به مناسبت صد سالگی انقلاب سوسیالیستی اکتبر، رژه نظامی ارتش سرخ که در سال 1941 برگزار شده بود، توسط ارتش روسیه باز سازی و در میدان سرخ اجرا شد. مخالفان استراتژی ما در ایالات متحده آمریکا، از طرف کاخ سفید و مطبوعات این کشور، اعلام کردند:« صد سالگی اکتبر، کشتار صد میلیون نفر توسط کمونیستها».(1)

منظور اشاره به همان رقم صد میلیون نفر، در جنگ های داخلی کشور شورا ها( 2) و آمار های خیالی کتاب های ضد شوروی، از جمله «الکساندر سولژنیستین» است که رقم کشته شدن «دهها میلیون نفر» در اتحاد شوروی را اعلام کرده است. لابد این آمار شامل سربازان آمریکایی که در جنگ ویتنام و کره کشته شدند و سربازان اشغالگر آلمان نازی و همدستان شان در جنگ دوم جهانی نیز هست و شاید «کشتار صد میلیونی کمونیست ها»!

مسلما از طرف وزارت امور خارجه آمریکا کسی پاسخگوی این ارقام جعلی نیست. به نظر می رسد «رقم صد میلیون قربانی در یکصد سال، در تطابق یکدیگر می باشند»!

پس از فروپاشی بلوک شرق و اصلاحات در جمهوری های اتحاد شوروی سابق و تبدیل به کشور های نو بنیاد«دمکرات»، خصوصا از سال 1993 به بعد، در جهان عصر جدیدی به وجود آمد. آن زمان متفکر آمریکایی، ف. فوکوما اعلام کرد، مشخصا شرایط تغییر کرده است و سیاره ما به سوی لیبرال دموکراسی حرکت خواهد کرد و آرام خواهد شد.

بنا براین، منطقی خواهد بود تا گذشته لیبرال دمکراسی را پس از یک چهارم قرن، مورد باز بینی قرار دهیم. اجازه دهید حدس بزنیم تا با آمار، به قربانیان دمکراسی های نوین پی ببریم:

صد نفر، یک هزار نفر، ده هزار نفر...

ما، مانند کاخ سفید سوال ها را بی جواب نخواهیم گذاشت. ما به وجدان خود مراجعه می کنیم و آنچه اتفاق افتاده است را مورد بازبینی قرار خواهیم داد.

در جنگ های یوگسلاوی متلاشی شده، که دمکرات های غربی عامل آن بودند، بیش از 100 هزار انسان کشته شد. در جنگ هایی که در سرزمین عراق، غربی ها به راه انداختند رقمی بین 110 تا 460 هزار نفر کشته تخمین زده شده است. بنا بر گزارش "لانست"، قدیمی ترین مجله پزشگی، این رقم بین 600 هزار تا 1.2 میلیون نفر تا سال 2006 بوده است. 10 سال پس از تهاجم آمریکا و متحدین غربی به عراق، نوبت به داعش رسید که رقم قربانیان ایدئولوژی لیبرال دموکرات ها، می تواند تا به دو برابر اضافه شده باشد.

طبق گزارش ها از سال 2001 دمکرات های غربی، تا اواسط سال 2016 توانستند حدود 111 هزار نفر از شهروندان افغانستان را قربانی کنند.

با حمله نظامی منادیان غربی آزادی و دمکراسی، در سال 2011 به کشور لیبی 25 هزار نفر کشته شده اند که اگر ادامه کشتار ها را در اثر جنگ های داخلی در نظر بگیریم ارقام به بیش از دو برابر رسیده اند.

پس از «دمکراتیزه کردن» عراق توسط آمریکا، ارتش داعش مورد حمایت واشنگتن، سال 2013 به سوریه حمله ور شد تا رژیم سکولار این کشور را سرنگون کند. در یورش داعش به سوریه، حد اقل 103 هزار نفر از مردم عادی و بین 70 تا 90 هزار نظامی این کشور کشته شده اند.

تا به حال آمار به دست آمده رقمی از نیم میلیون تا سه میلیون نفری را نشان می دهد که دقیقا در اثر جنگ افروزی های مستقیم دمکرات لیبرال های غربی صورت گرفته است. در عین حال از کشتار نظامیان فرانسوی در سیرالئون و ساحل عاج و یا دیگر کشور های آفریقایی که غربی ها دخالت نظامی آشکار داشته اند آماری به دست نیامده است.

قابل توجه است که کشتار های ناشی از دخالت های غیر مستقیم غربی ها مانند درگیری آذربایجان و ارمنستان، گرجستان و آبخازیا، اوکرایین، مالداوی، یمن، سودان و سومالی، به علت در دسترس نبودن آمار، رقم دقیقی را نمی توان نشان داد. ضمن این که آمار افرادی که در اثر قحطی و گرسنگی، بیماری های واگیر دار و یا افرادی که در زندان ها جان باختند، یا آواره های جنگی که به دنبال سر پناهی بلای غرق شدن در دریا ها را به جان خریدند در لیست ما جای نگرفته اند.

در همین زمینه بزودی بیستم ماه دسامبر فرا می رسد که مصادف است با حمله نظامی آمریکا در سال 1989 تحت عنوان باز گرداندن دمکراسی به کشور کوچک پاناما. در این حمله نظامی 250 نفر غیر نظامی و 500 نفر نظامی پاناما کشته شدند. تجاوز نظامی به کشور پاناما را می توان سرآغاز صدور دمکراسی آمریکایی به دیگر کشور ها دانست.

در مقام مقایسه، آمارهای بالا نشان داد که در ربع قرن گذشته، لیبرال دمکرات های غربی برای تسلط خود بر برخی از کشور های جهان، میلیون ها انسان را قربانی اهداف خود کردند. در حالی که در همین مدت کشورهایی که ایدئولوژی کمونیستی را راهنمای عمل خود قرار داده اند، مانند  جمهوری خلق چین با 1 میلیارد و 380 میلیون، جمهوری خلق ویتنام با 95 میلیون، جمهوری خلق لائوس با 7 میلیون، جمهوری دمکراتیک خلق کره با 25 میلیون و جمهوری کوبا با 11 میلیون نفر جمعیت، یعنی حدود یک چهارم جمعیت جهان،عامل هیچ جنگ و کشتاری در جهان نبوده اند.

هر از چند گاهی خبر گزاری های کره جنوبی و به تبعیت آن خبرگزاری های غربی، برای پیدا کردن قربانیان ایدئولوژی کمونیستی، خبر از اعدام برخی از رهبران جمهوری دمکراتیک خلق کره پخش می کنند و آن را با هزار رنگ در جهان بازتاب می دهند.

حال به درستی این سوال اساسی پیش روی ما است که در قرن بیست و یکم، کدام ایدئولوژی کشنده و خونین است؟ سابقه ایدئولوژی لیبرال دمکرات ها و ایدئولوژی کمونیستی در برابر بشریت قرار دارند و قضاوت در مورد هر دو جای انکار ندارد.

 تاریخ را می توان به دلخواه نوشت اما به دلخواه نمی توان آن را تغییر داد.

1- آلمان نازی در ماه ژوئن سال 1941 با حمله نظامی به اتحاد شوروی، سودای شکست دادن حکومت این کشور و تسلط بر ذخایر عظیم آنرا در سر داشت.در بیست چهارمین سال روز انقلاب اکتبر ارتش سرخ با وجود اشغال بخش های وسیعی از سرزمین های کشور شورا ها، رژه به یاد ماندنی را در میدان سرخ مسکو به نمایش گذاشت. امسال به مناسبت صدسالگی انقلاب اکتبر ارتش روسیه رژه ارتش سرخ در سال 1941 را باز سازی و تکرار کرد.

 2 - بعد از انقلاب سوسیالیستی اکتبر 14 کشور امپریالیستی، با سازمان دادن بخشی از باقی مانده های ارتش تزار، با فرماندهی ژنرال کلچاک و دنکین را به نام گارد سفید، جهت ستیز با انقلاب تشکیل و مسلح کردند. جنگ های داخلی پنج سال ادامه داشت و سر انجام گارد سفید توسط ارتش سرخ سرکوب شد!

https://ria.ru/analytics/20171109/1508414775.html

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetude

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده