسوی انقلابی نیست و احمدی نژاد انقلابی است؟ شاخص های انقلابی گری که ایشان نظریه پرداز آن شده است در این حد است؟

شاخص های انقلابی گری آقای خامنه ای را می توان با توجه به مصداق های ایشان از "انقلابی" از نو تعریف کرد. انقلابی از نظر ایشان فردی است قشری. کم دانش. بی اعتقاد. ریاکار. حقه باز. به حق مردم اعتقاد ندارد. در رای مردم به نفع خود و جناح خود دست می برد. به قانون پایبند نیست. رای و خواست مردم را زینتی می داند و نمی پذیرد. بر روی مردم خود دست بلند می کند. قدرت استدلال ندارد و با چوب و چماق می خواهد نظر خود را به کرسی بنشاند. برای منافع ملی ارزشی قائل نیست. حقوق بگیر و گوش بفرمان و هوچی و بی مسئولیت است. ... اگر به مجموعه ای که ایشان در دور و بر خود جمع کرده و به آنها "انقلابی" لقب داده و پست مقام های انتصابی را میان ایشان تقسیم می کند نگاه کنیم می بینیم که یک یا چند مورد از این "شاخص" های بالا در آنها جمع است. کسی که از اینگونه "شاخص های انقلابی" مورد نظر ایشان بهره ای نبرده باشد یا سر و کارش با حصر و زندان است، یا ممنوع التصویر می شود یا اینکه باید خانه نشین شود.

انقلابی از نظر ایشان امثال احمدی نژاد و جنتی و مصباح یزدی، شیخ محمد یزدی و امثال آیت الله خوشوقت است که فتوای قتل زنجیره ای دربیت رهبری میداد و حسن عباسی و جعفر شجونی و املی لاریجانی و قاضی مرتضوی و محسنی اژه ای و حسین شریعتمداری، رحیم پور ازغندی و امثال اینهاست. نظر ایشان نه تنها به نظر این "انقلابی" ها نزدیک تر است بلکه خصلت ها و خصوصیات مشابهی با آنها دارد که می تواند آنها را در کنار خود نگه دارد و با آنها کار کند. با معیارهایی که آقای خامنه ای از انقلاب و انقلابی گری دارد معلوم می شود که اختلاف ایشان با امثال موسوی و خاتمی و کروبی و خوئینی ها و آیت‌الله توسلی و حسن روحانی و جواد ظریف و کم کم حسن خمینی و امثال اینان بخش کوچکی از آن اختلاف بر سر مسائل اقتصادی یا سیاسی است. بخش بزرگتر آن اختلاف شخصیتی است. واگرنه حسن روحانی هم جزو جناح راست بود. ولی می بینیم که با وی هم نمی تواند کار کند و اگر دستش برسد او را هم فردا حصر یا ممنوع التصویر می کند و بجایش فردی که شخصیتش با او همخوان تر و نزدیک تر است مثل سعید جلیلی یا حسین شریعتمداری را می گذارد.

ملت ما این بخت بد را داشت که در یک لحظه عدم تدارک و سردرگمی ناشی از درگذشت آیت‌الله خمینی ، شخصیتی که در حد و قواره انقلاب و رهبری کشور نبود به این مقام برگزیده شد. ولی این مقاومت و هوشیاری را داشت که توانست در طی سی سال وی را مهار کند. باید کوشید و امیدوار بود که ایشان با خصلت هایی که از وی شناخته ایم پایان این دوران را به یک غائله خونین علیه مردم و کشور تبدیل نکند.

        پیج فیسبوک راه توده