اگر منظور از امنیت کشور کودتا کردن علیه رای مردم نباشد، بلکه امنیت و آرامش واقعی مردم و جامعه باشد که حق با ایشان است و واقعا هم بسیار مهم است. ولی باید دید این امنیت را چه کسانی به خطر انداخته و مردم به چه کسانی سیلی زده اند. رهبر در اینصورت بجای شعار دادن درباره امنیت مردم و سیلی خوردن باید نگاهی به خود و اطراف خود‌ می‌کرد و به پرسش‌هایی که هیچ خبرنگاری اجازه طرح آن را ندارد پاسخ‌ می‌داد. خبرنگاران حتما از ایشان می پرسیدند چه کسانی احمدی نژاد را در سال 84 بر سر کار آوردند؟ چه کسانی برای حفظ او در سال 88 کودتا کردند؟ چه کسانی کشور را به زیر تحریم و فصل هفتم منشور سازمان ملل که سرنوشت مشابه عراق و لیبی را برای ما تدارک‌ می‌دید کشاندند؟ چه کسانی از آن دولت حمایت کردند و آن را از صدر مشروطه تا به امروز بی‌نظیر خواندند؟ چه کسانی سعید جلیلی را با آن سطح دانش و سواد و درایت در راس امنیت ملی کشور قرار دادند و مامور مذاکرات هسته‌ای کردند؟ کسی که حتی آقای ولایتی مشاور سیاست خارجی رهبر هم او را بی‌کفایت و خطابه خوان لقب داد؟ چه کسانی طرد شدگان مردم درانتخابات مجلس خبرگان را همچنان در راس نهادهای زیر مجموعه بیت رهبری حفظ کردند و از آنها ستایش کردند؟

حق با آقای خامنه‌ای است. مردم به کسانی که با امنیت آنها بازی کنند سیلی‌ می‌زنند همانطور که در سال 88 و 92 به کسانی که قصد برهم زدن امنیت آنها را داشتند سیلی زدند. ولی منظور آقای خامنه‌ای از امنیت، آن امنیت حاصل از آگاهی و شناخت و رای مردم و وحدت ملی نیست. امنیتی پادگانی است که سپاه و بسیج علیه مردم قرار است آن را برقرار کنند. آن سیلی‌هایی نیست که از مردم بابت حفظ امنیت خورده اند، آن سیلی‌هایی است که‌ می‌خواهند به مردم بزنند و امنیت آنها را بار دیگر با روی کار آوردن امثال رئیسی ها، قالیباف‌ها و جلیلی‌ها به خطر بیاندازند.

آقای خامنه ای که حالا خیالش از جانب هاشمی رفسنجانی راحت شده است، دراین انتخابات از "حق الناس" چیزی نمی گوید، بلکه از "حق السیلی" می گوید!

آقای خامنه‌ای در همین سخنرانی گفت: "نامزدها در وعده‌های خود این نکات را حتماً رعایت کنند: یکی «مسائل اقتصادی» است؛ حتماً توجه کنند و قاطعانه بگویند که می‌خواهند برای اقتصاد کشور تلاش کنند و معیشت مردم در درجه‌ی اول اهمیت است".

بالاخره معلوم نشد معیشت مردم در درجه اول اهمیت است یا امنیت مردم؟ اگر امنیت است پس چرا از اینکه در مناظره‌های تلویزیونی درباره امنیت مردم سخن گفته شد ناراحت هستید و آنها را نهی و خط قرمز اعلام کرده اید؟ بگذارید درباره امنیت صحبت شود و مردم بفهمند چه بلایی بر امنیت آنها در دولت قبلی مورد حمایت شما آمد. ولی نکته قابل توجه در همین سخنان آقای خامنه‌ای آن است که‌ نمی‌گوید نامزدها درباره معیشت مردم "برنامه" بدهند،‌ می‌گوید "وعده" بدهند! یعنی ایشان در حمایت و دفاع از وعده‌های پوچ نامزدهای به اصطلاح اصولگرا وارد میدان شده است. در اینصورت آقای خامنه‌ای چرا از این نامزدها که همگی در ارکان قدرت و حکومت بودند‌ نمی‌پرسد و نپرسید: شما اگر برای بهبود وضع اقتصاد کشور و معیشت مردم طرح و برنامه داشتید چرا در این چهار سال برنامه‌های مشعشع تان را به آقای روحانی ندادید تا ایشان در نظر بگیرد و اجرا کند؟ همه‌ می‌دانند که دولت روحانی و وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های مختلف آن از ابتدای روی کار آمدن و در همین سال‌های اخیر بارها از کارشناسان و اقتصاددانان کشور حتی برخی اقتصاددانان مارکسیست بطور خصوصی و عمومی دعوت کرد که اگر نقد یا طرح و نظر برنامه‌ای برای بهبود اوضاع کشور در اختیار دارند آن را ارائه بدهند. اگر یکی از این آقایان رئیسی و قالیباف و میرسلیم‌ مانند این همه اقتصادان و کارشناس دلسوز می‌آمد و به دولت و نهاد مسئولی‌ می‌گفت من طرح یا برنامه‌ای دارم که وضع مردم را دراین یا آن عرصه بهبود‌ می‌دهد دولت‌ می‌گفت: نخیر! من‌ می‌خواهم که وضع مردم خراب شود؟ این آقایان اگر برنامه‌ای برای کشور داشتند و آن را در جیب خود نگه داشتند و به دولت ارائه ندادند که خیانت کردند به مردم و کشور خودشان. و اگر برنامه‌ای نداشتند و ندارند چرا اکنون به مردم وعده‌های پوچ و دروغ‌ می‌دهند و کاسه کوزه‌های رهبری 30 سال گذشته را سر دولت روحانی‌ می‌شکنند؟ آنها به کنار، خود رهبر با این همه دخالت‌های بیجا و مخربی که در ریز و درشت امور کشور‌ می‌کند، چرا دعوت نکرد تا این آقایانی که اکنون هر یک مدعی معجزه اقتصادی و رفاه و اشتغال و فقرزدایی و بهبود معیشت مردم شده‌اند در این چهار سال برنامه هایشان را به بیت رهبری ارائه دهند یا در اختیار دولت روحانی بگذارد؟ این چه جور رهبری بی‌خاصیت و بی‌کفایتی است که نتوانست جلوی این فاجعه‌ای را که مدعی هستند حسن روحانی در چهار سال بوجود آورده بگیرد؟ 

مشکل آقای خامنه‌ای و آنها که دور و بر وی را گرفته اند آن است که فقط به قول خودشان نگران "دوگانه" بودن قدرت‌ اند. قدرت دیگری در کشور نباید باشد که در کنار آن ضعف های ایشان آشکار شود. حتی این اندازه روشن بینی و واقع بینی ندارند که بپذیرند وقتی خود لایق و کارآمد نیست، وجود یک رئیس جمهور کارآمد نه فقط برای کشور، حتی برای شخص رهبر بهتر از یک رئیس جمهور مخرب و نالایق است. توطئه‌هایی که علیه همه روسای جمهور منتخب و همه شخصیت‌های سیاسی کارآمد و مستقل اندیش‌ می‌شود ناشی از ترکیب این سه عامل قدرت طلبی، نالایقی و ناروشن بینی است که متاسفانه همگی در یک فرد جمع شده است.

 تلگرام راه توده :

https://telegram.me/rahetudeh