|
گفتگوی ملی چگونه و از کجا باید آغاز شود؟
|
|
در هفته‌های اخیر بحث از گفتگوی ملی در کشور بالا گرفته است. برخی منظور از گفتگوی ملی را گفتگو تنها میان اصلاح طلبان و اصولگرایان در سطح حکومت می‌دانند. در حالیکه گفتگوی ملی بنظر ما بسیار وسیع تر از این و دقیقا همان گفتگو در سطح "ملی" است. حتی می‌توان گفت که گفتگو در میان مردم و در سطح احزاب، گروه ها، سازمان ها، نهادها، شخصیت‌های غیرحکومتی به همان اندازه گفتگو در سطح حکومت اهمیت دارد و پایه آن است. این گفتگو در سطح جامعه است که موانع گفتگو در سطح حاکمیت را می‌شکند و برطرف می‌کند. به همین دلیل ما با سخنان آقای علیرضا علوی تبار در نشریه ایران فردا که گفتگوی ساده و کوتاه خود با علیرضا رجایی و محمد علی عمویی را نمونه‌ای از گفتگوی ملی دانسته بود تلقی درستی از گفتگوی ملی می‌دانیم. گفتگوی ملی را نباید به بالا و به دایره حکومت محدود کرد، باید آن را از پایین یعنی خارج از دایره حکومت آغاز کرد. به همین شکل برای انجام گفتگوی ملی نباید منتظر ماند که مثلا آقای خامنه‌ای حکم حکومتی برای انجام گفتگوهای ملی صادر کند تا همه مجاز یا ملزم یا معتقد به شرکت در گفتگوی ملی شوند. گفتگوی ملی یعنی سخن بر سر سرنوشت ایران و همه ایرانیان حق دارند که در چنین گفتگویی شرکت کنند و خود مبتکر آن باشند. البته هستند کسانی که مثل آقای صادق لاریجانی که قوه قضاییه را به ویرانه و گورستان و تیمارستان روانی تبدیل کرده و با آشتی ملی مخالف است یا آقای محمد رضا باهنر که لطف کرده و گفتگوی ملی را با شروطی مانند عدم گفتگو بر سر حصر یا سیاست خارجی و … می‌پذیرند. امثال ایشان می‌توانند برود با احمد جنتی یا احمد خاتمی یا علم الهدا و رئیسی بر سر اینکه حصر ده سال طول بکشد یا بیست سال گفتگو کنند. الگوی گفتگوی ملی امثال آقای باهنر و بسیاری از اصولگرایان الگوی گفتگوی ملی معارضین سوری در سوچی است. اول باید کشور ویران شود و چندصد هزار تن کشته شوند تا این آقایان به "گفتگوی ملی" در بغداد یا قاهره یا پاریس تن دهند. این آقایان هنوز نفهمیده‌اند که مردم ما از گفتگوی ملی چیزی دیگر را می‌فهمند. گفتگو برای دستیبابی به راهی هرچه مسالمت آمیزتر و کم دردتر برای اصلاحات و تغییر و نجات ایران. گفتگوی ملی را باید امروز در ایران آغاز کنیم تا ناگزیر به "گفتگوی ملی" بر روی ویرانه‌های ایران در خارج از ایران نشویم. برای انجام اصلاحات و تغییرات باید گفتگو درون اصلاح طلبان، میان اصلاح طلبان با منتقدان خارج از حکومت و میان خود منتقدان خارج از حکومت از هم اکنون و با همین خواست شرکت در "گفتگوی ملی" آغاز شود. باید اراده ملی به گفتگو را نشان داد و آن را به همه مخالفان گفتگو تحمیل کرد. اگر امروز امثال لاریجانی و باهنر می‌توانند برای خود حقی در مخالفت و شرط گذاری برای گفتگوی ملی ببینند و دربرابر آن مقاومت کنند ازجمله از آنروست که منتقدان خارج از حکومت نتوانسته‌اند بین خود یک گفتگوی ملی را آغاز کنند. اگر اینها نتوانند سدهای درون خود را بشکنند و گفتگوها را بی‌اعتنا به حکومت آغاز کنند چگونه انتظار می‌توان داشت که جناح راست حکومتی ناگزیر از تسلیم به گفتگو شود؟ گفتگوی ملی بر سر آینده کشور است و باید آن را قبل از همه طرفداران اصلاح و تغییر و منتقدان حکومت درون خود، در همه جا، بدون پیش شرط و ناز و کرشمه و طلبکاری آغاز کنند. این شرط تحمیل گفتگو به حکومت و موفقیت هر نوع گفتگوی ملی در آینده خواهد بود!
تلگرام راه توده:
تلگرام راه توده:
|
شماره 636 راه توده - 26 بهمن ماه 1396
اشتراک
گذاری:
