در اجلاس سران کشورهای آسیای جنوب شرقی (ا.س. ان ) که در تاریخ 12 نوامبر با حضور دونالد ترامپ در پایتخت فیلیپین "مانیل" برگزار شد، رودریگو دوئورت  رئیس جمهور فیلیپین در مقابل 18 تن از  رهبران کشورهای  آسیای جنوب شرقی در تمجید از دونالد ترامپ گفت: "شما نور دنیای من هستید، شما در قلب من جای دارید". در این زمان گفتگوی توهین آمیز رئیس جمهور فیلیپین با بارک اوباما و قطع روابط دیپلماتیک و جدائی از واشنگتن فراموش شد. همچنان تمایل رئیس جمهور فیلیپین  برای نزدیکی روابط اقتصادی با چین به گذشته سپرده شد. علیرغم همه این مانورهای متناقص  رئیس جمهور، فیلیپین همچنان حیاط خلوط ایالات متحده باقی مانده است، بویژه با کمک های نظامی ماه های اخیر امریکا که بشدت افزایش یافته است. فردی که تا دیروزخود را رئیس جمهور "سوسیالیست" مردم فیلیپین با وجود سیاست در حمایت از الیگارشی محلی  معرفی میکرد سه شنبه شب در پایان مذاکرات با شورشیان مائوئیست و رهبران حزب کمونیست فیلیپین - مذاکراتی که از سال 2016 تا کنون ادامه دارد- جناح نظامی حزب کمونیست فیلیپین را در فهرست سازمان های تروریستی (همانطورکه واشنگتن در سال 2002 اعلام کرد) قرار داد. در مواجهه با سیاست خشن و سرکوب شدید نیروهای مترقی، نیروهای دمکراتیک، کمونسیتها و مائوئیست های فیلیپین تصمیم گرفتند از اکنون مبارزه مخفیانه را در فپلیپین آغاز کنند. سیاست فاشیستی رئیس جمهور اکنون از مردم پنهان نیست. وی در پایان مذاکرات با نیروهای چپ که در اواسط ماه نوامبرصورت گرفت گفت که این مذاکرات در واقع بهانه ای برای نابودی همه نیروهای اپوزیسیون  بود. اکنون روشن است  که مبارزه ای را که رئیس جمهور علیه فساد در کشور و جنایتکاران  و مجرمان از چند ماه گذشته در محلات و خیابان های پایتخت آغاز کرده، در واقع هدفش سرکوب نیروهای مترقی و محرومان جامعه است. اکنون سرکوب و شکار مبارزان و معترضان بشدت ادامه دارد و تشدید میشود. اتحادیه های  کارگران، احزاب چپ، انجمن های دفاع از حقوق مدنی شهروندان و بسیاری دیگر گزارش از دستگیری ها و بازداشت های خودسرانه و حتی اعدام معترضان میدهند. 17 نفر از اعضای  سازمان فمنیست ها از ماه ژوئن 2016 تاکنون به قتل رسیده اند. وضع چنان حیرت انگیز و بحرانی است که انسان را به یاد دوران دیکتاتوری فردنیاندو مارکوس می اندازد. بنیانگذار حزب کمونیست فیلیپین  "خوزه ماریا سیسون" اخیرا اعلام کرد که در چنین وضعیتی  برای توسعه و ادامه مبارزه هیچ گزینه ای جز مبارزه مخفیانه برای نیروهای دمکراتیک و کمونیست در کشور وجود ندارد. "ارتش جدید خلق" شاخه نظامی حزب کمونیست که 3800 کادر و رزمنده دارد ( در مقایسه با 25 هزار عضو  در اوج دیکتاتوری در دهه 70 )  نسبت به گذشته بسیار تضعیف شده است. حزب در تلاش است که نیروهای خود را باز یابد. در این آتش و خون سیاست رئیس جمهور، یگانه راه تشویق نسل جوان انقلابی به مبارزه مسلحانه است. خوزه ماریا سیسون رهبر حزب کمو نیست در تشدید منازعه ا ی که تقریبا نیم قرن است ادامه دارد و بیش از 40 هزار کشته داشته میگوید: "مزیت مبارزه بر خلاف گذشته در اینست که  بیش از 90 در صد از کادرها و اعضای حزب ما  برای دشمن ناشناس هستند. برای کشتن یک کمونیست دشمن باید یک صد هزار غیر کمونیست را بکشد". اکنون نیروهای چپ در جنوب مجمع الجزایر فیلیپین حملات چریکی خود را از سرگرفته اند و روزی نیست که ارتش فیلیپین و نیروهای امنیتی از ضربات کمونیستها در امان باشند. مبارزان حزب کمونیست بنا به سنت گذشته هنوز از طرف فقیرترین قشر جامعه در روستاها پشتیبانی میشوند. با وجود آنکه رشد مارپیچی اقتصادی در حدود 6.7 در صد در سال است ( تقریبا یکی از برجسته ترین رشدهای اقتصادی در جهان ) اما ثروت توسط الیگارشی محلی و شرکت های چند ملیتی به غارت می رود. یک پنجم از فعالان (شاغلین) درآمد روزانه شان معادل یک دلار است. در بخش جنوبی مجمع الجزایر فیلیپین منطقه ای که از زمین های حاصلخیز و منابع معدنی سرشار برخوردار است و نقش مهمی در اقتصاد کشوردارد ثروت توسط چند شرکت خارجی و مالکین بزرگ کنترل و چپاول میشود. فیلیپین کشوری کشاورزی و توسعه نیافته است و اکثریت مردم در روستا ها زندگی می کنند. عرصه مناسبی برای انقلاب. خوزه ماریا سیسون اخیرا به شهروندان و اعضای حزب توضیح داد که ما در کشور گسترده ای زندگی می کنیم و با دشمنی روبرو هستیم که از هیچ جنایتی علیه مردم و جوانان و فعالان سیاسی و اقشار دیگر جامعه دریغ ندارد. در مقابل چنین دشمنی نباید غرق در ترس شد بلکه باید ایستادگی کرد. دولت اکنون تبلیغات وسیعی را علیه فعالان سیاسی و بویژه کمونیست ها آغاز کرده است و چریکها را متهم می کند که از شرکت ها، گله داران و سیاستمداران محلی بوِیژه در دوران انتخابات بعنوان پول برای انقلاب می گیرند و زمانی که کارفرمایان محلی از پرداخت مالیات خوداری میکنند اموال و تجهیزات آنها را تخریب میکنند. به گفته مقامات ارتش، چریک های شاخه نظامی حزب کمونیست و دیگر مبارزان سالیانه دو میلیارد پزو (معادل 33.5 میلیون یورو ) از این طریق جمع آوری میکنند. همچنین مقامات دولت چریکها را متهم میکنند که برای جذب نیروهای جدید در صفوف خود به روستائیان کمک می کنند. این مسئله طبیعی است. در واقع اگر مردم به صفوف مبارزان کمونیست می پیوندند بدلیل نارضایتی از رئیس جمهور و سیاستی است که دنبال میکند!

 .  https://humanite.fr/asie-du-sud-est-duterte-nourrit-la-guerilla-philippine-646775

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده