اخیرا مایک پومپئو، وزیر خارجه ی ایالات متحده از سفر به کره ی شمالی بازگشت. او برای ادامه ی گفتگوها با رهبر کره ی شمالی پیرامون خلع سلاح اتمی این کشور با رهبر کره دیدار کرد، دیداری که ظاهرا نتیجه ی خوبی نداشته است.

برداشت عمومی و بویژه ی آنچه در رسانه های آمریکا بازتاب می یابد چنین بوده است که نفس نشستن پای میز مذاکره نشان از تسلیم کره ی شمالی بدلیل فشار تحریم های بین المللی دارد و این کشور متعهد به رها کردن برنامه ی اتمی اش شده است. اما واقعیت اینست که کره شمالی هیچگاه چنین تعهدی به آمریکا نداد. طبق موافقتنامه ی کنونی، کره شمالی به شرط عادی شدن روابط اقتصادی و نظامی و پس از امضای پیمان صلح، خلع سلاح اتمی را آغاز خواهد کرد.

در ماه آوریل رئیس جمهور کره ی جنوبی و رهبر کره ی شمالی موافقتنامه یی را امضا کردند که شامل سه بند اصلی است:

 1- عادی سازی روابط میان دو کره از جمله رابطه ی اقتصادی این دو کشور

2-    کاهش تنش نظامی

3- توافقنامه ی صلح که بر اساس آن خلع سلاح بصورت مرحله یی و منوط به کاهش تنش نظامی و اعتماد سازی تدریجی خواهد بود. تنها در پایان این موافقتنامه از خلع سلاح اتمی کره شمالی و همچنین کره ی جنوبی سخن به میان آمده است.

در پی دیدار رهبر کره شمالی و ترامپ دو طرف بر سر پایان دادن به فعالیت های موشکی کره در ازای توقف مانورهای نظامی آمریکا و کره ی جنوبی به توافق رسیدند. در آن بیانیه همچنین خلع سلاح اتمی کره بعنوان آخرین گام در فرایندی درازمدت و مشروط به اجرای دیگر موارد مطرح شده است.

پومپئو به کره بازگشت و خواهان جزئیات برنامه ی خلع سلاح اتمی این کشور شد. اینطور مینماید که پومپئو درباره ی روابط اقتصادی کره و امریکا، بازگشایی سفارت و از این دست گفتگویی نکرده است. او حتی درباره مساله ی صلح میان دو کره و تضمین امنیتی به این کشور نیز بی تفاوت بوده است.

ایالات متحده گاری را جلوی اسبها بسته و تنها به دنبال خلع سلاح اتمی کره است. پس از دیدار پومپئو از کره این کشور در بیانیه یی برخورد آمریکا را گانگستری خواند چرا که آمریکا حتی به اولویت های توافق شده ی پیشین یعنی اول صلح سپس خلع سلاح اتمی وفادار نمانده است.

نکته ی مهم در بیانیه ی کره شمالی اینست که کره افرادی از دولت ترامپ را به کارشکنی در «توافقنامه ی با ارزشی» که بدست آمده بود متهم میکند و تردیدی نیست که مشکل نیز همین است. جان بولتون مشاور امنیت ملی ترامپ پیشینه ی درازی در کارشکنی پیرامون گفتگوهای صلح میان دو کره دارد. او چندی پیش در شبکه ی تلویزیونی فاکس گفت که به نظر او هدف از ملاقات ترامپ و رهبر کره: «... کمتر تلف کردن زمان در مذاکراتی ست که هیچگاه ما را به آنچه میخواهیم نخواهد رساند، اینکه کیم از برنامه ی اتمی اش دست بردارد.»

اگر دیدار ترامپ و کیم جون اونگ ناشی از چنین نگاه جنگ طلبانه ی بوده، امریکا به آنچه بولتون گفت رسیده است. چون اکنون ترامپ می تواند در توئیتی رهبر کره ی شمالی را متهم به «خیانت» در «اجرای تعهداتش» بکند، تعهدی که هیچگاه نپذیرفته بود. عمده ی سیاستمداران آمریکا و رسانه های این کشور از آغاز مخالف گفتگو با کره شمالی بودند و آنچه همواره خواسته اند خلع سلاح اتمی کامل کره شمالی در ازای هیچ بوده است. بی گمان اگر ترامپ مذاکرات را متوقف و دوباره تنشها آغاز شود از طرف همین سیاستمداران و رسانه ها تشویق هم خواهد شد.

ولی شاید ترامپ به دنبال جایزه ی صلح نوبل باشد {توجه کنید به رقابتی که ترامپ با اوباما دارد و انگیزه ی بسیاری از رفتارهای سیاسی اوست. م.} چنین جایزه یی را برای بمباران اتمی کره به او نخواهند داد بنابراین این احتمال وجود دارد که ترامپ بار دیگر پومپئو را به کره شمالی بفرستد تا اینبار پیرامون روابط اقتصادی، باز گشایی سفارت و صلح در شبه جزیره ی کره با رهبر کره شمالی گفتگو کند.

شاید هم ترامپ برنامه ی دیگری داشته باشد. چین رقیب اصلی آمریکا است و کره ی شمالی برگ بازی مهمی است در برابر آمریکا. بنابراین ترامپ با خلع سلاح اتمی کره در گام نخست در پی مقابله با چین است.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetude

        پیج فیسبوک راه توده