در هفته های پس از اجرایی شدن برجام و چشم انداز لغو تحریم ها، شماری از کارشناسان و هیئت های خارجی وارد ایران شده و قراردادهایی به امضا رسید. رویکرد و سمتگیری دولت روحانی در این قراردادها جلب سرمایه گذاری خارجی است که از یکسو ناشی از خالی شدن خزانه در نتیجه غارت دوران احمدی نژاد و فشار پرداخت یارانه نقدی است و از سوی دیگر و مهمتر کوشش برای درگیر کردن سرمایه های کشورهای خارجی به ویژه اروپایی در ایران است که آنها را ناگزیر کند به خاطر حفظ سرمایه های خود هم که شده در تداوم اقتصادی و ثبات سیاسی ایران ذینفع باشند.

 آقای خامنه ای در سخنان اخیر خود در جمع اعضای مجلس خبرگان مدعی شد که از این رفت و آمدها هیچ فایده ای نصیب مردم ایران نشده است. ایشان توضیح نداد که در ظرف دو سه هفته چه فایده ای می تواند نصیب مردم ایران شود و اصولا قراردادهای کلان اقتصادی چگونه می تواند فایده خود را در ظرف چند هفته آشکار کند. بحث بر سر خرید پورشه و مازاراتی و واردات چوب بستنی در دوران احمدی نژاد نیست که در ظرف چند هفته وارد ایران شود و "فایده" آن فوری به جیب رویش یافتگان بعد از انقلاب برود. بحث بر سر قراردادهای درازمدت با چارچوب های ده ساله و گاه بیشتر است.

برای یک نمونه از این قراردادهای درازمدت می توان به تلاش برای نوسازی ناوگان راه آهن ایران در چشم انداز 2025 اشاره کرد. شبکه ریلی ایران در حال حاضر 25 میلیون مسافر را جابجا می کند که دولت می کوشد با نوسازی ناوگان راه آهن و خطوط ریلی آن را به 65 میلیون در 2025 یعنی تا 10 سال دیگر افزایش دهد. برای رسیدن به این مقصود دو خطه کردن خطوط ریلی، افزایش شمار واگن ها، برقی کردن خطوط، سریع السیر کردن قطارها، گسترش ایستگاه ها لازم است که البته به‌ تدریج و گام به گام عملی خواهد شد و به معنای آن نیست که باید برای همه اینها تا سال 2025 یا 1404 صبر کرد. دولت در حال مذاکره و امضای قراردادهایی برای کشیدن خطوط آهن با چینی ها، برقی کردن و نوسازی ناوگان با آلمانی ها و طراحی شبکه و خطوط و اتوماتیک کردن تنظیم حرکت قطارها با فرانسوی‌هاست. تلاش دولت قانع کردن طرف های مذاکره کننده به انتقال تکنولوژی است که با توجه به کاهش قدرت چانه زنی ایران به دلیل ویرانی دوران احمدی نژاد دستاوردهایی که بدست آمده قابل پذیرش است.

در تهران در سال های اخیر بدلیل غیرفعال بودن شرکت راه آهن ملی، عملا شهرداری و شرکت متروی تهران بخشی از وظایف راه آهن بین شهری را نیز برعهده گرفته و مثلا خطوط متروی تهران را تا هشتگرد ادامه داده است. نخستین گام و اقدام داخلی مشخص کردن محدوده های مالکیت شرکت مترو شرکت راه آهن از یکدیگر و همکاری آنان با هم است. شرکت راه آهن ضمنا مالک بیش از 10 هزار کیلومتر شبکه ریلی و بیش از 170 هکتار زمین در جنوب تهران است. در چشم انداز افزایش شمار جابجایی ها به 65 میلیون سفر، گسترش ایستگاه راه آهن تهران در دستور کار قرار دارد و قرار است بخشی از بودجه این کار از طریق فروش زمین ها و واگذاری برای ایجاد هتل ها، مجتمع های تجاری و گردشگری در اطراف محوطه راه آهن تامین شود. ایجاد ایستگاه های فرعی در تهران و وصل کردن خطوط راه آهن بین شهری به متروی تهران نیز در چشم انداز کار قرار دارد.

اینها بخشی از فعالیت هایی است که در زمینه گسترش راه آهن ایران در دستور کار است. بخشی از آنها در حال اجراست، بخشی در مرحله مطالعه است و بخشی در مرحله مذاکره است. قراردادهای بخشی از آنها امضا شده و نخستین گام ها نسبتا با سرعت برداشته شده است. آنان که هشت سال ویرانگر احمدی نژاد را دیدند و دم بر نیاوردند، چند سال هم برای ارزیابی کوشش برای نوسازی شکیب داشته باشند بیفایده نخواهد بود تا بقول آقای خامنه ای "نتایج را روی زمین" ببینند. مگر اشاره رهبر جمهوری اسلامی به رفت و آمدهائی باشد که بر ما و ملت معلوم نیست و ایشان هم عادت دارد بی مصداق حرفی را بزند تا برای جناح راست مخالفت دولت "سوژه سازی" کند!

به تلگرام راه توده بپیوندید

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده