مقاله وارده دلائل نفتی جنگ بی رحمانه در کشور فقیر یمن |
بستن تنگه هرمز که اخیرا و تلویحا توسط روحانی در پاسخ به تهدید امریکا برای جلوگیری از صادرات نفت ایران مطرح شد، سابقه ای چند ده ساله در جمهوری اسلامی دارد. حتی در زمان احمدی نژاد که عادت به دهان بازکردن قبل از فکر کردن وجود داشت این مسئله مطرح شد که منجر به حضور سنگین ناوگان دریایی ایالات متحده آمریکا شد و بحث داشت بالا میگرفت که طرفین کوتاه آمدند. محسن رضایی در مناظره های انتخاباتی سال 88 به احمدی نژاد گفت که تو با حرف زدنهایت داشتی مملکت را تا آستانه جنگ پیش می بردی . از آن زمان اعراب به فکر راه چاره افتادند و همگی لوله نفت کشیدند از کشورهایشان به مقصد عمان در شرق تنگه هرمز و در آنجا یک سکوی بارگیری نفت ساختند تا اگر تنگه هرمز را ایران به هر دلیلی بست، شریان نفتی قطع نشود. ایران روبروی آن اسکله یا سکوی نفتی عمانی ها، در بندر جاسک، یکی از عظیم ترین پایگاههای موشکی را احداث کرد تا اعراب منطقه نفتی بدانند که اگر شرایط اضطراری شود از خلیج فارس و دریای عمان نفت صادر نخواهد شد. اعراب به سمت دریای احمر یا دریای سرخ رفتند که از جنوب غربی تا غرب و شمال غربی عربستان امتداد پیدا میکند. آنجا عربستان سریعا بندرهای صادرات نفت زد که دور از دسترس ایران باشد اما یک ایراد داشت. آن ایراد این بود که دریای احمر از دو طرف به دو تنگه ختم میشود. از سمت شمال و در محل ورود به دریای مدیترانه به کانال سوئز و از سمت جنوب به خلیج عدن و برای ورود نفتکش ها به اقیانوس هند آنها باید از تنگه باب المندب عبور کنند تا بتوانند نفت را به اروپا و امریکا برسانند و برای رساندن نفت به هند و چین و خاوردور هم باید از کانال سوئز و باب المندب عبور کنند.
اعراب دست به کار کشیدن لوله های نفتی ( خطوط آبی ) شدند تا از طریق دریای احمر بتوانند به انتقال نفت ادامه بدهند. مسیرها شدند: 1- عبور از باب المندب و ورود به خلیج عدن و سپس ورود به اقیانوس هند. 2- عبور از کانال سوئز برای ورود به دریای مدیترانه جهت صدور نفت به اروپا از طریق دریای مدیترانه. 3- عبور از تنگه جبل الطارق برای ورود به اقیانوس اطلس و رساندن نفت به اروپای غربی و آمریکا.
بدین ترتیب بود که ایران متوجه شد با بستن تنگه هرمز هم جریان نفت ادامه پیدا خواهد کرد. ماند تنگه اصلی تر بعنی تنگه باب المندب در ورودی خلیج عدن. چون بیشتر حجم نفت خاورمیانه به خاوردور از این تنگه عبور می کند تا نفت برود قاره افریقا و سپس دور زده و برسد به دست مصرف خاور دور. به این ترتیب برای اعراب دریای احمر و باز بودن آن حیاتی شد. همسایه های این تنگه از شمال یمن و از جنوب جیبوتی است. ابتدا سعی شد حکومت جیبوتی را بخرند و با همین هدف در آنجا بیمارستان و مدرسه ساختند اما این تلاش ها موفقیتی همراه نداشت زیرا دلارهای نفتی اعراب کارسازتر از بیمارستان و مدرسه ساختن ایران بود. بدین ترتیب بود که حوثی های یمن (شیعه های 5 امامی و نه 12 امامی)عزیز دردانه جمهوری اسلامی شدند. کودتائی تدارک دیده شد تا ابتدا یک حکومت شیعی در آنجا بر سر کار بیاید تا از این طریق کنترل تنگه باب المندب را بتوان در دست گرفت. عربستان که از این هدف آگاه بود با ترتیب دادن ائتلافی از نفتی های منطقه به یمن حمله نظامی کرد و منطقه هممرز یمن و باب المندب را اشغال کرد و کنترل این تنگه را از دست جمهوری اسلامی و حوثی ها در آورد. نبردی که در یمن ادامه دارد برسر کنترل تنگه باب المندب است که فعلا در اختیار ائتلاف عربی- نفتی است. انصارالله یمن با کمک نظامی جمهوری اسلامی مرتب حمله میکنه تا بلکه بتواند منطقه مناسبی اشغال کند و موشک های غیر دقیق دریافتی از جمهوری اسلامی را در آنجا مستقر کند و سپس توپهای سبک اهدائی سپاه را به کانال عبور نفت در باب المندب مستقر کند اما بمباران های ائتلاف با کمک هواپیماهای امریکا همچنان مانع این تاکتیک حوثی ها و جمهوری اسلامی است که قربانی آن مردم فقیر و جنگ زده یمن هستند. کشوری که تا پیش از فروپاشی اتحاد شوروی به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده بود و دو رژیم و دو سیستم بر آن دو بخش حاکم بود. البته جمهوری اسلامی سعی کرد از طریق تنگه جبل الطارق ورودی دریای مدیترانه به اقیانوس اطلس را تحت کنترل بگیرد و به همین دلیل به مراکش که درجنوب این تنگه واقع است نزدیک شد و کمک مالی و نظامی خود را در اختیار شورشیان مسلح پولیساریو در مراکش قرار داد تا بلکه از طریق این شورشیان و اقدامات تروریستی آنها بتواند اعراب و اروپا و امریکا را از توان بستن راه عبور نفت آگاه سازد. قطع ارتباط سیاسی مراکش با جمهوری اسلامی که اخیرا روی داد ریشه در همین مسئله دارد. یعنی نزدیکی نظامی و مالی جمهوری اسلامی به پولیساریو! بدین ترتیب ما شاهد یک جنگ نفتی در منطقه هستیم با انگیزه ها و دلائلی که در بالا به آنها اشاره شد.
تلگرام راه توده:
|
شماره 656 راه توده - 18 مرداد ماه 1397