سیاست دولت ترامپ در اعمال فشار همه جانبه به ایران برای واداشتن حاکمیت ایران به «تغییر رفتار»ی که امریکا طالب آنست سیاستی پوشیده نیست. بخش مهمی از آن تهاجم اقتصادی است و جنبه ی دیگرش محدود کردن دامنه ی فعالیت های ایران در خاورمیانه. در این راستا دولت آمریکا نشان داده است که بهره گیری از احزاب اپوزیسیون قومی - مذهبی جایگاه مهمی در استراتژی مقابله با ایران دارد. نزدیکی به سازمان مجاهدین خلق و ارتباط با احزاب کرُدی چون پژاک، حزب کومله و حزب دموکرات کردستان و احزاب بلوچ و ترک و جز آن چندان پوشیده نیست. از دیگر سو برخی احزاب و نیروهای سیاسی اپوزیسیون نیز به دولت کنونی امریکا و سیاست ترامپ برای رویارویی جدی با ایران رویکردی مثبت دارند، چندانکه گویی فرصتی است تکرار ناشدنی. نمونه ی اخیر چنین رویکردی دیدار بی سابقه ی مصطفی هجری دبیر اجرایی حزب دموکرات کردستان ایران و عبدالله مهتدی رهبر حزب کومله کردستان ایران با مقام های وزارت خارجه ی آمریکا، نمایندگان کنگره و کارشناسان چند اندیشکده و گفتگو پیرامون مسائل ایران بود. احزاب کرُد که دوباره فعالیت های مسلحانه خود را آغاز کرده اند، به گفته ی هجری تلاش میکنند تا با کمک دوستان و شرکای آمریکایی نقشی موثر در تغییر رژیم ایران داشته باشند. حزبی ریشه دار و پیشینه دار چون حزب دموکرات کردستان با رهبر و بنیانگذاری مانند زنده یا د قاضی محمد چگونه در هیات دولت ترامپ شریک و دوست جستجو میکند؟ همین سئوال گویای بیراهه یی است که این حزب پیموده و در مسیر منحرف نقش جمهوری اسلامی بیش از رهبری حزب دموکرات است. سالها سیاست زندان و اعدام و ترور رهبران و کادرهای برجسته ی احزاب کرُد ایران، نه تنها آنچنانکه جمهوری اسلامی در نظر داشته احزاب کرُد را از بین نبرده بلکه میدان را برای فرصت طلبی سیاسی و آرمان زدایی در این سازمان ها خالی کرد. گسست عملی و نظری از رهبری نسل پیشین که در کوره ی مبارزه آبدیده و در کوران رویدادها آزموده  شده بود، جانشینان آنها را از بینش و شناخت سیاسی محروم کرد و به چنان کژروی سیاسی و نظری انجامید که سرانجام آنها را به دامان آمریکا غلتاند. سرنوشت حزب کومله نیز در پی ترور و اعدام و از بین رفتن اکثر رهبرانش و ماندن تنی چند انگشت شمار از حلقه ی رهبری آغازین، این حزب را هم در دام رهبری فردی گرفتار کرد. انشعاب های پی در پی در این حزب بیش از هر چیز بیانگر گسیختگی فکری و اختلافات درون حزبی نشان است.

بی گمان در چنین وضعیتی، یعنی سالها ناکامی در عرصه ی عمل، اختلافات درون سازمانی و مهم تر از همه بسته ماندن روزنه ی گفتگو با حاکمیت جمهوری اسلامی و ادامه ی سیاست سرکوب و ترور گسترده از سوی رژیم، طبیعی است که به یک نیروی خارجی این امکان را میدهد که تلاش کند احزاب و سازمان ها را زیر چتر سیاست خود علیه جمهوری اسلامی گرد آورد و این همان سیاستی است که دولت دونالد ترامپ پیشه کرده است. سیاستی که بخشی از آن سوء استفاده از آرمان های ملت کرُد منطقه است و آمریکا آنرا در عراق و ترکیه و سوریه نیز دنبال می کند. در سوریه نیز سیاست سرکوب دولت های "اسد" همان میوه یی را در دامان آمریکا انداخت که در ایران. آنجا هم یگانهای مدافع خلق و کردهای سوریه با ایالات متحده همکاری دارند و احتمال آن هم دور نیست که وجه المصالحه ی ملاحظات سیاسی میان آمریکا و ترکیه و سوریه شوند. همانگونه است در عراق که امروز در نتیجه ی دیکتاتوری صدام حسین، حکومت اقلیم کردستان و اتحادیه ی میهنی از بیم حکومت مرکزی عراق و حکومت ایران این اقلیم را خاری در چشم خود می بیند مناسبات خود را برای حفظ بقای خویش با آمریکا و حتی اسرائیل گسترش دهد.

 در همین زمینه بازگشت به مشی مسلحانه در حزب دموکرات کردستان ایران و کومله زنگ خطری است که از پسرفت نظری در این احزاب حکایت دارد. مشی ای که در سالهای پس از انقلاب آرام آرام و در پی پختگی سیاسی و نظری از سوی بسیاری از احزاب و سازمانهای مهم سیاسی ایران و بویژه کردستان ایران طرد شده بود، چنانکه این دو حزب کرد ایرانی آنرا کنار گذاشتند. اما هنگامی که پیام صلح عبدالرحمان قاسملو دبیرکل حزب دموکرات کردستان را صفیر گلوله در پای میز مذاکره در وین پاسخ آمد و در ادامه، جانشین وی مهندس شرفکندی را در رستوران میکونوس برلین به خاک افکند و سرنوشتی مشابه برای دیگر رهبران حزبی رقم خورد نتیجه یی جز آنچه از آن سخن رفت به بار نمی توانست بیآورد. سیاست ترور، امروز هم ادامه دارد و موشک پرانی به مقر حزب دموکرات کردستان ایران در خاک عراق (در اقلیم کردستان) و کشته شدن شماری از آنها نمونه یی است متاخر.

ادامه ی خودکامگی حکومت های مرکزی در این کشورها و بسته ماندن دریچه های گفتگو با احزاب و سازمان های سیاسی کرُد بتدریج میوه تلخ نزدیکی آنها بر امریکا را ببار آورده است.

کژراهه یی که پایان آن اگر نه رویارویی های خشونت بار که شاید تلخ تر از آن، گسست کامل فکری و نظری از پیشینه ی سیاسی این احزاب شود.

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده