ساحل "آلگارو" یکی از مناطق رویایی و توریستی کشور پرتغال است، که این روزها شاهد تظاهرات مردم علیه حفر چاه نفت است.

سه شرکت بین المللی به دنبال نفت و گاز در پرتغال هستند و دولت پرتغال می خواهد زیباترین سواحل این کشور را برای استخراج نفت و نفت شیل (سنگ نفت یا سنگ نفت ‌زا) قربانی کند. مخالفان معتقدند که با انجام این کار، آسیب به محیط زیست، آب و هوا و مردم آن منطقه وارد می شود.

حفاری نفت و گاز در پرتغال ده سال پیش آغاز شد. بویژه در مناطق ساحلی الگارو و آلنتجو. با این حال بخشی از مردم در اتحاد با شهرداری ها، با آژانس های گردشگری و با گروه های زیست محیطی محلی توانستند پروژه های حفاری های مختلف را بارها متوقف کنند. مقاومت در جنوب پرتغال در دو سال گذشته به طور قابل توجهی گسترده تر شده است. در عین حال، مسئله تغییر آب و هوا و توسعه پايدار در پرتغال در کانون اختلافات قرار دارد.

همچنین در منطقه زیبای ساگرس، مردم و نهادها در مخالفت با جستجوی نفت در ساحل بسیج شده اند. اقدامات مستقیم و غیر مستقیم، دهها هزار امضا، جلسات عمومی با دهها هزار شرکت کننده و بیش از 42000 درخواست برای متوقف شدن پروژه از اقدامات مخالفان این طرح است. همچنین 14 شهردار آلگارو دادخواستی را ارائه داده اند که طبق آن می توانند حفاری را به طور موقت متوقف کنند.

 احزابی مانند BE (بلوک چپ)، PAV (سبزها) و PAN (انسان ها، حیوانات، طبیعت) نیز از مخالفان این طرح هستند.

 جنبش مخالف این پروژه موفق به اثبات این مسائل شده که ادامه این روند نه تنها آسیب های زیست محیطی و بهداشتی ناشی از حفاری نفت و گاز بوجود می آورد، بلکه انتظار می رود عواقب اقتصادی و اجتماعی منفی نیز به دنبال داشته باشد. به خصوص آنکه از هر ده کار در پرتغال دوتای آن مربوط و وابسته صنعت گردشگری است که در چنین وضعیتی دچار آسیب خواهد شد.

از زمان تغییر دولت در سال 2016، دولت جدید چپ مركزی پرتغال، ده تا پانزده مجوز حفاری را به علت مقاومت شدید از سوی فعالان و مردم محلی تعلیق كرده است. چهار میدان نفتی در مناطق غیر ساحلی  و 11 میدان نفتی، دریایی هستند که در  کل ساحل پرتغال قرار دارند.

در ماه ژانویه امسال، وزارت محیط زیست با تغییر موضع، سه مورد مجوز حفاری ارائه کرد.  وزیر محیط زیست، با دفاع از تصمیمات گفت "بدون کربن، نفتی نیست." تولید سوخت های فسیلی اقتصاد ما را از کشورهای خارجی مستقل می سازد.

 با این مجوزها، شرکت GALP (پرتغال) و ENI (ایتالیا) قادر خواهند بود از پانزدهم سپتامبر از سواحل حفاظت شده در جنوب پرتغال، نفت استخراج کنند. در ماه مه، دو مجوز دیگر برای شرکت Australis Oil & Gas (استرالیا) داده شد. این دومین شرکت قصد دارد تا از سال 2019 در الكوباكا، در نزدیکی یکی از ارزشمندترین منابع آب آشامیدنی اروپا، گاز استخراج کند.

به گفته کارشناسان، چاه های نفت و گاز، هنگام بهره برداری عموما گاز متان آزاد می کنند که به لایه اوزون آسیب می رساند. در این حفاری ها استخراج باید مستقیما سوخته شود، از آنجا که فرآیند فنی همیشه قابل کنترل کامل نیست، درصد نشت و آلودگی بالا می رود. علاوه بر این، یکی از شناخته شده ترین آلودگی ها،  آلودگی دریایی ناشی از نشت در سیستم حفاری است.

از طرفی، اداره محیط زیست پرتغال ادعا می کند که آب های زیرزمینی کاملا تمیز و بی خطر هستند. این گفته ها خشم نمایندگان جنبش مقاومت ومخالف با حفاری را برانگیخته است.

دولت سوسیالیستی به رهبری نخست وزیر آنتونیو کاستا در ابتدا، طرح انرژی های تجدید پذیر را در بودجه انرژی پرتغال ارائه کرد. قرار بود طبق این طرح تا سال 2050 فعالیت ها بدون سوخت فسیلی باشد. حتی امروز، انرژی الکتریکی به طور عمده توسط انرژی های تجدید پذیر تولید می شود - با انرژی خورشیدی، باد و موج. کارشناسان پیش بینی کرده اند که اگر سرمایه گذاری مناسب صورت گیرد، این منابع می تواند تقویت شوند. کشور پرتغال دارای نیروگاه هسته ای نیست. بنابراین، پروژه نفت و گاز یک عمل کاملا تجاری به حساب می آید.

اتحاد عملی "متوقف کردن حفاری نفت " (Parar o Furo) در تابستان، مجددا اقداماتی را علیه حفاری در سواحل پرتغال انجام خواهد داد. این اتحادیه  متشکل از حدود سی سازمان از جمله؛

- تحقیقات صلح مرکزی،

-  اتحادیه آب و هوا،

-  کمپین خط قرمز،

- پلت فرم آلگاروی بدون نفت،

- گروه توقف نفت ویلا بیسپو و طرح های سازمان های دیگر است.

درحال حاضر سواحل زیبا و جادویی آلگارو و آلنتجو مکان های مقاومت هستند. در آنجا، معترضان می خواهند گردشگران را از خطر زیست محیطی منطقه ساحلی آگاه سازند. در ابتدای ماه جولای، گروه های فعال در 30 نقطه ساحلی در امتداد سواحل پرتغال، با پوسترها و آگهی هایی تجمع کرده و شعارهایی مانند "حفاری را متوقف کنید" یا "ما نمی خواهیم در نفت خام شنا کنیم"! را فریاد کردند.

مقاومت های ساحلی یک شیوه خاص و خلاقانه است. در این عملکرد جمعیتی متشکل از هزاران نفر، با خوابیدن به شکل حروف الفبا، پیامی ارسال می کنند که البته از هوا قابل خواندن است.

این حرکات بسیار موثر بوده و در شبکه های اجتماعی با استقبال فراوان رو به رو شده است. به خصوص وقتی افراد محبوب و مشهوری مثل پروفسور جان کویگلی فعال حقوق بشر،حامی و هدایت کننده آن باشند. همچنین این اقدامات همبستگی و اتحاد گروه های محیط زیستی جهانی را در پی دارد که حامیان مقاومت ساحل هستند.

 فعالان بین المللی صلح " تامرا" در جنوب پرتغال اشاره کردند:

"ما معتقدیم که پرتغال  بهترین شرایط طبیعی برای تبدیل شدن به یک کشور پیشگام برای یک جامعه عادلانه و احیا کننده - بدون سوخت های فسیلی با گیاهان غیر متمرکز برای انرژی خورشیدی، بادی و فن آوری انرژی موج، است. پرتغال می تواند برای اولین کشوری باشد که تنها از انرژی های تجدید پذیر استفاده می کند".

 فعالان Tamera در زمینه های  بیابان زدائی، ترمیم محیط زیست، جلوگیری از سیل و آتش سوزی جنگل ها و غلبه بر خشکسالی تجاربی دارند!

https://deutsch.rt.com/europa/73941-portugal-widerstand-gegen-oelbohrungen-:

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetude

        پیج فیسبوک راه توده