عراق پس از انتخابات ماه مه یک گذار بلند مدت را آغاز کرد و بدنبال آن رئیس جمهور "برهم صالح" پیروز انتخابات شد و رئیس جمهور به نوبه خود نخست وزیر جدید عادل عبدالمهدی را برای تشکیل یک دولت جدید تعیین کرد .

بطور سنتی (هر چند در قانون اساسی نوشته نشده است) موقعیت های کلیدی حکومت عراق بین کردها (ریاست جمهوری) سنی ها (ریاست مجلس) و شیعیان ( رئیس دولت) انتخاب می شدند. یک توزیع یا تقسیم کار محترمانه...اما انتخابات جدید در عراق توزیع سنتی  قدرت را بطور نسبی شکست.

تاکنون تشکیلات اصلی کرد، حزب دمکرات کردستان (پ. د. ک) و اتحاد میهنی کردستان ( پ. او .ک ) نقش توزیع قدرت را بر عهده داشتند، اما موقعیت در کردستان عراق تغییر کرده و مسعود بارزانی  رهبر حزب دمکرات کردستان قدرت خود را تا حدودی از دست داد و بنیانگذار حزب اتحاد میهنی یعنی "جلال طالبانی" رئیس جمهور اسبق عراق) نیز دیگر در قید حیات نیست.

 رفراندم استقلال کردستان که یک سال پیش برگزار شد یک شکست سیاسی برای مسعود بارزانی بود زیرا کشورهای دیگر (به استثنای اسرائیل) و بویژه مقامات بغداد  نتیجه انتخابات را به رسمیت نشناختند، گرچه این همه پرسی نشان داد که مردم کردستان می خواهند استقلال داشته باشند.

علیرغم سوء ظن عمومی نسبت به تقسیم قدرت سنتی گذشته یکشنبه گذشته رای دهندگان کرد در انتخابات رئیس جمهور و نخست وزیر در مجلس شرکت کردند. برای اولین بار حزب دمکرات کردستان (پ. د. ک) و حزب اتحاد میهنی (او. پ. ک )نامزدهایی به مجلس عراق معرفی کردند. نامزد ارائه شده حزب اتحاد میهنی برهم صالح  با 219 رای موافق رقیب خود فواد حسین از کادرهای سابق کابینه مسعود بارزانی در اقلیم کردستان از حزب دمکرات کردستان که مورد حمایت مسعود بارزانی بود را شکست داد. او  فقط  22 رای آورد. کمتر از دو ساعت بعد اعلام نتایج در حالی که رئیس جمهور پانزده روز وقت برای انتخاب نخست وزیر داشت، وی عبدالمهدی را برای تشکیل یک دولت جدید انتخاب کرد.

عبد المهدی شصت و شش ساله شیعه و از اهالی بغداد و اقتصادان است. او فارغ التحصیل دانشگاه فرانسه می باشد و بطور منظم در محافل دیپلماتیک در عراق حضور داشته. اکنون وی یک ماه وقت دارد که کابینه جدید خود را معرفی کند. انتخاب این شخصیت سیاسی بی مورد نیست  و نباید تصور کرد که فقط به پیشنهاد رئیس جمهور برگزیده شد.  وی  شخصت ضروری برای حل بحران در کشوری است که بین سیاست های دو کشور ایران و امریکا در فشار است. او همچنین روابط صمیمانه ای با بسیاری از رهبران برجسته کرُد دارد. یکی از مزایای اصلی او توان و امکان عادی سازی روابط دولت مرکزی با رهبران اقلیم کردستان است. عبدالمهدی  در گذشته عضو حزب بعث عراق بود و بعدا  به صفوف حزب کمونیست عراق پیوست. وی از مخالفان سیاست صدام بود و سپس به اسلامگرایان نزدیک شد.  در سقوط صدام در سال 2003 او از رهبران ارشد مجلس اعلای اسلامی عراق بود. مجلسی که رابطه بسیار نزدیکی با جمهوری اسلامی دارد.  وی مدتی وزیر دارایی عراق شد و سپس از سال 2005 الی 2010 معاون رئیس جمهور شد. اخیر وی وزیر نفت عراق بود که از پست خود استعفا داد. اکنون که مسئولیتی سنگین را مجلس به وی محول کرده، این سئوال مطرح است که آیا وی با یک اکثریت محدود قادر به وظیفه خود است؟ به نظر میرسد کار دشواری را در پیش دارد.

فهرست نامزدهای طرفدار مقتدا صدر و حزب کمونیست عراق در انتخابات مجلس در ماه مه آینده طولانی است و از طرف دیگر هادی العاملی رئیس ائتلاف بدر که نزدیک به ایران است دومین فراکسیون را در مجلس در اختیار دارد.

آیا نخست وزیر سعی خواهد کرد یک دولت یکپارچگی را تشکیل دهد؟ تاکنون تداوم شیوه های قدیمی  عراق را به تنگنا و هرج ومرج کشانده و بی نتیجه بوده است. او باید به رای عراقی ها در وحله اول احترام بگذارد که به وضوح به فرقه گرائی و فساد اعتراض دارند.

دhttps://www.humanite.fr/irak-rude-tache-pour-le-nouveau-chef-du-gouvernement-661665

تلگرام راه توده:

https://telegram.me/rahetudeh

        پیج فیسبوک راه توده