باید کشف کرد!

"دنیای اقتصاد" روزنامه گردانندگان اتاق بازرگانی و سرمایه‌داری تجاری ایران هفته گذشته در مقاله‌ای به قلم دکتر علی فرحبخش به آنچه "لودیسم ایرانی" نامیده پرداخته است. لودیسم نامی است که به جریان یا جنبشی داده‌اند که در میانه سده هیجدهم در برخی کشورهای اروپایی پا گرفت که اساس آن بر خراب کردن دستگاه‌ها و ماشین‌ها قرار داشت که آنها را عامل بیکاری کارگران‌ می‌دانستند. در واقع لودیست‌ها میان ماشین و کاربرد سرمایه‌داری ماشین‌ نمی‌توانستند تفاوت قائل شوند. آنها تصور‌ می‌کردند که خود ماشین و تکنولوژی و نه قرار گرفتن آن در خدمت سودآوری است که عامل بیکاری و فقر و فلاکت آنها شده است. ضمن اینکه در آن زمان سرمایه‌داری هنوز در حال شکلگیری و پیشرفت بود و آگاهی اجتماعی، نیازهای رشد علمی و فنی، و بالاخره محدوده ظرفیت‌های طبیعت هنوز آن را، برخلاف امروز، وارد روند انحطاطی نکرده بود.

دکتر فرحبخش البته به مسائل اخیر اشاره‌ای‌ نمی‌کند و اصلا قصدش هم این نیست. همه‌ می‌دانند امروز کارگران در ایران لودیست نیستند، بلکه این سرمایه داری تجاری است که نقش لودیست ایرانی را بازی‌ می‌کند. آنها هستند که کارخانه‌ها را‌ می‌خرند و آن را به ورشکستگی‌ می‌کشانند تا زمین آن را بفروش برسانند و سود کنند. یا از طریق واردات، بازار داخلی را در اختیار کالاهای خارجی قرار داده و صنایع داخلی ما را از بازار محروم و ضعیف‌ می‌کنند. درحالیکه چگونه‌ می‌توانیم رشد فنی و تکنولوژیک کنیم و فن آوری های موجود را ارتقا دهیم وقتی همین صنایع موجود ما بدلیل حاکم شدن منافع لودیست‌های ایرانی و سرمایه‌داری تجاری در حال ضعیف شدن و کارخانه‌های ما در حال تکه تکه شدن است؟ 

اشتباه نکنیم. هدف روزنامه دنیای اقتصاد اصلا انتقاد از سرمایه‌داری تجاری یا نقش آن در ضعیف کردن پیشرفت فنی و تکنولوژیک کشور ما نیست، هدف دفاع از همین ویران کردن تکنولوژیک است. دنیای اقتصاد می‌نویسد:

"ایجاد مانع در برابر ورود تکنولوژی روز به‌صورت دیگری با ایجاد موانع سنگین تعرفه‌ای در برابر خودروهای روز دنیا به بهانه ایجاد اشتغال برای صنعت داخلی سال‌ها است ادامه دارد و بسیاری از خانواده‌های متوسط ایرانی را از دسترسی به اتومبیل‌های روز دنیا بازداشته است."

یعنی از هرچه بگذاریم سخن دوست خوشتر است. روزنامه ارگان سرمایه‌داری تجاری حتی آنجا هم که از تکنولوژی و لودیسم ایرانی سخن‌ می‌گوید ناگهان بیاد موانع تعرفه‌ای در برابر واردات‌ می‌افتد و مدعی است که خودروهای ساخت دیگر کشورها همان ماشین ابزار و تکنولوژی است که ما با بستن تعرفه جلوی ورود آن به کشور را گرفته ایم! اینجا درک سرمایه‌داری تجاری ایران از تکنولوژی روشن‌ می‌شود. آنها تکنولوژی و پیشرفت تکنولوژیک را به معنای واقعی فن آوری و دانش فنی و مهارت نیروی انسانی اصلا‌ نمی‌فهمند. برای آنها تکنولوژی همان خودرویی‌ است که خارجی‌ها ساخته‌اند و ما باید از آن استفاده کنیم. وقتی پای توصیه اقتصادی سرمایه‌داری‌ می‌رسد‌ می‌گویند بجای آنکه ماهی به کسی بدهیم، به او ماهیگری یاد بدهیم. ولی اینجا که میرسد‌ می‌گویند بجای آنکه ماهیگری یاد بگیریم و خودمان به تکنولوژی دست پیدا کنیم و تولید کنیم، ماهی وارد کنیم و مصرف کنیم.

روزنامه ارگان اتاق بازرگانی البته این پرسش را هم مطرح‌ نمی‌کند که پول لازم برای خرید این خودروی خارجی از کجا باید بیاید؟ یا باید نفت بفروشیم یا باید صادرات غیرنفتی کنیم که طبق آمار رسمی بیش از 90 درصد آن را مواد خام تشکیل‌ می‌دهد. یعنی مواد خام کشورمان را بفروشیم و بجای آنکه آن را سرمایه گذاری کنیم در تولید و ایجاد تکنولوژی‌ها، آن را صرف واردات خودرو کنیم تا سرمایه‌داری تجاری یک بار در صادرات و یک بار در واردات سود کند و کشور هم نتواند هیچگاه از چرخه صادرات مواد خام و عقب ماندگی بیرون بیاید.

این توصیه لودیست‌های ایرانی و مخالفان رشد و توسعه فن آوری و تکنولوژی ملی است که در اتاق بازرگانی جمع شده اند: ایران باید یک کشور وارد کننده ماهی و نه کشوری ماهیگیر باقی بماند، زیرا سود سرمایه‌داری تجاری در این واردات است و نه تولید ملی.  

 تلگرام راه توده :

        پیج فیسبوک راه توده