آقای روحانی هفته گذشته در یک اظهار نظر کوتاه از انتقال واحدهای اقتصادی بنام اصل 44 از "دولت بی‌تفنگ به دولت با تفنگ" سخن گفت. منظور ایشان از این سخنان روشن است و اشاره به فعالیت‌های اقتصادی سپاه پاسداران دارد که امروز به یکی از مدعیان سیاست و اقتصاد و حکومت در ایران تبدیل شده است و حتی سازمان امنیت و اطلاعات موازی دولت به راه انداخته است، سازمانی که همین امروز مدیر کانال تلگرامی وزیر اطلاعات کشور را در بازداشت خود گرفته است. این در حالیست که هم در میان فرماندهان و به ویژه در میان بدنه سپاه با آلوده شدن آن به فعالیت اقتصادی مخالفت‌های سنگین وجود دارد که خود‌ می‌تواند زمینه برخوردهای داخلی جدی در آینده درون سپاه شود که خود عامل به خطر افتادن امنیت کشور خواهد بود. نمونه‌ای از این اختلاف‌ها در انتخابات اخیر آشکار شد چنانکه رای ابراهیم رئیسی در صندوق مستقر در نیروهای سپاه در شهرک لویزان 300 و رای روحانی 700 بود. در شهرستان‌ها نیز مثلا از صندوق رای گیری مستقر در تیپ ۴۸ فتح سپاه پاسداران در استان کهگیلویه و بویراحمد ۱۲۷ رای آقای روحانی و ۴۷ رای برای آقای رئیسی بیرون آمده است. بنابراین سیاست‌ها و آلودگی‌های بخشی از فرماندهان سپاه در میان نیروهای خود سپاه نیز با مخالفت‌های جدی روبروست.

باز گردیم به سخنان آقای روحانی درباره فعالیت‌های اقتصادی سپاه که با واکنش سردار جعفری فرمانده کل سپاه روبرو شده است. فرمانده سپاه بجای پذیرش تقصیر و اینکه سپاه از فعالیت اصلی خود خارج شده و اعلام اینکه سپاه دیگر در کارهای اقتصادی دخالت‌ نمی‌کند طلبکار مردم شده است و‌ می‌گوید: "ما به درخواست دولت‌ها و با اصرار آن‌ها و بدون اینکه حتی دولت، به بسیاری از تعهدات خود در قبال سپاه عمل کند، وارد عرصه سازندگی شدیم." اما در چند جمله بعد‌ می‌گوید : "اراده سپاه و بسیج بر این است که همانطور که در تأمین امنیت ملت ایران نقش آفرین است، به هر شکل ممکن و درحد توان در مسیر سازندگی کشور، جبران ناکارآمدی موجود، بهبود معیشت و کاهش آلام اقتصادی مردم، باز هم به دولت کمک کند." بعبارت دیگر فرماندهان سپاه حاضر نیستند از فعالیت اقتصادی و چنگ انداختن بر روی اموال ملی و دلالی و کارچاق کنی و فروختن پیمانکاری‌ها دست بردارند.

سردار جعفری در همین سخنرانی ادعا‌ می‌کند که "سپاه فعالیت اقتصادی و انتفاعی نمی‌کند" آن هم در شرایطی که هنوز چند هفته نیست که یکی از سرداران سپاه به اتهام هزاران میلیارد تومان اختلاس در پروژه‌های اقتصادی سپاه بازداشت شده و در واقع به جایی امن انتقال یافته که دولت و قوه قضائیه نتوانند از وی بازجویی کنند و دامنه فعالیت‌های اقتصادی "غیرانتفاعی" سپاه روشن شود.

اما شاه بیت سخنان سردار جعفری آنجا بود که گفت ما در سپاه "صاحب تفنگ که سهل است، صاحب موشک‌های دشمن شکن هستیم". بعبارت دیگر فرمانده سپاه موشک‌ها را نه متعلق به ملت ایران بلکه متعلق به خودش‌ می‌داند. یعنی این موشک‌ها پشتوانه فعالیت اقتصادی سپاه هستند. این دقیقا همان خطریست که آقای روحانی نسبت به آن هشدار‌ می‌دهد. یک نهاد نظامی- اقتصادی که به هیچکس پاسخگو نیست و نه تنها تفنگ دارد بلکه موشک هم دارد و فردا ممکن است این موشک را برای حفظ منافع اقتصادی بخشی از گردانندگان خود بکار گیرد. همانطور که در جریان گشایش "فرودگاه امام خمینی" در تهران در آخرین  روزهای دولت خاتمی سپاه با اشغال نظامی باند فرودگاه و به پرواز در آوردن هواپیماهای نظامی تهدید کرد اگر قرارداد فرودگاه به سپاه واگذار نشود هر هواپیمای سرنشین دار را که وارد این فرودگاه شود سرنگون خواهد کرد.

ساختار سپاه امروز عبارتست از یک تعداد سردار که اینها مدیر عامل و اعضای هیئت مدیره یک سلسله شرکت‌های تجاری و خصوصی و حکومتی و مشابه آنها هستند که مجموعه آنها یک بنیاد اقتصادی را تشکیل داده‌اند. این بنیاد اقتصادی بصورت یک حزب سیاسی عمل‌ می‌کند تا در عرصه قدرت سیاسی منافع این بنیاد اقتصادی حفظ شود و در عین حال دارای یک بازوی مسلح است که چماق و باتوم و تفنگ، تانک و نفربر و هواپیما در اختیار دارد. این کنسرسیوم اقتصادی - سیاسی - نظامی که سپاه امروز را تشکیل‌ می‌دهد‌ می‌خواهد سیاست داخلی و خارجی کشور را تعیین کند. کنسرسیومی که بصورت یکپارچه عمل‌ می‌کند و بازوهای مختلف آن در پیوند با همدیگر منافع کل آن را حفظ‌ می‌کنند.  هر جا منافع اقتصادی این کنسرسیوم به خطر بیفتد شاخه نظامی اش را روانه میدان‌ می‌کند. اگر بحث قرارداد فرودگاه در میان باشد هواپیما به آسمان‌ می‌فرستد. وقتی پای نمایشگاه 800 میلیاردی در میان باشد پاسبان و تفنگدار را روانه‌ می‌کند. جنبش مردم در خیابان‌ها باشد بسیج و چماقدار و لباس شخصی به میدان‌ می‌فرستد.

این قدرت اقتصادی، قدرت نظامی و سیاسی را تولید‌ می‌کند. یعنی اکنون دیگر ما در آن روندی قرار نداریم که در دهه هفتاد و نیمه نخست دهه هشتاد طی شد و نیروهای نظامی به اتکا موقعیت نظامی خود و بند و بست‌هایی که با بیت رهبر داشتند توانستند قدرت اقتصادی را کسب کنند. اکنون این قدرت اقتصادی خود یک قدرت مستقل است که براساس دینامیسم و محرکه‌های درونی خود پیش‌ می‌رود. یعنی این قدرت اقتصادی نه تنها خود را بازتولید‌ می‌کند، بلکه‌ می‌تواند نیروی نظامی و سیاسی خود را نیز تولید و بازتولید کند. از سوی دیگر همه اینها با مخالفت‌های جدی درون سپاه نیز روبروست که در شرایط معین‌ می‌تواند موجب رویارویی در کشور نیز بشود. در این شرایط خارج کردن از فعالیت‌های اقتصادی به معنای تضمین امنیت ملی است.

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده