از اواسط ماه اکتبر امسال سطح روابط دولت افغانستان با جمهوری خلق چین وارد مرحله جدیدی شد. کابل به عضویت رسمی بانک آسیایی سرمایه گذاری زیربنایی جهانی (بریکس) که مرکز آن در پکن می باشد پذیرفته شد. عضویت کامل افغانستان با حضور رئیس بانکو وزیر دارایی افغانستان در گام اول در باره حمل و نقل و انرژی در پکن به امضا رسید.

تصمیم مقامات افغانستان روند منطقی امضای یادداشت تفاهم سال گذشته این کشور با پکن بود. عضویت افغانستان در بانک آسیایی، توافق بر سر تامین مالی برنامه «یک مدار یک گزینه» پیشنهادی پکن می باشد که راه ارتباطی چین با ایران را هموار می سازد. جا به جایی کالا از این مسیر منجر به افزایش تجارت و بالا رفتن رشد اقتصادی تمامی کشورهای مسیر خواهد شد.

بدون تردید تا زمانی که افغانستان همچنان درگیر حوادث سیاسی و نظامی می باشد، پروژه ها و قراردادهای مختلف به سرانجام نخواهند رسید. در همین رابطه چین در تلاش است تا شرایط گفتگوی دو جانبه جنبش طالبان و کابل را فراهم کند. روز 11 نوامبر هوا چونینگ وزیر امور خارجه چین، جلسه سه جانبه ای را با وزرای خارجه پاکستان و افغانستان در پکن، جهت تامین امنیت منطقه و مبارزه با تروریسم برگزار کرد.

البته واشنگتن آزادی عمل و استقلال رای حکومت افغانستان را بر نمی تابد. ایالات متحده آمریکا حضور در افغانستان را حق خود می داند و با تمام تلاش سعی دارد تا سلطه و اقتدار خود را در این منطقه مستحکم تر کند. روزهای هشتم و نهم نوامبر جلسه سران سازمان نظامی ناتو در بروکسل جهت افزایش نیروهای نظامی در افغانستان برگزار گردید. بر اساس تصویب سران ناتو، قرار است 3 هزار نیروی جدید به افغانستان فرستاده شود. ناتو نیروهای خود را احتمالا از 13 تا 16 هزار نفر در این کشور افزایش خواهد داد. جین استون برگر دبیر کل ناتو می گوید:«دلیل افزایش نیرو در افغانستان خارج شدن این کشور از بن بست می باشد».

حقیقت امر این است که ایالات متحده آمریکا و سازمان نظامی ناتو به جای پیدا کردن راه حل آشتی ملی، همواره در پی گسترش درگیری های افغانستان می باشند. علاوه بر افزایش تعداد نفرات نظامی در این کشور، نیروی هوایی آمریکا تعداد هواپیماهای اف 16 و بمب افکن های ب-52 را در افغانستان نیز افزایش داده است. در نتیجه تعداد حملات هوایی ائتلاف، در مقایسه با سال 2012 به بالا ترین حد خود رسیده است.

نتیجه منطقی ادامه اشغال افغانستان، آشفتگی و هرج مرج بیشتر است. طالبان همواره اعلام کرده است، تازمانی که نیروهای اشغالگر در افغانستان حضور دارند سلاح های خود را بر زمین نخواهند گذاشت. از ابتدای سال جاری، مناطق تحت کنترل دولت از 63 در صد به 57 در صد رسیده است. از 407 ایالت افغانستان 54 ایالت با جمعیتی بیش از 3 میلیون نفر در اختیار مخالفان است و همین مخالفان در 122 ایالت دیگر نیز فعال هستند.

آمریکایی ها تنها به تسلط خود در افغانستان می اندیشند و همان گونه که در خاورمیانه عمل کردند، از همکاری با خونریز ترین گروه ها، مانند داعش نیز تردیدی به خود راه نمی دهند. چندی پیش عطا محمد نور سیاستمدار برجسته افغان گفت:« نیروهای ائتلاف شرایط را برای جا به جایی افراد داعش از مناطق شرقی به شمال افغانستان آماده کردند. در حالی که هم نیروهای ناتو و هم نیروهای دولتی از پایگاه های داعش اطلاع دارند و بر روی فعالیت آن ها چشم بسته اند».

بنا بر گفته منابع سیاسی افغانستان، قدرت دولتی در دست سه نفر از قوم پشتون، اشرف غنی رئیس جمهور، حنیف اتمر، مشاور امنیت ملی و معصوم استانیکزای، رئیس دفتر امنیت ملی متمرکز می باشد. این گروه سه نفره برای تقویت موقعیت خود، با گلبدین حکمتیار که او نیز از قوم پشتون است قرارداد صلح امضا کردند.

همه این عوامل نشانگر وضعیتشکننده در افغانستان است. از جمله این عوامل، دور کردن دیگر اقوام از مشارکت در سرنوشت کشور افغانستان است. در این راستا رهبران جوامع تاجیک، ازبک و هزاره ها- عفت محمد نور، عبدالرشید دوستم و محمد محاکی، اپوزیسیون مشترکی را اعلام کردند و قرار است در انتخابات ریاست جمهوری 7 ژوئیه سال آینده نامزد مشترکی را اعلام کنند.

قطعا نیروهای غربی ثبات در افغانستان را بر نخواهند تابید. مطلوب آن ها افرادی هستند که بی قید و شرط گوش به فرمان باشند. روز 22 نوامبر، اشرف غنی با حمله به روسیه این کشور را متهم به کمک به طالبان کرد و اعلام داشت:«طالبان از کشوری کمک نظامی می گیرد که زمانی باعث کشتن 1.5 میلیون نفر از مردم افغانستان شد!».( اشاره به حضور نظامی اتحاد شوروی در افغانستان). ادعای وسیع تبلیغات غربی ها در مورد حمایت مسکو از ستیزه جویان همچنان زینت دهنده مطبوعات غربی است.

اخیرا چین نیز به دلیل میانجیگری بین دولت و نیروهای طالبان، مورد حملات تبلیغاتی غربی ها قرار گرفته است. مقامات دولت افغان و آمریکایی ها ادعا دارند که طالبان و پاکستان نقش کلیدی در پروژه«یک مدار یک گزینه» چینی ها خواهند داشت.

امری است مشخص که مردم افغانستان و جوامع جهانی، خواهان صلح و آرامش در این کشور هستند و از رد پیشنهادهای میانجیگرانه جمهوری خلق چین و روسیه نگرانی عمیقی دارند. طرح سه ماه قبل دونالد ترامپ گویای حقیقتی است انکار ناپذیر از نیات رهبری آمریکا. ترامپ در طرح خود برای افغانستان با صراحت اعلام کرد:« افغانستان باید مرکز نفوذ ما برای حضور در آسیای میانه و جنوب آسیا باشد». این نفوذ می تواند در عرصه های مختلفی از جمله حملات اطلاعاتی تا آماده کردن گروه های تروریستی را شامل باشد.

http://gazeta-pravda.ru/issue/128-30625-17-20-noyabrya-2017-goda/krovavaya-doroga-k-vlasti/

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده