15 اکتبر سال 1987 "توماس سانکارا" رئیس جمهور بورکینافاسو در پایتخت این کشور به همراه 12 تن از اطرافیانش ترور شد. عامل ترور یکی از فرماندهان نظامی ارتش بود. او قربانی 37 ساله یک جهش و یک نگاه انقلابی نسبت به میهنش بود. او می خواست "لومبا"ی دیگر باشد برای نجات افریقا از فقر و غارت و اتفاقا سرنوشت او را هم پیدا کرد.

ترور وی ادامه کشتار رهبران انقلابی قاره افریقا  "پاتریس لومومبا" در گنگو، "آمیلکارکابرال" در گینه بیسائو، "روبن ام  نئوبه"  در کامرون و  "مهدی بن بارکا" در مراکش و ... بود. ترور وی نه تنها بورکینافاسو بلکه تمام قاره افریقا را در غم فرو برد. از زمان جنبش استقلال افریقا هرگز ثبات سیاسی را تجربه نکرده و رژیم های نظامی و غیر نظامی کم و بیش در منطقه حاکم بودند اند.

در سال 1982 "درآاوگو" که یک پزشک ارتشی بود در بورکینافاسو" به قدرت رسید. نیروی های  انقلابی به اردوگاه انقلابیون ارتش پیوستند و "توماس سانکارا" را به نخست وزیری بورکینافاسو رساندند. شور انقلابی توماس سانکارا برای تغییرات و بویژه دیدار وی با معمر قذافی رهبر وقت لیبی با واکنش تند کاخ الیزه و مقامات فرانسه روبرو شد.

بلافاصله به دستور فرانسوا میتران رئیس جمهور وقت فرانسه یک دیپلمات فرانسوی بنام "گی پن" به   بورکینافاسو اعزام شد. توماس سانکارا بازداشت شد و این بازداشت زمینه ساز قیام مردم و همراهی ارتش با این قیام شد.

4 اوت سال 1983 کماندوهای پادگان "پو" با حمایت غیر نظامیان پایتخت را تصرف کردند  و توماس سانکارا بعنوان رئیس جمهور قدرت را بدست گرفت. او که تجربه تلخ قیام گذشته را داشت بلافاصله مردم را برای تشکیل کمیته های دفاع از انقلاب دعوت کرد. این اغاز یک تجربه انقلابی البته کوتاه زمان و هیجان انگیز در تاریخ بورکینافاسو بود. تجربه ای که از تمایل عمیق به استقلال سرچشمه می گرفت.

سانکارا از صلح،عدالت اجتماعی، برابری حقوق مردان و زنان و باز سازی محیط زیست دفاع می کرد و سیاستی ضد امپریالیستی را پیش گرفت و تنها در عرض چهار سال موفق شد تغییرات مهم زیر ساختی در کشور را عملی سازد. بورگینافاسو برای نخستین بار به خود کفائی مواد غذایی رسید.  او توانست با یک رفرم ارضی روستائیان را صاحب زمین کرده و دست زمینداران بزرگ را از روستاها کوتاه کند. آموزش کار جمعی در کشور آغاز شد. سیستم اداری تغییر کرد و ارتش از طریق کار تولیدی وهمکاری با مردم نوسازی شد. شعار او خطاب به ارتش چنین بود: "بدون آموزش میهن پرستانه یک سرباز فقط یک جنایتکار بالقوه است!) .

سانکارا می خواست بورگینافاسو را از وابستگی نجات بدهد و می گفت: "ما نمی توانیم بدهی خود را به آنها که مغروضشان هستیم پرداخت کنیم. من مطمن هستم که آنها از گرسنگی نمی میرند، اما من مطمئن هستم که اگر ما بدهی خود را بپردازیم از گرسنگی خواهیم مرد"

در ژوئیه سال 1987 گفت: "ما باید در افریقا تولید کنیم و تولیدات خود را در افریقا مصرف کنیم. باید تولید را گسترش دهیم و برای پشتیبانی از تولیدات خودمان از مسئولان میخواهم لباس های  سنتی که از نخ  پنبه ساخته شده را بپوشند.. 

در سال 1983  دادگاه انقلابی برای محاکمه  سیاستمداران  متهم به اختلاس در بودجه عمومی و فساد اداری آغاز شد . مجازات ها اعدام نبود بلکه باز پرداخت پول های چپاول شده، سلب مسئولیت و تعلیق آنها از کار بود.

سانکارا در برنامه های آموزشی، باز سازی محیط زیست، کشاورزی، اصلاحات دولتی، فرهنگ و توانمند سازی زنان و جوانان نقش بزرگی داشت. برنامه ها به سرعت و علیرغم برخی اختلاف نظر ها با اتحادیه ها و کمیته های انقلاب پیش می رفت.  در صحنه بین المللی سانکارا بعنوان صدای مردم افریقا شهرت داشت. او تبدیل به صدای مردم ستمدیده افریقا شده بود.

سانکارا مردی صادق و درعین حال مصمم به تحولات دمکراتیک بود. در پائیز سال 1986 زمانی که میتران با سانکارا در بورکینافاسو دیدار کرد، سانکارا در مقابل دوربین های از آپارتاید در افریقای چنوبی به شدت انتقاد کرد. میتران که به سوسیالیستی قدیمی شهرت داشت خود را در کنار یک شخصیت انقلابی دید. سپس فعالیت شبکه های جاسوسی و امنیتی  فرانسوی و فرانسه زبانها در افریقا برای از بین بردن سانکارا تشدید شد.

دومینیک جوزف مسئول حزب کمونیست فرانسه در امور سیاسی قاره افریقا میگوید : "30 سال پس از ترور توماس سانکارا قدرت های امپریالیستی قدرت سیاسی ، اقتصادی و نظامی خود را در افریقا تشدید کردند .

.https://www.humanite.fr/burkina-faso-thomas-sankara-la-possibilite-dune-afrique-emancipee-643588.

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده