اسلامگرایان افغان (طالبان) که بخشی از کشور افغانستان را کنترل می کنند با رهبران روسیه، سپس آمریکایی دیدار کرده و ادعا می کنند که هیچ راه حلی بدون آنها برای افغانستان وجود ندارد.

آیا طالبان افغانستان باید از مواضع خود عقب نشینی کند ورش های خود را تغییر بدهد؟

روسیه و ایالات متحده برای حل بحران در افغانستان فرش قرمز را برای دعوت و گفتگو و بحث با رهبران طالبان پهن کرده اند.  تمامی تلاش ها و گفتگوهای صلح در افغانستان برای ثبات در منطقه است. پس از هفده سال جنگ به رهبری ایالات متحده و ائتلاف فرانسه و انگلستان مردم افغانستان میتوانند نسبت به صلح امیدوار باشند؟

امروز بیش از 40 در صد از خاک افغانستان قلمر طالبان است. نیروهای طالبان بطور جدی با حملات خود به نیروهای دولتی افغانستان تلفات سنگینی را  بر ـنها تحمیل می کنند  و این حملات هر روز تشدید میشود.  رئیس جمهور افغانستان آمار تلفات  نیروهای پلیس و سربازان افغانستان را از اغاز سال 2015 تا اکنون 30 هزار نفر تخمین می زند.  در گزارش سرویس ویژه ایالات متحده برای باز سازی افغانستان به ماموریت ناتو اشاره میشود و این واقعیت را می پذیرد که آمار  کشته شدگان نیروهای افغانستان در تابستان امسال بطور ملموس بیش از سال گذشته درهمین مدت زمان است.

پس از 17 سال، رقابت قدرت های بزرگ وضع را در افغانستان پیچیده تر کرده است. بویژه بر سر تفاهم جهت تقسیم قراردادهای بازسازی افغانستان. همین مسئله خود یکی از انگیزه های نا امیدی مردم افغانستان به صلح نزدیک است.

در خط مقدم رقابت های  مسکو و واشتگتن و پس از آن بازیگران دیگر منطقه ای و بعضی از کشورها از جمله چین قرار دارند.  بنا بر این طرحهای جدید و یا دقیق تر بگوئیم سناریوهای جدید برای دست یافتن به صلح و  ثبات در افغانستان نمی تواند از حرف فراتر برود.

طالبان از همین فرصت سعی می کند حداکثر بهره را گرفته و موقعیت خود را در افغانستان و در میان مردم تحکیم کند. قدرت های خارجی نیز به این نتیجه رسیده اند که بدون طالبان نمی تواند در افغانستان صلح برقرار شود. از سوی دیگر "زلمای خلیل زاد" دیپلمات ارشد افغان که در واشنگتن مستقر است و با کاخ سفید ارتباط تنگاتنگ دارد و برای مذاکرات صلح به کابل، پایتخت افغانستان رفته است می گوید: "طالبان هنوز معتقد است که می تواند با قدرت نظامی به موفقیت برسد اما اکنون ترجیح میدهد وارد بازی شطرنج سیاسی نیز بشود."

طالبان حاکمیت دولت در کابل را قبول ندارد و نمی پذیرد. آنها از یک طرف به خواستگاری روس ها و از طرف دیگرامریکائی ها میروند  و بخوبی درک میکنند  رقبا (مسکو و واشنگتن) بدنبال چه هستندک "نفوذ آینده".

ایالات متحده میخواهد حضور خود در افغانستان آینده را حفظ کند، اما شرایط تغییر کرده است.  ایالات متحده که در سپتامبر 2014 یک قرار داد امنیتی با دولت کابل امضاء کرد حالا این برای سومین بار است که با طالبان دیدار می کند بدون آنکه طالبان را به رسمیت بشناسد.

زلمای خلیلزاد بعد از انتخابات ریاست جمهوری گفت  "من امیدوارم طالبان و دیگر افغان ها  از انتخابات ریاست جمهوری افغانستان که در 20 اوریل برگزار می شود بعنوان یک مهلت برای دستیابی به توافقنامه صلح استفاده کنند.  این ارزوی من است."

فعالیت سیاسی - دیپلماتیک روسیه در  شتاب های امریکا بی تاثیر نیست. در 9 نوامبر روسیه رهبران طالبان را که از سال 2007 با آنها آشنائی دارد دعوت به گفتگو کرد. مسکو نگران تشدید حضور و فعالیت های داعش در افغانستان است. 9 نوامبر نمایندگان قدرت های منطقه ای چین، ایران، هند و پاکستان و همچنین پنج جمهوری آسیای مرکزی برای بررسی این نگرانی جلسه ای در روسیه تشکیل دادند که ایالات متحده تنها یک سفیر به آن جلسه اعزام داشت. برای روسیه این مسئله اهمیت درجه اول دارد که بتواند روابط طالبان و داعش را قطع کند.

داعش که در افغانستان پایگاههایی برای خود ایجاد کرده، بعنوان یک تهدید جدی نزدیک به 10 هزار نفر جنگجو را در خاک افغانستان جمع کرده و از جهادگرایان کشورهای آسیای میانه عضو گیری می کند. دولت پاکستان نیز بشدت نگران رخنه و حضور داعش در پاکستان است و به مجموعه این دلائل است که اکنون نقش روسیه برای جلوگیری از عملیات داعش و حتی حاکمیت بر بخش هائی از دو کشور پاکستان و افغانستان و همچنین کشورهای آسیای میانه مهم شده و دولت های منطقه همگی به آن امید بسته اند. همه نشانه ها حکایت از تشکیل اتحادها و جدائی های جدید در منطقه دارند. ریشه تیرگی اخیر روابط پاکستان و واشنگتن در اینجاست. این شرایط به طالبان فرصت حکومت و حتی سلطنت دوباره در افغانستان را میدهد؟

https://www.humanite.fr/afghanistan-les-talibans-courtises-par-washington-et-par-moscou-663972

        پیج فیسبوک راه توده