حسین فریدون، برادر حسن روحانی، پس از زمینه سازی‌های طولانی راست حکومتی سرانجام بازداشت و سپس با قرار وثیقه آزاد شد. بازداشت فریدون از یکسو با جنگ قدرتی که بر سر جانشینی رهبر در جریان است ارتباط دارد و از سوی دیگر با ترکیب کابینه و این دو مسئله از هم جدا نیست. راست افراطی حکومتی در زمینه ترکیب کابینه با دو گرایش متضاد روبروست. از یکسو‌ می‌خواهد نیروهای خود را که برای مردم ناشناخته هستند در کابینه نفوذ دهد و آن را از درون ناکارآمد سازد و تخریب کند. از سوی دیگر‌ نمی‌خواهد عناصر معتدل راست وارد کابینه شوند. بازداشت حسین فریدون از یکسو پیامی است به حسن روحانی که باید از نیروهای وابسته به راست‌های افراطی و جمنا و نزدیکان ابراهیم رئیسی در کابینه بهره گیرد و از سوی دیگر پیامی است به اصولگرایان معتدل که در کابینه حسن روحانی مشارکت نکنند.

در شرایطی که مبهم بودن آینده رهبر کنونی سطح تنش ها را در کشور فوق العاده افزایش داده است، تشکیل یک دولت ائتلافی از معتدلین جناح راست و طرفداران اصلاحات و اعتدال بخت حسن روحانی را برای تفاهم بر سر رهبری او در شرایط پس از آقای خامنه‌ای افزایش خواهد داد و افراطیون راست نگران همین چشم اندازند. سخنان متفاوت میرسلیم به عنوان نماینده حزب موتلفه و جدا کردن حساب خود از طرفداران رئیسی و حتی نامه اخیر قالیباف و پیشنهاد تشکیل "نواصولگرایان" با این وضع در ارتباطند.

اگر حسن روحانی موفق به تشکیل یک کابینه ائتلافی شود، در آن صورت درست نقطه مقابل روش سی ساله رهبر جمهوری اسلامی گام برداشته که تا به امروز نتوانسته در انتصاب‌های خود توازنی میان جناح‌ها برقرار کند. حتی یک مقام انتصابی هم وجود ندارد که رهبر از میان طرفداران اصلاحات و اعتدال برگزیده باشد تا بتواند به موضع رهبری لااقل ظاهر "فراجناحی" بدهد. برعکس پافشاری بر حبس و حصر و کنار گذاشتن رهبران پاکدست مورد اعتماد مردم موجب نزول شدید موقعیت وی در جامعه و اهمیت و اثربخشی سخنان وی گردیده است. به همین دلیل است که در همه انتخابات‌ها هر کس که به عنوان نامزد مورد نظر رهبر شناخته‌ می‌شود مردم علیه او رای‌ می‌دهند.

نه تنها خود او بلکه منصوبین او نیز به همین درد دچارند. امروز فاسدترین و جناحی ترین قوه کشور که در واقع باید پاک ترین و غیرجناحی ترین قوه باشد، قوه قضائیه است. رئیس قوه قضائیه در شرایطی خود را نامزد رهبری میداند که حتی یک مقام در قوه قضائیه به طرفداران اصلاحات و اعتدال شهرت ندارد. به همین دلیل موقعیت او در میان مردم حتی از موقعیت رهبر کنونی نیز ضعیف تر است.  مردم‌ می‌بینند که روش رهبر و منصوبین و نهادهای زیر نظر او با کوششی که حسن روحانی برای تشکیل یک کابینه ائتلافی با حضور اصولگرایان و حتی بخشی از افراطیون‌‌ می‌کند در تضاد کامل قرار دارد.

جناح راست حکومتی نشان داده، جایی که پای منافع و قدرت آن در میان باشد، منافع ملت و حتی "نظام" هم برایش کمترین اهمیتی ندارد و تا مرز فروپاشی کشور و استقبال از حمله خارجی هم حاضر است پیش رود. در این شرایط اگر حسن روحانی بتواند یک کابینه وسیع ائتلافی تشکیل دهد نشاندهنده آن است که وی ظرفیت رهبری آینده کشور را نیز دارد. ملاقات اخیر حسن روحانی با فرماندهان سپاه نیز اگر حاصل  تفاهمی حتی کمرنگ در همین جهت باشد یا به تفاهمی نسبتا پایدار بیانجامد نشانه دیگری از توان و ظرفیت‌های سیاسی و رهبری روحانی است که با افرادی ناکارآمد و طرد شده از سوی مردم از نوع ابراهیم رئیسی یا آملی لاریجانی قابل مقایسه نیست.

به این ترتیب مسئله ترکیب کابینه به نوعی با مسئله رهبری آینده گره خورده است و تناقض و وحشت جناح راست که به واکنش‌هایی از نوع بازداشت حسین فریدون‌ می‌انجامد از اینروست. با این هدف و تصور که اگر نمی توان وجهه مردمی و ظرفیت سیاسی حسن روحانی را برای رهبری زیر سوال برد پس باید سلامت شخصیتی او را خدشه دار کرد. همه اینها ضرورت تاختن به حسن روحانی را در دوران آینده دوچندان‌ می‌کند و رسانه های دست راستی و قوه قضائیه در این میان نقش اصلی را خواهند داشت.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده