امریکا می خواهد همراه با افغانستان و هند، پاکستان را از دو سو محاصره کند. از سوی دیگر پاکستان می کوشد در پیوند با روسیه و چین و داشتن روابط عملی با طالبان این حلقه محاصره را بشکند. وبسایت خبری – تحلیلی "روسیه امروز" با خالد محمد کارشناس پاکستانی در همین ارتباط  گفتگو کرده است.

خالد محمد مدیرکل  CommandEleven اندیشکده نظامی پاکستان مسقر در اسلام آباد است. در این سازمان تعداد کثیری از نظامیان پیشین پاکستان  حضور دارند که در گذشته مسدولیت های مهم داشته اند. امروز  کار  آنها عبارتست ازتعمق  در باره امنیت ملی، مبارزه با شورش  و افراطیگری. CommandEleven با ارتش پاکستان همکاری می کند.

.....

پرسش: فکر می کنید طالبان پس از حمله امریکا در سال 2001 دوباره قدرت پیشین را بدست آورده و  حداقل در مناطق روستائی صاحب واقعی قدرت شده است؟

پاسخ: درست است. طالبان در غیاب یک دولت واقعا کارآمد در افغانستان توانست بر ضعف خود فائق آید  و باز در پی دست یافتن به قدرت  در کشور باشد. آنها امروز نیرومندتر و محبوب تر از همیشه هستند. از لحاظ نظامی ، بر نیروهای دولتی افغانستان که غرب آنها را آموزش می دهد، برتری دارند و مردم از آین ها بیشتر خوششان می آید.

پرسش: دولت ترامپ تصمیم گرفته است نیروی تازه به افغانستان اعزام دارد، آیا  با این کار شکست دولت کابل که تحت حمایت سازمان ملل است ، فقط به تعویق می افتد؟ .

پاسخ: استقرار نیروی نظامی امریکا در افغانستان  بی معنی است. مشکل نیروی نظامی امریکا این است که پس از گذشت این همه سال هنوز هم چشم اندازی برای آینده این کشور و استقرار نیروهای خود در آنجا  ندارد . در حال حاضر 8400  سرباز امریکائی در افغانستان حضور دارند. کار رسمی آنها دادن آموزش به ارتش افغانستان است، اما این نیروی ضعیف  باید با نیروهای داعش و طالبان بجنگد  که پیوسته نیرومند تر می شوند.  .

پرسش: دلیل ناتوانی دولت کابل چیست؟

پاسخ : دلیل آن خیلی ساده است، ناتوانی عمومی دولت پرزیدنت اشرف غنی. این دولت  اصلا اعتبار ندارد، حتی در برخی از محلات خود پایتخت هم اعتبار ندارد. قدرت دولت تحت حمایت" ایساف"، نیروی  سازمان ملل،  محدود به همان منطقه ایست که تحت کنترل ایساف است.

از منظر پاکستان، آنچه ما در کابل می بینیم تکرار رویداد های دهه 1970 است. نفوذ امریکا در افغانستان خیلی زیاد است. علاوه بر این پرخشگری کابل در برابر پاکستان که  به در خواست امریکا صورت می گیرد، افزایش می یابد. کابل بر این باور نادرست است که واشنگتن همیشه پشت سر آنها ایستاده است. دردسری که این نوع تفکر برای  کابل بوجود می آورد بیش از سود آنست. امریکا می کوشد تا  دولت ناتوان و بی کفایت کابل  را علیه پاکستان تحریک کند.

پرسش: آیا حضور نظامی امریکا در افغانستان بسود مردم افغانستان است یا  این که خود بخشی از مسئله ایست، که نمیگذارد این کشور روی آرامش ببیند؟

پاسخ: حضور امریکا در افغانستان از همان نخستین روز حمله معضل درجه اول بود. امریکا دولت را تحت فشار قرار می دهد که با طالبان و یا دیگر گروهها مذاکره نکند. نتیجه اش همین است که می بینید، یک دولت شکت خورده. مقصر امریکاست نه دولت کابل.

پرسش: در غرب همیشه طلبکارانه ادعا می شود که پاکستان از طالبان حمایت می کند. درست است؟

پاسخ: پاکستان از طالبان حمایت می کرد. ولی در ارتباط با جنگ با تروریسم مناسبات ما تیره شد. ما هنوز با طالبان روابط دوستانه داریم. ما برای این که بتوانیم  آنها را بر سر میز مذاکره بیاوریم  یا موافقتشان را برای آتش بس جلب کنیم به این روابط نیاز داریم. ما باید امنیت مرزهای خود را حفظ کنیم. برای این کار داشتن مناسبات عملی ضروری است. امریکائی ها نشان دادند که نمی توانند بر طالبان چیره شوند. این نیز هست که ما باید فاصله با دولت کابل را که تحت حمایت امریکاست حفظ کنیم. .

دولت پاکستان با طالبان همکاری می کند تا بتواند با  شبه نظامیان داعش در منطقه تورا بورا که   بمراتب خطرناک تر هستند مبارزه کند. برای این کار به  طالبان کمک  هم کرد.

پرسش: بازیگران دیگر هم در افغانستان نقش بازی می کنند؟

پاسخ: در سالهای اخیر هند هم بر نفوذ خود افزوده است. افغانستان توانسته علاوه بر امریکا حامی نیرومندی چون هند را،  که مشکلات بزرگی با پاکستان و چین دارد ، بسوی خود جلب کند. .

هند با سرمایه گذاری و دادن آموزش نظامی به ارتش افغانستان آغاز کرد. امروز، وضع طوری است که نه تنها مشاوران هوادار امریکا بلکه تعداد کثیری مشاوران هوادار هند نیز در کابل  با دولت افغانستان در آمد و رفت دائم هستند.

بعنوان مثال امر الله  صالح، رئیس قدرتمند سازمان امنیت افغانستان کسی است که مناسبات با هند را برقرار می سازد. او در دوران حکومت کرزای رئیس سازمان اطلاعات شورای امنیت ملی بود و در دولت غنی رئیس اطلاعات پلیس است. این افراد در محدوده اتحاد رشد یابنده با هند، نفوذ سنتی پاکستان را در منطقه مرزی کاملا هدفمند زیر نظر دارند.

پرسش: منظورتان این است که امریکا  از طریق افغانستان  و از طریق هند از شرق   پا کستان را تحت فشار قرار میدهند.؟ .

پاسخ: خیلی ساده است. امریکا ما را مورد حمله قرار می دهد و ما را کشور ترور می خواند. هند ما را متهم به عملیاتی می سازد که از مرز پاکستان فرا تر می رود. برنامه کاملا روشن است. بستن دست و بال پاکستان.

پرسش: در عرصه منطقه ای امریکا چه وحشتی از پاکستان دارد؟

پاسخ : آنها نمی خواهند که پاکستان از لحاظ ژئوپلیتیک جهت یابی تازه ای اختیار کند و بخشی از یک بلوک مستقل در جنوب خاوری آسیا گردد. واشنگتن از تروئیکای روسیه، چین و پاکستان در جنوب خاوری آسیا هراسناک است. وحشت بزرگ امریکا بویژه از آنست که روسیه، چین و پاکستان درست در افغانستان  به زیان امریکا و هند با یکدیگر همکاری کنند. این امر سبب خواهد شد که  در دراز مدت   موقعیت  امریکا  بعنوان قدرت مسلط زیر سوال برود.    

بعنوان مثال یک نمونه عملی این است : در حال حاضر در افغانستان، برای ایجاد یک جنبش سیاسی کوشش هائی در جریان است. هدف این جنبش آنست که علائق واقعی افغانستان را دنبال کند و نه علائقی را که امریکا خواستار آنست. هدف عبدالرشید دوستم، معاون رئیس جمهور، که این جنبش را گسترش می دهد آنست که دولت غنی را به چالش سیاسی فراخواند. 

 https://deutsch.rt.com/asien/54610-afghanistan-taliban-pakistan-indien-besatzung-russland-trump/

        پیج فیسبوک راه توده