روز ششم نوامبر در ایالات متحده آمریکا، مردم برای برگزیدن نمایندگان کنگره و مجلس سنا به پای صندوق های رای رفتند. بر اساس نتایج آرا، اکثریت کرسی های کنگره و بیش از یک سوم مجلس سنا به حزب دمکرات تعلق گرفت.

برای اولین بار پس از هشت سال دمکرات ها توانستند اکثریت کنگره را به دست آوردند. ضمن این که هفت ایالت که تا به حال در دست جمهوری خواهان بود در اختیار دمکرات ها قرار گرفت. اهمیت در اختیار گرفتن کنگره توسط دمکرات ها در این است که شرایط را برای برنامه های دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در زمینه مالیات، مهاجرین و اصلاحات پزشگی سخت خواهد کرد.

محدود شدن ترامپ در زمینه داخلی، می تواند به کار گیری روش های ستیزه جویانه تری در سیاست خارجی را به دنبال داشته باشد. یعنی اعمال فشار بیشتر بر جمهوری خلق چین، ایران روسیه و دولت های چپ کشور های آمریکای لاتین.

پس از ده ها سال، در کارزار تبلیغاتی این دوره، موضوع سوسیالیسم مورد استفاده قرار گرفت. در کمپین انتخابات، جمهوری خواهان که ترامپ خود صحنه گردان آن بود، دمکراتها به داشتن اعتقادات سوسیالیستی متهم شدند. ترامپ یک ماه قبل از انتخابات نوشت: " دمکراتهای جدید، سوسیالیست های رادیکالی هستند که ایالات متحده را به سمت سوسیالیسم ونزوئلا خواهند برد. اگر آن ها کنترل کنگره را در دست بگیرند، ما در مسیرخطرناک سوسیالیسم قرار خواهیم گرفت. نشان اصلی خطر برای ما، ایده ای است که چپ های دمکرات مطرح می کنند: بیمه پزشگی همگانی و کاهش بودجه نظامی که در صورت اجرای آن، رفاه مردم کم می شود".

اواخر ماه اکتبر گزارشی در 72 صفحه از طرف مشاوران اقتصادی کاخ سفید منتشر شد. در این گزارش با استفاده از تصاویری از ونزوئلا، اتحاد جماهیر شوروی و چین زمان مائوستونگ و افسانه های ضد کمونیستی "صد ها میلیون قربانی" اشاره شده بود. به نظر نویسندگان افزایش بودجه مراقبت های پزشگی با ایده سیستم سرمایه داری همخوانی ندارد و باعث ویرانی کشور خواهد شد و در عرض ده سال 32 تریلیون دلار از جیب شهروندان بیرون خواهد آمد.

حمله و تاختن جمهوریخواهان به سوسیالیسم زمینه عینی دارد. باید توجه داشت با فرا رسیدن 200 سالگی تولد کارل مارکس، گفتگوی سیاسی در باره سوسیالیسم به آمریکا باز گشته.

 در عمل، بسیج هواداران سوسیالیسم در اعلام حمایت از کاندیداهای دمکرات ها تاثیر جدی در پیروزی دمکرات ها داشت. بنا بر این: "سوسیالیسم به عنوان یک تهدید جدی قلمداد می شود".

ضد کمونیسم تهاجمی به ادبیات دیپلمات ها نیز باز گشته است. جان بولتون مشاور امنیت ملی دولت آمریکا، کشورهای کوبا، ونزوئلا و نیکارا گوئه را " مثلث ترور" و " فضای نفرت انگیز کمونیسم" نامید. او گفت: "در پیش گرفتن راه سوسیالیستی در این سه کشور منجر به رنج و فقر مردم شد".

در حمله دیگری ترامپ، در روز 7 نوامبر در مراسم روز ملی"قربانیان کمونیسم"که در این کشور برگزار می شود گفت: " کمونیسم همواره تاثیرات ویران کننده ای بر روح انسان دارد و مانعی است برای پیشرفت بشریت".

حال باید توجه کرد که چرا در این شرایط، به باز خوانی نسخه ایدئولوژی ضد کمونیستی با خشونت بیشتری پرداخته می شود؟ در ابتدا آنچه به ذهن متبادر می گردد، مبارزه سیاسی با دمکرات ها است. تا جایی که  به باراک اوباما برچسب مارکسیستی می زنند.

بنظر می رسد سرمایه داری " تهدید سرخ " را برای خود جدی می داند. در ماه اوت، موسسه گالپ نتایج نظر سنجی هایی را به نخبگان ارائه داد که بسیار تکان دهنده می باشد. سهم رای دهندگان آمریکایی به دمکرات های هوادار سرمایه داری طی دوسال، از 56 در صد تا 47 در صد پائین آمده است، در حالیکه حدود نیمی از این افراد تمایل به سوسیالیسم دارند. در میان رای دهندگان به جمهوری خواهان این تراز به شکل دیگری است ولی نتایج به دست آمده نیز تعجب آور است: 70 در صد رای دهندگان هوا دار سرمایه داری و 16 در صد آن ها به سوسیالیسم گرایش دارند. بر اساس نظر سنجی دانشگاه هاروارد، 39 در صد جوانان آمریکایی از سن 18 تا 29 سالگی از ایده های سوسیالیستی طرفداری می کنند و میزان حمایت شهروندان از آموزش و پزشگی رایگان و اشتغال تضمین شده 67 در صد می باشد. در یک نظر سنجی مشابه توسط موسسه جامعه شناسی " یو گو " انگلستان 42 در صد جوانان آمریکایی هوادار سرمایه داری و 44 در صد سوسیالیسم را برمی گزینند و 7 در صد خود را کمونیست می دانند.

بدون توجه به گذشته چپ در ایالات متحده که همواره تحت آزار و خشونت قرار داشته است، نمی توان به اهمیت آن پی برد. به نوشته یک نشریه، ضد کمونیسم در ایالات متحده، مانند دین دولتی عمل می کند. در تعدادی از ایالت ها همچنان استخدام کمونیست ها در ادارات دولتی ممنوع است و نمایندگان مجلس قانون گذاری محلی باید سوگند یاد کنند که عضو سازمان های کمونیستی نیستند.

با آغاز هزاره جدید فاصله طبقاتی در ایالات متحده به اوج خود رسید. نتیجه منطقی این تغییر، رشد نیروهای هوادار چپ بود. اشغال وال استریت، سپس موفقیت چشمگیر برنی ساندرز، در انتخابات مقدماتی حزب دمکرات و افزایش تعداد سازمان های چپ را می توان نام برد. بزرگترین این سازمان ها، جنبش سوسیالیست های دمکراتیک آمریکا است. در دوسال گذشته تعداد اعضای آن به 52 هزار نفر افزایش یافته است و میانگین سنی آن ها از 68 سال به 33 سال رسیده است.

در اسناد منتشر شده توسط سوسیالیست های دمکراتیک آمده است: " ما نظم اقتصاد بر اساس سود خصوصی و کار دیگران، تبعیض نژادی و جنسیتی و تخریب محیط زیست را رد می کنیم. در ثروتمند ترین کشور جهان، میلیون ها نفر در شرایط نا امیدی به سر می برند". ماریا سوارت، مدیر سوسیالیست های دموکراتیک می گوید: " این چهره زشت نظام سرمایه داری است که پول مالیات دهندگان را به کیسه سرمایه داران سرازیر می کند و از طرفی دیگر، هزینه های تامین اجتماعی را کاهش می دهند. هدف ما ساختن جامعه ای است که عموم مردم دسترسی به غذا، مراقبت های بهداشتی، مسکن و کار مناسب داشته باشند". از دیگر برنامه های سوسیالیست های دمکراتیک، دو برابر کردن دستمزد، حد اقل  15 دلار در ساعت و همگانی بودن بیمه های درمانی است. اگر تا 5 سال پیش این برنامه ها توسط یک نفر- بری ساندرز- در کنگره آمریکا مطرح می شد، امروز بعد از انتخابات کنگره این تعداد به 70 نفر رسیده است.

موضع سوسیالیست ها با مارکسیسم فاصله بسیار دارد و بیشتر یک برنامه سوسیال دمکراسی اروپایی است اما در آمریکا تحت شرایط امروز یک پدیده مترقی است. برای اولین بار پس از سال ها ایده چپ در سیاست آمریکا نفوذ کرد و در صفوف مقامات بالا اغتشاش ایجاد کرده است. بدون تردید سرمایه داری از خود واکنش نشان خواهد داد و جریان هایی که خون او را کثیف کرده اند نا بود خواهد کرد. سرمایه داری زراد خانه ای از تیم های مختلف اعم از رشوه، دروغ، فریب و خشونت دارد. به منظور گرفتار نیامدن در اسارت حافظان سرمایه داری، چپ ها باید توانایی خود را بالا ببرند و در ایجاد یک حزب ملی که با جنبش های کارگری پیوند داشته باشد و با توده های" عادی آمریکایی" که سال ها است تحت فریب و نیرنگ سیاستمداران این کشور قرار دارند، صفی واحد تشکیل بدهند.

(نویسنده: سرگیی کاژمیا کین)

http://gazeta-pravda.ru/issue/126-30769-16-19-noyabrya-2018-goda/nadezhda-prostoy-ameriki/

        پیج فیسبوک راه توده