از همان اولین روزهای پس از سقوط رژیم معمر قدافی مردم لیبی شاهد کشاکش میان تصاحب کنندگان قدرت و تشدید هرج ومرج در این کشور شدند که همچنان ادامه دارد. قرار بود بعد از سقوط قذافی مردم به دمکراسی دست یابند. غرب متعهد شده بود که دمکراسی را برای مردم لیبی به ارمغان آورد، اما اکنون مردم لیبی در یک سرزمین تکه ‌تکه شده و در جنگ فرو رفته میان شبه نظامیان با وحشت روزها را شب می کنند و شب ها را روز. مردم تازه از خواب بیدار شده و افسوس دوران قذافی را می خورند و استقبال از پسر او به همین دلیل رو به گسترش است. مردم شاهد آخرین مرحله یک تراژدی هستند. قتل قذافی با طراحی کودتا برنامه ریزی شد و از طرف غرب و همکاری یک گروه از بلوک نظامی سیاسی بی نام که بعدها به "فجر اسلامی" مشهور شد انجام شد و کنترل پایتخت در اختیار این گروه قرار گرفت. اما این فتوحات، همگی فتوحات مستعجل بودند زیرا رقیبان از راه رسیدند و قدرت تکه تکه شد.

اکنون لیبی به میدان "مین" گذاری شده تبدیل شده است. به نقل از خبرگزاری فرانسه یک زن شهروند لیبیائی میگوید:

"زندگی ما در دوران قذافی به مراتب بهتر بود.  شرم‌آور است که جوانان ما برای رسیدن به این سرنوشت جان خود را فدا کردند تا ستمگران را به ما تحمیل کنند.

در‌واقع، مداخله خارجی عواقب فاجعه بار و تشدید جنگ را در لیبی و منطقه موجب شد. غربیان با فریب افکار بین‌المللی در مقیاس گسترده سناریوهای اختراعی خود را به اجرا گذاشتند. نیکلای سارکوزی رئیس جمهور وقت فرانسه در مارس سال 2011 به نیروهای هوائی فرانسه دستور بمباران لیبی را به بهانه دفاع از مردم بنغازی که بر علیه دولت لیبی شورش کرده بودند صادر کرد . وی گفت "ما نیروهای نظامی قذافی را بمباران کردیم و این عملیات به مخالفان رژیم اجازه داد قذافی را از حکومت برکنار کنند".

سارکوزی حتی از رقیب خود بارک اوباما در این حملات پیشی گرفت و تسلیحات دفاع هوائی لیبی را بمباران کرد. قدرت های غربی به رهبری ایالات متحده در ‌واقع از تحولات در تونس- بهار عربی در دسامبر سال 2010 - برای سرنگونی قذافی سوء استفاده کردند و نخستین مانع سیاسی، نظامی ومالی برای دفاع از منافع غرب را در منطقه از سر راه برداشتند. قذافی حتی گستاخی آن را داشت که روبروی رونالد ریگان رئیس جمهور وقت امریکا که سعی کرده بود در سال 1986 با بمباران کاخ ریاست جمهوری قذافی را ترور کند بایستد. رهبر لیبی مخالف هرگونه حضور نظامی غرب در آفریقا بود. جنبشی که نلسون ماندلا به آن پیوست. وی همچنین بدنبال یکپارچگی قاره آفریقا به برکت منابع سرشار نفت این قاره بود. پروژه های قذافی برای توسعه آفریقا نمونه است. از جمله 300 میلیون دلار سرمایه‌گذاری برای طرح های توسعه در قاره آفریقا ــ اولین ماهواره پان افریکن سکوم، اختصاص 30 میلیارد دلار برای ساخت یک سیستم آبیاری، دهها میلیون دلار برای نجات بانک توسعه آفریقا و صندوق کمک‌های مالی قاره آفریقا و غیره … در انتخابات سال 2009 اتحادیه آفریقا او نامزد ریاست این اتحادیه شد و نگرانی امریکا و فرانسه را برانگیخت. قذافی همچنین برای کاهش قدرت شرکت های چند ملیتی آمریکا در قاره آفریقا و خنثی کردن عملیات این شرکتها سهم بزرگی داشت. وی همچنین تصمیم به لغو قراردادهای میلیارد دلاری با شرکت بکتل - شرکت غول اسای ــ ساخت و سازــ ایالات متحده – داشت.

دشمن قذافی فقط ایالات متحده نبود، فرانسه نیز بتدریج روابط خود را با قذافی کاهش داد. نیکلا سارکوزی نخست وزیر فرانسه که فرش قرمز در دسامبر2007 در ازای قرار دادهای تجاری نظامی به مبلغ 14 میلیارد دلار برای قذافی پهن کرده بود پس از آن که قذافی تصمیم به لغو برخی از این قراردادها گرفت به او پشت کرد.

تاریخ درباره آنچه در لیبی روی داد قضاوت خود را خواهد کرد و از هزاران قربانی لیبی بدون قذافی نام خواهد برد!

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده