البته حکومت و کسانی که آقای رئیسی را جلو انداخته اند، هم برای معیشت و هم برای آزادی، برنامه و "راه حل" ‌دارند. این راه حل هم پاک کردن صورت مسئله و فرار به جلو در سمت ایجاد بحران‌های بین‌المللی و تنش فزایی است. اینان تصور‌ می‌کنند که :

1- با ایجاد بحران و خطر جنگ در منطقه بهای نفت افزایش پیدا‌ می‌کند و بنابراین‌ می‌توانند بخشی از وعده‌های خود به مردم درباره یارانه و کارانه و غیره را به حساب پول نفت برآورده کنند.

2- با ایجاد جنجال و بحران جهانی و بدست گرفتن پرچم مبارزه با امریکا موقعیت خود را نزد افکار عمومی منطقه بهبود‌ می‌بخشند و دست بالاتری نسبت به رقبای خود در عربستان و یمن و قطر و غیره پیدا‌ می‌کنند.

3- با بحران و ایجاد فضای جنگی‌ می‌توانند به سمت تولید سلاح اتمی بروند و نظامیان دوباره دست بالا را در سیاست ایران پیدا کنند.

4- بحران جنگی به خواست حقوق مردم و آزادی‌های مدنی و منشور شهروندی و اجرای قانون اساسی خاتمه خواهد داد و هرکس را که از آزادی سخن گوید‌ می‌توانند سرکوب کنند.

5- در شرایط بحران سخن گفتن از معیشت مردم نیز ناممکن‌ می‌شود و همان رفتاری را که در دوران احمدی نژاد با نمایندگان معلمان و کارگران و پرستاران و دیگر قشرهای زحمتکش جامعه انجام دادند که برخی از آنها هنوز هم در زندان هستند تکرار کنند.

6 - بالاخره گناه بحران را به گردن نارسایی‌های برجام و مذاکره کنندگان اتمی و دولت حسن روحانی‌ ‌اندازند و روحانی را هم به سرنوشت موسوی و خاتمی دچار‌ ‌کنند.

آنها که پشت سر ابراهیم رئیسی قرار گرفته و سیاست تنش زایی در منطقه را‌ می‌خواهند پیش ببرند بر روی دو عامل حساب‌ می‌کنند. عامل نخست پیروزی دونالد ترامپ در ایالات متحده است. بنظر آنان ترامپ به لحاظ افکار عمومی بین‌المللی در موقعیت نامناسبی قرار دارد و‌ نمی‌تواند به ایران ضربه وارد کند. رسانه‌های جهانی علیه او هستند و متحدان اروپایی در مقابل او. در این شرایط برای جمهوری اسلامی امکان بحران سازی و دست یافتن به سلاح اتمی و خفه کردن مسائل داخلی و رها شدن از شر هواداران اصلاحات و تحولات و خواست‌های مردم یک بار برای همیشه فراهم خواهد شد.

این حساب البته اشتباه است. زیرا از یکسو ترامپ خود بدنبال بحران سازی در حول و حوش ایران است تا جریان نفت را به اروپا و چین دچار اختلال کند. بنابراین اروپا به همان اندازه که در پیشگیری از بحرانی که جریان نفت را به خطر اندازد ذینفع است، در سرکوب سریع و در هم شکستن هر کشوری که عامل بحران باشد نیز ذینفع است. از سوی دیگر رسانه‌های جهانی تا زمانی علیه ترامپ هستند که او نخواهد در مسائل جهانی دخالت کند. همین رسانه‌ها که تا دیروز ترامپ را "دلقک"‌ لقب‌ می‌دانند بلافاصله پس از حمله او به سوریه وی را سیاستمدار "اخلاق گرا" که اراده کرده "رهبری جهان آزاد" را برعهده گیرد نام نهادند. قطعا درگیری یا حمله امریکا به ایران به احیای موقعیت ترامپ در نزد رسانه‌ها و با پشتیبانی قاطع رسانه‌های جهانی روبرو خواهد گردید.

عامل دومی که طرفداران به پیروزی رساندن ابراهیم رئیسی در ایجاد بحران منطقه‌ای و بین‌المللی روی آن حساب‌ می‌کنند پشتیبانی و حمایت روسیه است که این هم به کلی اشتباه است. روسیه تنها در شرایطی‌ می‌تواند از ایران حمایت کند که یک دیپلماسی مدبرانه در ایران حاکم باشد. واگرنه در زمان بیانیه خوانی‌های سعید جلیلی از ایران حمایت‌ می‌کرد، همانطور که در دوران احمدی نژاد هیچگونه حمایتی نکرد و‌ نمی‌توانست حمایت کند و کار به جایی رسید که برخلاف تخیلات رهبران جمهوری اسلامی حتی به قطعنامه تحریم ایران رای مخالف نداد. امکان حمایت روسیه از ایران تنها در دوران روحانی و بدلیل یک دیپلماسی فعال و صلحجویانه ممکن شد. بنابراین تصور اینکه روسیه خطر یک درگیری یا جنگ جهانی با امریکا و اروپا را در شرایط یک دیپلماسی ماجراجویانه و تهاجمی از سوی ایران خواهد پذیرفت اشتباه محض است.

با وجود همه جنجالی که حکومت و صدا و سیما و دست‌های پشت ابراهیم رئیسی درباره محرومان و معیشت مردم‌ می‌کنند، تنها چیزی که برای آنها اهمیت ندارد همین محرومان و معیشت مردم است. آنان در پشت معیشت مردم پنهان شده‌اند تا طرح‌های خطرناک خود برای ایران و منطقه و صلح جهانی را پیاده کنند. موضوع انتخابات 29 اردیبهشت بیش و پیش از هر چیز صلح، ثبات، و آینده ایران است. معیشت و آزادی مردم به این صلح و ثبات بستگی دارد.

 تلگرام راه توده :

https://telegram.me/rahetudeh