این تفسیر پاسخی است به بیانیه مشترک "کرن" رئیس جمهور اتریش و "زیگمار گابریل" وزیرخارجه آلمان. دو سیاستمدار مذکور در واکنش به مصوبه سنای امریکا مبنی بر تشدید تحریم ها علیه روسیه و نیز تهدید ضمنی موسسات اروپائی که هرگاه مددکار اجرای طرح های روسیه برای تحقق " نورد استریم 2" و رساندن گاز مایع از روسیه به اروپا باشند، تنبیه خواهند شد.

حالا قرار است تحریم های امریکا علیه روسیه گریبان آن موسسات اروپائی را هم بگیرد که دست در کار واردات گاز و نفت از روسیه هستند. اینجاست که ناگهان جیغ و داد صدر اعظم مرکل و گابریل وزیر خارجه به هوا میرود.

مثل این که  گویا آنها تازه بعد از تصمیمی که سنای امریکا گرفته  متوجه شده اند که سیاست  تجاوز کارانه تحریم ها علیه روسیه برخلاف منافع اروپا و در واقع فقط در خدمت منافع امریکا برای بیرون راندن یک رقیب نامطلوب از بازار  فروش گاز است. 

این خشمی که دولت آلمان حالا به آن تظاهر می کند مطلقا باورکردنی نیست. زیرا خانم مرکل از همان آغاز به تمام این ربط و رابطه های توی در تو واقف بوده است. با وجود این  خانم مرکل  بعنوان مجری مطیع خواست های واشنگتن  به پذیرفتن تحریم ها تن داد.

شرکت اروپا در تحریم ها از همان آغاز در خدمت علائق کنسرن های امریکائی بود. تمام استدلال های سیاسی برای اِعمال تحریم ها صرفا دست آویز بودند. زیرا بهانه تمام تحریم ها علیه روسیه    نقض قوانین بین المللی بود، در حالی که خود تحریم کنندگان نیز در جائی دیگر در نقض قوانین بین المللی سهیم بودند.

نمونه روشن آن خاورمیانه است: ارتش آلمان هم با نقض قوانین بین المللی در بمباران سوریه دستیاری می کند. یا در خلیج (فارس) به دیکتاتورهائی که گردن می زنند پاداش می دهد، برایشان اسلحه صادر می کند، یا برنامه آموزشی برای سربازانشان می گذارد، گرچه می داند که این کشور با زیر پا نهادن قوانین بین المللی به یمن تجاوز کرده است.

واضح است که  هدف دولت آلمان در درجه اول به کرسی نشاندن علائق امریکا نبوده است. روشن است که  جاه طلبی های ژئوپلیتیک  خود این دولت هم نقش بازی می کند، - تا حد تحقق این رؤیا که  بتواند در مرزهای روسیه به نقش ژاندارم و تثبیت این نقش دست یابد.

وقت آنست که به تحریم های بسیار خطرناک و به سیاست گسترش درگیری با روسیه خاتمه داده شود. رفتار آن کسی که برای حفظ علائق صنایع نفت و گاز امریکا امنیت مردم آلمان و اروپا را به بازی می گیرد و روی به تهدید قدرت اتمی روسیه می آورد و به صف آرائی نظامی در برابر آن می پردازد، رفتاری است عاری از مسئولیت.  

ما به یک سیاست خارجی اروپائی مستقل و صلحجویانه نیاز داریم. نه شرائط بی پروای کنسرن های امریکائی و اروپائی و نه گسترش  تسلیحات اتحادیه اروپا و نه  سیاست وخامت افزائی که دولت آلمان و کمیسیون اروپا قصد اجرای آن را دارند، هیچ کدام  به آرامش ضروری و به صلحی که مورد نیاز مبرم اروپاست نخواهد انجامید.

  باید با استفاده از خشم غیر قابل قبول مرکل و گابریل کل سیاست تحریم ها علیه روسیه را مورد سؤال قرار داد. این بسود همه خواهد بود. سودی خواهد بود برای بسیاران و نه برای اندک شماری!

https://www.jungewelt.de/artikel/312584.geheuchelte-emp%C3%B6rung.html?print=1

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده