دیدار رئیس جمهور آمریکا و رهبر کره شمالی در سنگاپور برگزار شد. طی سال های اخیر همه اجلاسیه های رهبران جهان با جزئیات و نتایج آن از طریق رسانه های جمعی گزارش می گردید اما در مورد دیدار رهبران آمریکا و کره شمالی گزارش دقیقی در جهان منعکس نشده است. قبل از دیدار دو رهبر، برخی از رسانه ها با بزرگ نمایی، نشست سنگاپور را با ملاقات ریچارد نیکسون و مائو تسه تونگ، رهبران وقت چین و آمریکا در سال 1972 در شهر شانگهای چین مقایسه کردند.

مذاکرات دونالد ترامپ و کیم چون این، فرایند مذاکرات سال های طولانی بود که بین دو کشور ادامه داشت. آنچه از مذاکرات سنگاپور به دست آمد، ادامه بحث و گفتگوی دوکشور، در مورد وجود و قبول دو کره و تضمین امنیت کره شمالی از طرف ایالات متحده آمریکا بوده است و نه دستآوردی بیش از آن. در دیدار دو رهبر هیچگونه مذاکره ای بر سر غیر اتمی شدن کره شمالی و یا نابودی موشک های این کشور صورت نگرفته است.

خلع سلاح در مقابل تضمین امنیت جمهوری دمکراتیک خلق کره توسط آمریکا، مذاکراتی است که از سال 1994 شروع شد و هنوز هم همچنان ادامه دارد. در همه موارد مذاکرات، پیونگ یانگ، در قبال غیر اتمی شدن خود بر روی برنامه حد اقل، یعنی لغو تحریم های آمریکا توسط این کشور و یا سازمان ملل متحد و تضمین دیگر کشورها اصرار داشته است.

ایالات متحده آمریکا با وجود مذاکره در سال های متمادی هر بار از اجرایی شدن قرارداد ها با کره شمالی شانه خالی کرده است. اگر در سال 1994 پیونگ یانگ در مقابل توقف آزمایش های اتمی حاضر به مذاکره بود در زمان حال، با زراد خانه کوچک اتمی و موشک های قاره پیمای خود با ایالات متحده به مذاکره می نشیند.

از نتایج مذاکرات سنگاپور نتیجه عجیب و غافلگیرانه ای بدست نیامده است. از قول کیم چون بین، گفته شده که به علت خرابی یکی از پایگاه های اتمی این کشور آزمایش های اتمی را ادامه نخواهند داد. به گفته های ترامپ در مصاحبه مطبوعاتی اش نیز تمرینات نظامی بر سر مرزهای جمهوری دمکراتیک خلق کره متوقف می شود و بخشی از تحریم های اعمال شده نیز برداشته خواهد شد.

با تمام این تفاصیل هیچگونه نقشه راه حل آینده و چگونگی کنترل و تضمین مذاکرات جایی منعکس نشده است.

در حقیقت اطلاعیه کاخ سفید برگشت به مذاکرات سال های گذشته با کره شمالی است و بدون شک، بی اعتمادی به اجرای تعهدات از سوی امریکا همچنان به قوت خود باقی است که تازه ترین آنها لغو توافق برجام با ایران است.

به طور کلی نتیجه نشست سنگاپور از این قرار است:

سیاست دو دهه گذشته ایالات متحده آمریکا مبنی بر تداوم فشارها به کشور کوچک جمهوری دمکراتیک خلق کره. در این صورت ایده خلع سلاح هسته ای در قبال تضمین امنیت کره شمالی همچنان در دستور کار خواهد بود و به قوت خود باقی خواهد ماند.

در حال حاضر سوال اصلی این است که فرصت دستیابی به یک توافق روشن چه زمانی خواهد بود؟ در این زمینه هفته گذشته مونگ ژین یانگ، رئیس جمهور کره جنوبی گفت، مذاکرات سال ها طول خواهد کشید. صحبتی که مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا چه در سنگاپور و قبل از آن نیز در پیونگ یانگ بر زبان آورده بود.

بنا براین کوه موش زائید. با تمامی سر و صداها و تبلیغات بی محتوی، نشست سنگاپور خالی از یک نتیجه مثبت بود. دستگاه های رسانه ای از هتل های سنگاپور و حضور رهبران آمریکا و جمهوری دمکراتیک خلق کره در این کشور، پیراهن های تبلیغاتی معامله گران، "دیدار تاریخی" دو رهبر را به وسعت پوشش دادند. در ایستگاه راه آهن مرکزی کره جنوبی تلویزیون این کشور، ملاقات کیم و ترامپ را به طور زنده پخش کرد و تماشاگران، سرشوق از این دیدار، آن ها را تشویق می کردند.

اگرچه به زعم رسانه های جهانی تشکیل جلسه کیم و ترامپ به حساب ابتکار دو رهبر نامبرده گذاشته شد اما باید در نظر داشت که یک ائتلاف نا نوشته موثر با شرکت کره جنوبی، روسیه، چین و ژاپن منجر به ملاقات سران آمریکا و کره شمالی گردید. یعنی یک ائتلاف شش جانبه (اخیرا پیوستن سنگاپور- م) شرایط را مهیا کرد. ضمن این که حمایت های مردمی از مذاکرات، جای مهمی را به خود اختصاص داده است و غیر قابل انکار می باشد.

نتیچه نشست سنگاپور را باید تلاش وقفه ناپذیر سیاسی و دیپلماتیک عظیم همه کشور ها دانست. ده ها جلسه و تماس های مختلف در آسیا و کل جهان دست به دست هم دادند تا چنین نشستی برگزار گردد و توافقنامه هایی امضا شوند، با این حال از این پس، مقاومت در مقابل خواست جهانی کار بس دشواری خواهد بود.

https://ria.ru/analytics/20180613/1522592688.html?referrer_block=index_a

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده