|
مصادره یک شعر توده ای
|
|
دوستان راه توده- من امروز در گوگل می گشتم که متوجه شدم یکی از سروده های معروف توده ای را ربوده اند و خواستم شما را هم در جریان بگذارم. این شعر یکی از سروده های مربوط به اعدام های کودتای 28 مرداد سال ۱۳۳۲ است و به گمانم توسط سرگرد وکیلی از افسران اعدام شده توده ای سروده شده است. در گوگل خواندم که در جمهوری اسلامی این شعر که در ابتدای آخرین نامه وکیلی به همسرش نوشته شده را به مرحوم محمد علی رجائی رئیس جمهور بعد از بنی صدر که در انفجار نخست وزیری کشته شد نسبت داده اند و در حقیقت شعر را مصادره کرده اند. مانند آپارتمان خودم که مصادره کردند و فروختند و پولش را به جیب زدند! مرحوم رجائی، فکرمیکنم در کودتای 28 مرداد نه تنها زن نداشته که شاید کودکی بوده که در کوچه تیله بازی میکرده است، چه رسد به این که چنین شعر را سروده باشد:
تا بشیر تابناک صبح دامن گستراند ازفراز کوهسار دور در دامان صحرا بوسه رگبار دشمن دور از چشم عزیزان سوی خاک و خون کشاند پیکرخونین ما را
همسرم زندگی هر چند شیرین است اما دوست دارم با تمام آرزو در راه انسان ها بمیرم. دوست دارم کز نشیب جویبار زنداگانی قطره ای شفاف باشم در دل دریا بمیرم چهره بر دامن نکش تا پاسدار شب نگوید همسری از ننگ راه شوهر خود شرم دارد لاله‌ای خونین بروی سینه بنشان تا بگوید همسر محکوم قلبی کینه توز و گرم دارد بچه هایم را مواظب باش همچون چشمهایت تا نگیرد چهره شادابشان را گرد ذلت روزگاری، گر که پرسیدند از احوال بابا گو که با لب‌های خندان کشته شد در راه ملت
فروغ - ط |
شماره551 راه توده - 23 اردیبهشت ماه 1395
اشتراک
گذاری:
