بوسه ای که طعم "وداع" داشت!

از راست به چپ:
1- محمود ژندی مدیر و سردبیر روزنامه "بسوی آینده" در سالهای پیش از کودتای 28 مرداد، که سیاسی ترین و پرقدرت ترین روزنامه چپ ایران بود. او پس از کودتا سالها در زندان "قلعه فلک الافلاک" خرم آباد زندانی شد.
2- مهندس عباس گِرمان که هم اندیش محمود ژندی بود. مترجم برجسته کتاب هندسی "عدد، زبان علم". او نیز پس از 28 مرداد سالها در زندان ماند.
3- کاوه دهگان مترجم، روزنامه نگار و نویسنده ای که "طبری را استاد خود می دانست و می گفت: "طبری به من تیتر زدن و روزنامه نگاری را آموخت ". معروف ترین ترجمه های او عبارتند از: 1- هنر چیست؟ - لئون تولستوی 2- ظهور و سقوط رایش سوم - ویلیام شایرر.
و این هر سه به دیدار محمد قاضی؛ مترجم برجسته ایرانی رفتند. پیش از آن که قاضی خاموشی ابدی را بپذیرد. کاوه دهگان بر گونه قاضی بوسه می زند. بوسه ای که شاید میدانست و میدانستند، "بوسه وداع" است. از هم جدا نشدند، بلکه یکی پس از دیگری، در سالهائی که در پی آمد، در جهان ابدی نیز به هم پیوستند. ایران، چنین نسلی از روشنفکران، روزنامه نویسان، مترجمان و سیاست ورزان و مبارزان سیاسی را یکبار دیگر به خود خواهد دید؟
(عکس از آرشیو سایت "سفینه نوح" متعلق به نصرالله نوح روزنامه نگار، شاعر و نویسنده تاریخ مطبوعات گرفته شده است)

 

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده