نتایج انتخابات هفتم اسفند 94 و دهم اردیبهشت 95 که در محاصره همه جانبه شورای نگهبان و بیت رهبری برگزار شد، درس های مهمی برای حاکمیت داشت. برای تحریم کنندگان این انتخابات هم به همچنین! بویژه دور دوم انتخابات مجلس شورا که نه تنها دو نهاد کنترل کننده یاد شده در بالا را مبهوت کرد، بلکه اصلاح طلبان و همه آنها که در دور اول انتخابات مجلس شورا شرکت کرده بودند نیز، میان بیم و امید شرکت یا عدم شرکت مردم تا ظهر دهم اردیبهشت ماه در تردید بودند.

هر کدام از احزاب و نهادها و ارگان های حکومتی و غیر حکومتی می توانند تفسیر و تحلیل خود را  از دو انتخابات یاد شده داشته باشند،همچنان که ما با نگاهی توده ای، تفسیر خود را داریم و با استواری و قاطعیت کامل آن را می نویسیم:

از نگاه ما، انتخابات اخیر، نشان داد که جنبش اصلاحات از مرز دانشجوئی و روشنفکری و اقشار میانی و بقولی "متوسط" عبورکرده و در وسیع ترین توده های مردم رسوخ یافته است و به همین دلیل دیگر آن را تنها نمی توان یک جنبش باصطلاح شهری (با همان پایگاه اجتماعی یاد شده در بالا) دانست. این یک جنبش عمومی برای تغییرات است و بزرگترین امتیاز آن، شناخت وسیع ترین توده های مردم از ساختار حکومت است. جدول آمار شرکت کنندگان در انتخابات اسفند و اردیبهشت به وضوح نشان میدهد که شرکت کنندگان و رای دهندگان این دو انتخابات در شهرهای کوچک و روستاها و در محلات و نقاط محروم و حاشیه شهرهای بزرگ اگر بیشتر از شهرها و مناطق متوسط نشین و باصطلاح اعیانی شهرها نبوده، کمتر نبوده است. حتی در دور دوم انتخابات مجلس شورا این نسبت و این مقایسه خود را آشکارتر نشان میدهد.

بدین ترتیب، خواست اصلاحات دیگر تنها در آزادی های سیاسی و اجتماعی خلاصه نمی شود، بلکه خواست های اقتصادی از عمق جامعه تا صندوق های رای خود را پیش کشیده است و این بزرگترین دستآورد انتخابات اخیر است. شاید هنوز کسانی در حاکمیت خود را بخواهند فریب بدهند و یا تصور کنند هنوز می توان دهها میلیون مردم ایران را فریب مذهبی داد، اما یقین داریم که در شاکله حاکمیت نیز به انتخابات اخیر بعنوان یک رویداد بیدار کننده برخورد شده و یا خواهد شد. این که 50 در صد شرکت کنندگان انتخابات مجلس خبرگان از نواحی جنوب شهر و حاشین نشین تهران باشند و این جمعیت جنتی و مصباح یزدی و محمد یزدی را بشناسند و رای به آنها ندهند، رویداد نیست، بلکه یک آوار عظیم، درحد "سونامی" برای حاکمیت است. این سونامی نشان داد که مردم با جزئیات ساختار حاکمیت آشنا شده اند. با نقش فرماندهان سپاه و بیت رهبری و امام جمعه ها در بوجود آمدن بحران اقتصادی و سیاسی در کشور آشنا شده اند. زلزله دوم انتخابات دور اول مجلس شورا بود و از آن مهم تر انتخابات دور دوم مجلس که باصطلاح جنوبی ترین مردم شهرهای ایران به همراه روستائیان به پای صندوق های رای رفتند تا جلوی باقی ماندن جناح راست در مجلس را بگیرند و یا اجازه ندهند همفکران اکثریت مجلس نهم، به مجلس دهم راه یابند. در تمام شهرهائی که در آنها واحدهای بحران زده صنعتی وجود دارد، وضع به همینگونه بوده است. نگاه کنید به نتیجه انتخابات قائم شهر، انتخابات اردبیل، انتخابات ساوه، بوشهر، اهواز و....

آنچه روی داده را باید عمیق درک کرد و در عین حال حمایت کرد از عزم مردم ایران برای استفاده از صندوق های رای برای تغییرات، بجای انفجار انتحاری و ترور و قیام کور.

ما شک نداریم که در حاکمیت و حتی در میان رده های مختلف سپاه پاسداران و در میان فرماندهان این سپاه نیز بتدریج آن نتیجه ای که از انتخابات هفتم اسفند و دهم اردیبهشت گرفته خواهد شد و شاید از هم اکنون نیز زمزمه آن وجود داشته باشد و اینجا و آنجا در سخنرانی ها و بیانیه ها و مصاحبه ها خود رانشان بدهد، حداقل بخشی از همین نتیجه ایست که ما گرفته و در بالا نوشتیم.

اگر انتخابات سال 76 که بر آمد آن دولت خاتمی بود، فصل گشوده شدن دفتر اصلاحات در جمهوری اسلامی بود و جنبش سبز سال 88 ادامه آن، و اگر کودتای انتخاباتی سال 88 مقاومت خونین و آشکار حاکمیت صاحب قدرت نظامی در برابر خواست های مردم برای اصلاحات و انتخابات ریاست جمهوری سال 92 و انتخاب حسن روحانی ادامه همه این برآمدهای انتخاباتی، آنچه که از صندوق های رای در دو انتخابات 94 و 95 بیرون آمد، فراتر از رای و طرد افراد شناخته شده ای که دیگر نیازی به نام بردن آنها نیست بود. یک سونامی برای تغییرات در مجموع حاکمیت بود که اگر حاکمیت و یا بخش هائی از آن همچنان بخواهند با آن مقابله کنند، شاید برای همیشه در چارچوب بهره گیری از صندوق رای باقی نماند. مردم به تغییرات رای دادند. اینست پیام دو انتخابات هفتم اسفند و دهم اردیبهشت.

به کانال تلگرام راه توده بپیوندید:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده